ေရာ္ရြက္ဝါ
ငါ့အစြမ္း
အရြက္ထမ္းသလိုသာ။
ရင့္ၾကမ္းလွ်င္ ခြာေခြၽလွစ္
စြန္႔ပစ္မွာပါ။
အစြမ္းအစ ငါ့မွာကုန္ကာ
လူရည္မွာ ညံ့။
ထင္ျမင္ရာ ဥာဏ္ရည္ႏုတ္ေတာ့
ဖယ္ျဖဳတ္ရပ္တန္႔။ ။
ႀကိဳးႀကိဳးစားစား
ႏိုးၾကားခဲ့ပါၿပီ။
လုပ္ငန္းခြင္ တကယ္ဆိုက္ေရာက္မွ
ေနာက္လိုက္ျဖစ္ရသည္။
ေခါင္းေဆာင္ကြဲ႔ ငါ့နာမည္
လုပ္ေဆာင္ရည္ ညံ့ဖ်င္း။
မူးယစ္ေထြ ငါေသာက္စားလို႔
အားထဲ့ဖို႔ပ်င္း။ ။
အေပါင္းအသင္းမွာလ
ေရာင္းရင္းက အရင္ေႂကြ။
ေလမလႈပ္ခင္ သည္အရြက္
ဆင္းသက္လို႔ ေန။
စိတ္ေတြေလ
ေထြပါေပါ့ ဝန္ထမ္း။
ငါဝန္တာ စဥ္အဆက္မွာ
အားပ်က္တဲ့လမ္း။ ။
" သစ္ရိပ္ညိဳ "
Comments
Post a Comment