မျပစ္မွားမိေစလို
ခဲက်ီဥစၥာ ၊ မရိွပါလ်က္
ေကာင္းစြာစားခ်င္ ၊ ကိုယ္တြင္ခြန္အား
လြန္နည္းပါးလ်က္ ၊ ၾကံဳးဝါးသက္လို
ကိုယ္၌ပညာ ၊ မရိွပါလ်က္
မ်ားစြာဆိုၾကဴး ၊ ထိုသံုးဦးတို႔
အ႐ူးဟူေသာ္ ၊ လူ၌ေက်ာ္႐ွင့္။
လူ႔ေဘာင္မွတ္သား ၊ ပန္းပြင့္မ်ားကို
ပ်ားပိတုန္းညိဳ ၊ စားသံုးလိုသို႔
ႁမြက္ဆိုအံ့မႉး ၊ ဂုဏ္ေက်းဇူးကို
အထူးသိတတ္ ၊ သူျမတ္တို႔သာ
လိုရိွရာ၏။ ။ ျပင္းစြာဖူးေရာင္
အပုတ္ေကာင္ကို ၊ ယင္ေကာင္တို႔မွ
လိုရိွၾကသို႔ ၊ မိုက္လွသည့္သူ
အယုတ္ဟူကား ၊ သူ႔အျပစ္ကို
အလြန္လို၏။ ။အဆိုေဖာက္ျပား
စကားတစိ ၊ မေကာင္းဘိလည္း
အမိယုတ္သူ ၊ က်င့္မူထိုမွ်
မေကာင္းၾကေသာ္ ၊ အဘယုတ္မာ
ႏွစ္ျဖာမိဘ ၊ ယုတ္ၾကရည္တူ
က်င့္မူစကား ၊ ႏွစ္ပါးစလံုး
အယုတ္ဆံုးတည့္။ ။ မွတ္ထံုးတစိ
မိဘေကာင္းမူ ၊ ျပန္၍ယူေလာ့။ ။
(ေလာကနီတိ မွ ေကာက္နႈတ္သည္ )
မေလ်ာ္ေျပာၾက ၊ လူ႔ေလာကတြက္
ေလာကနီတိ ၊ အဆိုရိွသား
ကဝိလကၡဏာ ၊ ဆံုးမစာလွ်င္
လူ႔ရြာနတ္တံု ၊ ပညာဂုဏ္ျဖင့္
ကံုလံု ဓမၼ ၊ လြန္ျပည့္ဝ၍
ျမတ္လွေပစြာ ၊ သံဃာသူျမတ္
႐ွင္သူျမတ္အား ၊ ပစ္မွားရြတ္ေအာ္
မသင့္ေလွ်ာ္သား ၊ လူသားမ်ားလား
ကိုယ့္အမွားကိုယ္ ၊ ျပင္ေစလိုသည္
စာဆိုက်ိဳးေမွ်ာ္ ၊ လြန္နိႈးေဆာ္မိ
မေတာ္မလ်ား ၊ ျပဳလိုျငားမူ
စိတ္ထားဘယ္သို႔ ၊ ေကာင္းပါ့မည္။ ။
" သစ္ရိပ္ညိဳ "
Comments
Post a Comment