အပူမ႐ွာေအးၿငိမ္းရာ
လူရြာ႒ာန ၊ မ်ားလွသူငါ
ဗ်ာပါပူမီး ၊ လွ်ံၿငီးေရာင္ျဖာ
ေသရြာေသာင္ကမ္း ၊ ဆက္လွမ္းေနကာ
တခဏ ဘဝ မ႐ွည္ၾကာ။
ဥစၥာဓန ၊ ႐ွာၾကလူထို
ရလိုသူမ်ား ၊ ဆပြားပိုပို
ငိုယိုပ်က္ယြင္း ၊ ခ်က္ခ်င္းရင္ဖို
အေမွာင္တိုက္ ေလာင္ၿမိဳက္ ပူမီးကို။
အာဏာစက္ကြင္း ၊ သက္ဆင္းမႈျဖာ
အာဏာတန္ခိုး ၊ ႏြံမ်ိဳးမွာသာ
အာဏာမဲ့လ်င္း ၊ ရင္တြင္းမွာနာ
သခၤါရ မွတ္ၾက မယြင္းပါ။
တရားဓမၼ ၊ နာၾကသူေတြ
ေအးေစညႊတ္ေျပာင္း ၊ စိတ္ေထာင္းကိုယ္ေက်
စိေႏၲဘုရား ၊ ေဟာၾကားေထြေထြ
ဓမၼေတး ၿငိမ္းေအး ၾကည္သာေပ။
" သစ္ရိပ္ညိဳ "
Comments
Post a Comment