အ႐ိုးနားနီးေလ အသားခ်ိဳေလ
စဥ္းလဲတိုင္း
လူဆင္းရဲ မဟုတ္ပါ
လူဆင္းရဲ လို႔ စိတ္ဆင္းရဲမခံႏိုင္ပါ
ခ်ိဳးႏွိမ္ကာ မၾကည့္သင့္။
ေန႔ႏွင့္ည
လုပ္သင့္သမွ် အားကုန္သာ
ပုံေပးလွ အသျပာ
တစ္နပ္ ဝမ္းစာ မရေပါ့
ခါးမလွစြာ အားပါးတရ ႐ွာမွ
နိတၳိတ ပိုစရာ
လုပ္အားလွ ျပစ္ဒဏ္ သင့္။ ။
႐ွာဦးလကြယ္
ေနာက္ဆံုးဝယ္ တရားျပ
႐ိုင္းလိုက္သည့္ ကံၾကမၼာ
မရိွလို႔ မလႉႏိုင္
မလႉလို႔ မရိွရ
မျဖစ္ရဖို႔ အေရးရယ္
ႀကိဳးစားေပးမွ။
သို႔ေပျငား
အမ်ိဳးအား မလွပ
ႀကိဳးစားသမွ် အရာမထင္
တိုးပြား အစက ဥာဏ္ရႊင္ရႊင္
ေျမေခြးလို စဥ္းလဲျပ
သတ္က်ားမင္း စဥ္းလဲရင္
ဝိုင္းပင့္ကူ လူ႔အသည္း
အ႐ိုးနား အသားခ်ိဳလွဆဲမို႔
ခဝပ္တြဲၾက။ ။
" သစ္ရိပ္ညိဳ "
posted from Bloggeroid
Comments
Post a Comment