Posts

Showing posts from June, 2019
" မိေထြးဆို ဘယ္မိေထြးမွ အက်င့္မေကာင္းဘူး " အရိပ္လို အခက္ခ်ိဳးတာျဖင့္ အဆိပ္လို အဖ်က္မ်ိဳးမို႔ ဇြတ္တိုး၍ လုပ္ၾကေပ။ မိေထြးဆို ဘယ္မိေထြးရယ္မွ မေမ့ဗ်ိဳ ႏွယ္ဖိေကြၽးတာျဖင့္ ေတြးမရ ေခ်။ ဟုတ္တာေတာ့ ဟုတ္ေနၿပီေလ တို႔အေမြ ရန္႐ွာပါေရာ့။ ေနမတတ္ေတာ့ပါဘု ေက်မနပ္ႏိုင္ တို႔ေတြလမ္းေပၚ လွမ္းေလွ်ာက္ တာေပါ့။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" အဆိပ္တက္ေသာ အသည္းမ်ား " အမိႏိုင္ငံေတာ္ typeေၾကာင့္ ငိုက္ကနဲ ပါသြားတယ္။ ဥပဓိ ေလးေၾကာင့္ ေထြး ကနဲ ပါသြားတယ္။ အသည္းခိုက္ အႀကိဳက္ေတြ႔ၿပီး မူးမိုက္ေမ့သြား ၾကတယ္။ သူေလွ်ာက္တဲ့ လမ္း ဆီဆမ္းတဲ့ လိမ္ဆင္ ခြင္႐ိုက္သည့္ လူမ်ိဳးေရး ေပးေႂကြးတဲ့ ဝါဒ ကျပတဲ့ ဇာတ္ခံု ယံုခက္တဲ့ စကားလံုး သံုးတတ္တဲ့ လက္ျပန္ႀကိဳး ခ်ိဳးဖ်က္မယ့္ ယံုၾကည္မႈ ႏုဖတ္သည့္ လွ်ပ္ေပၚ ေလာ္လီသည့္ ကိုယ္က်င့္တရား မွားယြင္းသည့္ အလုပ္ ယုတ္ဓာတ္ရဲ႕ လမ္းစဥ္ နင္ မျမင္ဘူးလား နင္ မနာက်ဥ္ဘူးလား နင္ ခ်စ္ရမွာ ႏိုင္ငံနဲ႔လူမ်ိဳး နင္ ခ်စ္ေနတာ ႐ုပ္႐ွင္ဇာတ္လမ္း လြဲေနၿပီေလ အေတာ္ကို လြဲေနပါၿပီ။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" ေပါက္ကြဲထြက္ေသာ ႏွလံုးသား " တို႔မာမီ သားသမီး ဘယ္နည္းကြဲ႔ ဥပေဒ။ ျပည္ပေကာင္ ေယာင္ေဆာင္မ်ား ျပည္သား ဖို႔ ေစ။ ေမြးစားမယ့္ သည္အေျခ တို႔ေျပကို ကာကြယ္စို႔။ ျမန္မာျပည္ ေနရာတိုင္းမွာ မတုန္႔စိုင္း ႏိုးႏိုးၾကားၾကား တားဆီး ၾကစို႔။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" အသက္ေတြလည္းႀကီးပါၿပီဗ်ာ " ေက်ာက္ထက္စာတင္ ၊ သမိုင္းဝင္ဟု ထင္ျမင္ႏြယ္ဖြား ၊ အမ်ိဳးသားတို႔။ ေက်ာက္သားခိုင္မာ ၊ ရိွဘိရာလည္း ပင္ညႇာျမစ္ေပါက္ ၊ မျဖစ္ေလာက္ဟု စိုးေႏွာင့္ဗ်ာေပြ ၊ မရိွေလဘဲ ၾကာ႐ွည္ေသာခါ ၊ စြဲျမဲရာက ေက်ာက္ျဖာလည္းကြဲ ၊ ေက်ာက္လည္းခြဲ၍ အက္ကြဲဟက္တက္ ၊ အမ်ိဳးပ်က္တည့္။ ခြဲထြက္ေစလို ၊ ဝင္သပ္လွ်ိဳလ်က္ ေက်ာက္ကိုၾကည့္စမ္း ၊ ထက္ပိုင္းခ်မ္းသို႔ ျပည္ဝွမ္းစိပ္စိပ္ ၊ ဝါးၿမိဳႀကိတ္ေသာ္ စိုးထိတ္ပူပန္ ရလိမ့္မည္။ စိုးထိတ္ပူပန္ ၊ မရိွရန္တြက္ ပင္မွန္သမွ် ၊ ႐ွင္းလင္းၾကမွ စိတ္ခ်ေနာင္ေရး ၊ တို႔ရင္ေသြးတြက္ ေမြေပးလွမ္းကိုင္ ၊ လက္ကမ္းနိုင္မွ ခိုင္ခိုင္ စိတ္ခ်မ္းသာလိမ့္မည္။ စိတ္ခ်မ္းသာမႈ ၊ မ်ိဳးဖ်က္စုက လူမႈဝန္းက်င္ ၊ ျပစ္မျမင္ဖို႔ လိမ္ဆင္ဝါဒ ၊ ၾကားရံုမွ်ျဖင့္ ျပည့္ဝေထာက္ခံ ၊ ျပည္ေက်ာက္ကန္ေသာ္ ဧကန္မုခ် ၊ သင့္ဘဝသည္ သံုးခ်ခံသူ ျဖစ္ေတာ့မည္။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" ေခြး႐ူးမေလး မိျပံဳး " ဂေလာက္ဂလက္ရယ္နဲ႔ ေခ်ာက္ခ်က္ႏွင့္ အကုန္ေပ်ာ္။ "တူတူ"ရယ္ တိမ္းေ႐ွာင္ပုန္း ႐ွာဦး(အံုး) ကြဲ႔ေနာ္။ ႏို႔ဆီခြက္ ပစ္ၿပီေအာ္ ေတာ္သလို ေ႐ွာင္ပုန္း။ မိသတဲ့ ေအာ္သဗ်ိဳ ဟိုျခံဳခို တူတူပုန္းေနတဲ့ ဖင္လံုးငယ္ေျပာင္ ဟိုအေကာင္ ငသာဂိကို မိ တဲ့ မိျပံဳး။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" မၿငိမ္းခ်မ္းေသာ အေရး " တို႔ျမန္မာ ေနာင္သားတို႔ မွတ္သားၾက ေသေသခ်ာခ်ာ။ မိန္းမေတြ အပင္းသြင္းၿပီး ရင္းၾက တဲ့ခါ။ အခြင့္အေရး ေနာက္ကိုသာ လိုက္ပါတဲ့ ေနာက္သား။ ျပည္ႏိုင္ငံ အိုးကိုခြဲသလို ေသြးကြဲ တတ္သား။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" တသိမ့္သိမ့္ငယ္ " ဆိပ္ကမ္းက ခြာ လြမ္းပါ လွေလး။ လိႈင္းႏုဝါ ေရဇလာခတ္ကယ္ ကမ္းစပ္ နဲ႔ေဝး။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" ေဆာင္ရြက္ၾကစမ္းပါ " တို႔ကေလးေတြျဖင့္ ရင္ေအးဖို႔ ကူၾကကြယ္။ အၾကံဥာဏ္ ေထာက္ပံ႔ေပးလို႔ ေတြးဆ ၾကကြယ္။ ၾကည့္စမ္းပါ့ ဟယ္ ေရျပင္က်ယ္ မဖြယ္မေကာင္း။ ရန္ျဖစ္ကာ ေအာ္ေနၾကပါနဲ႔ ပန္ခ်စ္လႊာ ဒီဟာေလး ေတြ ေျဖ့ ေပးေစေၾကာင္း။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" လက္ေဆာင္ဖြင့္ပြဲ " ေနရာစံု သူဖ်က္ဆီး ျပန္ၿပီးေတာ့ ျပဳျပင္ခ်ိန္ စီးပြားေရး ပိန္။ အေရာင္မွိန္ ေနာင္တစ္ခ်ိန္ ျမန္ျပည္သား။ ဘက္ေပါင္းစံု ဟာျဖင့္ အက္ေၾကာင္းပံု ေနရာတိုင္းမွာ ႐ိုင္းသည့္ ဇာတ္သြား။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" မၿငိမ္းခ်မ္းေသာအနမ္းေလးမ်ား " ဟိုလူေတြ ဘာသာစြဲ ဟိုလူလည္း စစ္ပြဲဆင္။ ပါတီခင္ ဟိုလူက မုန္းမီးစ ရႊင္။ မီးၫြန္႔တို႔ လွ်ံၿငီးျမင္ သတ္လွ်ိဳခ်င္ ဟိုလူသား။ ဤျမန္ျပည္ တစ္ခြင္လံုး အံုးအံုး ႂကြအလား။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" အၾကမ္းဖက္တဲ့လားကြာ " အေနာက္အုပ္စုေတြက ေမွာက္လုလု ျမန္မာေတြ မွန္းဆ တြက္ေျခ။ အၾကမ္းဖက္တဲ့ေလ ရမ္းခ်က္ေတြ ေၾကာက္ခမန္း။ တို႔ျမန္ေျပ သာသနာ ပံုေဖၚကာ အစြန္းေရာက္ ေတြလို႔ ဂုဏ္ေခ်ာ္စြာ ခြန္းအေထာက္ေတြျဖင့္ တြန္းေျခာက္ ငေတေလနဲ႔ ျပည္ရြာေန သစၥာေဖာက္တို႔ ေႏွာက္သည့္ ဇာတ္လမ္း။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" ေတာက္တီးေတာက္တဲ့ ပညာ႐ွင္ " ေတာ္ပါေပ့ ေက်ာ္ပါေပ့ ေမာ္ပါေလ့ ပညာ႐ွင္။ ပိုးစားတဲ့ ခ်ီးတံုးေလးက ႐ုပ္ႂကြင္း လို႔ပင္။ လူသားတို႔ မ်ိဳးႏြယ္လွ်င္ ထင္ေပၚလြင္ ေလးဆယ္သန္း။ ကမၻာမွာ ျမန္မာ့ေသြးေတြ ေႂကြးေၾကာ္ အံ့မခန္း။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" သေျပႏု ေငြခ႐ု သံေနာ္ " တကယ္ႏွက္ၿပီလား တယ္ၾကက္လား မေျပာတတ္ေပ။ ဟုတ္ရင္ေလ တကယ္ေကာင္းတဲ့ အေျပာင္းအလဲ ေပ။ တို႔ျမန္ေျပ ၿငိမ္းေအးေစ ျပည္အဝွမ္း။ ျမန္မာကို ျမန္မာသတ္တဲ့ ညစ္ပတ္ ဇာတ္ၾကမ္း။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" ေခြး႐ူးမေလး မိျပံဳး " ဂေလာက္ဂလက္ရယ္နဲ႔ ေခ်ာက္ခ်က္ႏွင့္ အကုန္ေပ်ာ္။ "တူတူ"ရယ္ တိမ္းေ႐ွာင္ပုန္း ႐ွာဦး(အံုး) ကြဲ႔ေနာ္။ ႏို႔ဆီခြက္ ပစ္ၿပီေအာ္ ေတာ္သလို ေ႐ွာင္ပုန္း။ မိသတဲ့ ေအာ္သဗ်ိဳ ဟိုျခံဳခို တူတူပုန္းေနတဲ့ ဖင္လံုးငယ္ေျပာင္ ဟိုအေကာင္ ငသာဂိကို မိ တဲ့ မိျပံဳး။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" တစ္ကိုယ္ေကာင္း " ႏွလံုးမွာ ျမတ္ဘုရား တည္ထားၿပီး သူေတြ။ ကိုယ့္ကိုယ္သာ အလြတ္႐ုန္း ရံႈးၾက လိမ့္ေလ။ ဘိုးဘြားတို႔ အေမြ ေျမမွာဝင္ ျမဳပ္ျငား။ ေနာင္သား သူငယ္တို႔ရယ္ ဥမမယ္ စာမေျမာက္ႏွင့္ မ်ိဳးေပ်ာက္ ေလအား။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" ဒီဇာတ္လမ္း မပန္း ဒါ႐ိုက္တာ " မက်န္ေတာ့ပါေသးရဲ႕ က်န္ေသးတဲ့ ခ်ိန္ေလးမွာ က်န္ေသးသေလာက္သာ။ ထပ္ထပ္သာ ဘာ ဘာတြက္ အေရး။ ရင္မ်ားစြာ တင္ထားလာ ေျခနဲ႔နင္းလို႔ မင္း ဘယ္ လုပ္ေကြၽး။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" မဲတိုင္းရံႈးမယ့္ ဒီပါတီ " ေတြ႔ၾကၿပီေပါ့ ၂၀၂၀။ ျပည္သူနဲ႔ ကုလား လြဲမွား သူရယ္။ ေတြ႔ၿပီကြယ္ အယ္ ပါတီ အကြဲ။ ဘုရား သာသနာ ဖ်က္ေတြေရ႕ ကုလား ဘာသာ ဖက္ေတြေရ႕ ေတြ႔ၾက ၿပီပဲ။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
” လံုးဝ လြဲေနၿပီ ” သူမေမာပါဘု ေဟာသည္မွာ ေမေမ ေရ ေရႊငါး ကေလးေလ။ အျမဲတေစ ေပ ေရထဲမွာ လႈပ္႐ွား။ မွန္ေရကန္ ေဘာင္အတြင္းမွာ ဆင္းငုတ္ လ်က္သား။ ။ က်ေနာ္ မကယ္ထုတ္ ရင္ေတာ့ ေရငုတ္တဲ့ ေရႊငါးဟာ မြန္းေသ ေတာ့မွာ။ သနား စရာ အျမန္သာ ကယ္လို႔ေပး။ ေရႊငါးငယ္ ေရကိုႀကိဳက္တယ္ မိုက္ပါ ကြဲ႔ေလး။ ။ ပိုက္ေလးႏွင့္ က်ေနာ္ဖမ္း ဘမ္းေပၚမွာ ေရႊငါးတင္ ၾကည့္လို႔ ေနစဥ္။ ေရႊငါး အ႐ွင္ ေပ်ာ္ရႊင္ပံု အသြင္ထူး။ တခါႏွစ္ခါ ဆတ္ပါလို႔ ဖ်တ္ဖ်တ္ခါ ေရမွာငုတ္သလို လႈပ္ႏိုင္ ေတာ့ဘူး။ ။ ” သစ္ရိပ္ညိဳ ”
" သေျပႏု ေငြခ႐ု သံေနာ္ " တကယ္ႏွက္ၿပီလား တယ္ၾကက္လား မေျပာတတ္ေပ။ ဟုတ္ရင္ေလ တကယ္ေကာင္းတဲ့ အေျပာင္းအလဲ ေပ။ တို႔ျမန္ေျပ ၿငိမ္းေအးေစ ျပည္အဝွမ္း။ ျမန္မာကို ျမန္မာသတ္တဲ့ ညစ္ပတ္ ဇာတ္ၾကမ္း။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" အမ်ိဳးသားစိတ္ ျမွင့္တင္ " တို႔စာေပ သြားေတြက မ်ိဳးသား ႂကြ အားမာန္။ ကေလာင္တံ လက္ရည္ေသြး ေမြးဇာတိ မွန္။ မထိန္ခ်န္ ႀကိမ္ဖန္ ျပ ဂုဏ္ရည္ေသြး။ မ်ိဳးသားေရး ႀကိဳးစားေတြးကာျဖင့္ ဘိုးဘြားပိုင္ လူရင္းျမစ္ကို ခ်စ္တဲ့စိတ္ ေမြး။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" ဂ်င္ကေလး " ဂ်င္ကေလး တစ္ပတ္လည္ မတ္တတ္ ရပ္ၿပီကြယ္။ လည္တယ္လည္တယ္ ဒီတိုင္းေလး ပံုစံမေျပာင္းေသး။ လည္ပံုကေလး အားငယ္ပံု ရစ္ခ်ာရစ္ခ်ာ ၾကံဳ။ အားေတြကုန္ ဖင္ရမ္းျပ လဲက် ေတာ့မယ္ဗ်။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" ခ်ာမကို ခ်စ္တယ္ ဂ်ာ ေနာ္ " ခ်ရာမ ခ်ရာမ တားကိုခ်စ္ရား ခ်ရာမ။ တားကိုခ်စ္ရင္ ႐ိုက္နဲ႔ဂ်ာ တားတား ငိုက်စ္မွာ။ တားကိုအိမ္ဂ်ာ ခဏခဏေပး တားကို႐ိုက္ဖို႔ေရး။ အတန္းထဲမွာ တားေခ်ာ့တာ က်န္းမာေရး တြက္ပါ။ ေပေပေၾကာတာ တားမွတ္ထား အဲဒါအားကဂ်ား။ တားတို႔ေက်ာင္းက ခ်ာတင္ခံု ခ်ာအုပ္ေတနဲ႔ တေနကုန္။ အ႐ိုက္ပါနဲ႔ ခ်ာမေရး တားတားေခ်ာ့ခ်ိန္ေပး။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" တို႔အိမ္ျခံဝင္း " အိမ္ကေလး အိမ္ကေလး တို႔မိသားစု အိမ္ကေလး။ တို႔အိမ္ဝင္းေလး အတြင္းမွာ ေဖေဖ ေမေမ မမပါ။ ကစားစရာ အေဖၚမ်ား ေခြးေၾကာင္ၾကက္ဝက္ ေမြးလို႔ထား။ ေခြးပုေလး ဝုတ္ ဝုတ္ ေဟာင္ ခုန္ေပါက္ေျပးလႊား ေခ်ာ့ျမႇဴေယာင္။ ပူစီေၾကာင္ ေညာင္ ေညာင္ ေပး ကိုယ္ကိုပြတ္သပ္ ေခ်ာ့ေနေသး။ ၾကက္ဖေလးက ေအာ္သံက်ယ္ ေအာက္အီအီးအြတ္ ျမည္သံရယ္။ ဝက္ျဖဴေလးမွာ တ ဝတ္ ဝတ္(ဝပ္) အစာေတာင္းသံ မျပတ္ရြတ္။ တို႔အိမ္ကေလး ခ်စ္စဖြယ္ ေအးခ်မ္းလွပတယ္။ စာသင္ခ်ိန္မွာ ေက်ာင္းသို႔သြား အိမ္ျပန္ေရာက္မွ ေဆာ့ကစား။ တဝါးဝါး တဟားဟား တဝါးဝါး တဟားဟား ။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" အိုဘယ့္ပန္းမာရ္ " အဖူးငံုငံု ၊ ပန္းတစ္ရံု စံုစံုဆိုင္လို႔ပြင့္။ အပြင့္ၿမိဳင္ၿမိဳင္ ၊ သင္းပ်ံ႕ၾကိဳင္ လိႈင္လိႈင္ရနံ႔လႊင့္။ ဝတ္ရည္ႏွံ႔ႏွံ႔ ၊ ပန္းမာရ္ျဖန္႔ တန္႔တန္႔တည္တည္စြင့္။ ပတံုးသီသီ ၊ ပ်ားေဝစီ အလီလီေသာက္သံုးခြင့္။ သြင္တနႈံးနံႈး ၊ ရႈမဆံုး ပင္လံုးၿဖိဳင္ၿဖိဳင္ပြင့္။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" အသံ " တက်စ္က်စ္ နဲ႔ စာေလးေပ်ာ္ ကေတာ္ကေတာ္ ၾကက္မေအာ္။ အုံးအြမ္ ေအာ္သံ ဖားေလးျမဴး မိုးေခၚေတးသံ အသြင္ထူး။ ပဲပဲ ျမည္တဲ့ ဆိတ္ေလးရယ္ ဂတ္ဂတ္ ဆူညံ ဘဲေမြးမယ္။ တေညာင္ေညာင္ႏွင့္ ေၾကာင္ကေလး ဝုတ္ဝုတ္ ေခြးေလး ေဟာင္လို႔ေျပး။ ေဒါင္းငွက္တြန္ၾကဴး အိုးေဝသံ ေမ်ာက္က က်ိဳးေခြ ဆူဆူညံ။ ဆင္ေလးမိုမို တဝူး ဝူး ဂ်ိဳးငွက္ျမည္သံ တကူကူး။ ဝမ္းဘဲ ျမည္တဲ့ ႏြားေလးရယ္ ကြၽဲေလး ၫြမ့္ၫြမ့္ ျမည္ပါတယ္။ ျမင္းေတြရယ္သံ တဟီးဟီး ေႁမြေအာ္သံက တရႊီးရီႊး။ စာသင္ေက်ာင္းက ေခါင္းေလာင္းသံ ေဒါင္ေဒါင္ဒင္ဒင္ စီစီညံ။ စာအံသံ ညံမစဲ တို႔ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးထဲ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" ပန္းဆယ္မ်ိဳး ကဗ်ာ " ဦး"ပန္းတည္း" ေငြၾကိဳးသီ ညီေလး"ပန္းရံ" ေဆာက္လုပ္စီ။ ေမ"ပန္းခ်ီ" မွာ ေဆးခ်ယ္သ ေဒၚ"ပန္းပြတ္" ေနာ္ သစ္လံုးရ။ ကို"ပန္းပဲ" က သံကိုႏိုင္ ေမာင္"ပန္းေတာ့" ေလး ပန္း႐ုပ္ၿပိဳင္။ ဦးေလး"ပန္းပု" ႐ုပ္ကိုထု မယ္"ပန္းတိမ္" တြက္ ေရႊလက္မႈ။ မ"ပန္းတေမာ့" ပန္းရိပ္ေဖၚ မိ"ပန္းယြန္း" ထည္ ယက္ေပါ့ေနာ္။ တူစံုလက္စံု ပန္းဆင္ႏႊဲ ျမန္မာ့ဓေလ့ လက္ရာပဲြ။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
"ပန္းဆယ္မ်ိဳး ကဗ်ာ" ဘုရားမတင္ နတ္မဝင္ လူတြင္ ပန္းဆယ္မ်ဳိး ။ ျမန္မာ့႐ိုးရာ ပညာ႐ွင္ လက္မႈ ပညာပ်ိဳး ။ ေဆးစက္က်ရာ အ႐ုပ္ထင္ ပန္းခ်ီ ပညာပင္ ။ ပန္းပုပညာ ထုဆစ္ၾက လွပ ႐ုပ္လံုးႂကြ ။ ပန္းရံကေတာ့ တည္ေဆာက္မယ္ သံလ်က္ ကိုင္လို႔ရယ္ ။ ပန္းပဲထုတဲ့ သံပူရဲ လက္ႏွက္ ပစၥည္းျမ ဲ ။ လက္မႈေရႊသား ပန္းတိမ္မွာ လြပရတနာ ။ ပန္းပြတ္လံုးေတြ မ်ဳိးစံုသံုး ဆင္လွ တစ္အိမ္လံုး ။ ပန္းတည္းခတ္က လွဆန္းၾကယ္ ေငြထည္ လက္ရာႂကြယ္ ။ ပန္းႏြယ္ခက္ႂကြ လက္ရာလွ ပန္း တေမာ့ရယ္ပ ။ ပန္းေတာ့ပညာ ေဖာင္းႂကြစြာ နံကပ္ ကႏုတ္ပါ ။ ပန္းယြန္းဆြမ္းအုပ္ ယြန္းထည္လုပ္ ႏုရြ ပညာထုတ္။ စံုလင္လက္မႈ လက္ရာမ်ား ပန္း ဆယ္မ်ိဳးကပြား ။ လက္မႈပညာ ထြန္းေတာက္လွ်င္ ႏိုင္င့ံ ဂုဏ္ေရာင္ထင္ ။ ဆယ္ျဖာလက္မွာ ဦးတင္ထား ေကာင္းမႈ ႂကြယ္ေစသား ။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္အလံ " ကြၽႏု္ပ္တို႔ရဲ႕ အလံေတာ္ အေရာင္ ေလးမ်ိဳး ရိွသေနာ္။ ျဖဴ နီ စိမ္း ဝါ အေရာင္မ်ား ျမန္မာျပည္ ကိုယ္စား။ ။ အလံေတာ္မွ အဝါေရာင္ စည္းလံုးညီၫြတ္ မႈကိုေဆာင္။ ပညာတန္ေဆာင္ ထြန္းလင္းလွ်က္ တို႔ေတြ လက္ျခင္းဆက္။ ။ အလံေတာ္ရိွ အစိမ္းေရာင္ ေျမဆီဩဇာ ႂကြယ္ဝေဆာင္။ ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာ ေမတၱာေအး စိမ္းလန္း စိုျပည္ေရး။ ။ အလံေတာ္၏ အနီေရာင္ ရဲရင့္ျပတ္သား အားကိုေဆာင္။ ေသြးစည္းညီေစ တို႔ေတြမ်ား ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ သား ။ ။ အျဖဴေရာင္ရဲ႕ အဓိပၸါယ္ ျမင့္ျမတ္သန္႔႐ွင္း ျဖဴစင္ၾကယ္။ တို႔တိုင္းျပည္ရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈ ႐ိုးသား ေျဖာင့္မတ္မႈ။ ။ စည္းလံုး ေဝစည္ ေသြးခ်င္းညီ ျဖဴစင္ သန္႔႐ွင္း စင္ၾကယ္သည္။ စြမ္းရည္ ျပည့္ဝ ရိွေစသား အလံေတာ္၌ ထား။ ။ လြတ္လပ္ေရးကို ထိန္းသိမ္းရန္ သစၥာ႐ွိဖို႔ သတိပန္။ တို႔ျပည္ေထာင္စု တို႔လူထု ႏိုင္ငံေတာ္ကို အေလးျပဳ။ ။ ေပါင္းစုညီေစ တို႔အင္အား ႐ိုးသားႀကိဳးစား တို႔လုပ္အား။ မွတ္သားသိဖြယ္ ဂ႐ုျပ...
" ပလုပ္တုတ္ " "သ မီး ေလး ရယ္ ၊ ႀကိဳက္ တဲ့ အ႐ုပ္ လႈပ္ လႈပ္ လဲ့ လဲ့ ၊ အာ သာ ထုတ္ သူ႔ မွာ ပ လုပ္ တုတ္ ............ ေျခ တစ္ ေခ်ာင္း ေလး ၊ ရပ္ ကာ လႈပ္ ဘင္ ဝိုင္း ေလး ရယ္ ၊ သူ႔ အ လုပ္ အဲ ဒါ ပ လုပ္ တုတ္ ............. လက္ ေကာက္ ဝတ္ ေလး ၊ လႈပ္ တဲ့ အ႐ုပ္ ႐ိုး ႐ိုး ဘယ္ ညာ ၊ သံ သာ ထုတ္ တုတ္ တုတ္ တက္ တက္ ၊ မည္ တဲ့ အ႐ုပ္ အဲ ဒါ ပ လုပ္ တုတ္ ............. ဝ ဝ တုတ္ တုတ္ ၊ တ လႈပ္ လႈပ္ ေရႊ ေသြး ႏု နယ္ ၊ ပု ေသး ႏုတ္ သူ႔ မွာ ငုတ္ တုတ္ တုတ္ ............. ပ လုပ္ တုတ္ တုတ္ ၊ ႀကိဳး မ ႐ႈပ္ လႈပ္ လီ လႈပ္ လဲ့ ၊ တ တုတ္ တုတ္ အဲ ဒါ ပ လုပ္ တုတ္ ............. ႀကိဳး ေလး ေသး သြယ္ ၊ ထု တဲ့ တုတ္ အ သံ သာ သာ ၊ သူ႔ အ လုပ္ သူ႔ မွာ ငုတ္ တုတ္ ၊ အ ေျဖ ထုတ္ အဲ ဒါ ပ လုပ္ တုတ္ ............. မာ န မ ႐ႈပ္ ၊ အ လုပ္ လုပ္ သူ႔ ရဲ႕ ပင္ ကိုယ္ ၊ ျပံဳး လဲ့ သ႐ုပ္ သူ႔ သ ေဘာ က လႈပ္ တဲ့ တုတ္ အဲ ဒါ ပ လုပ္ တုတ္ ............ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" သားသားမီးမီးခ်စ္ေသာ ဆရာမ " စိမ္းျဖဴျဖဴ ဝတ္လို႔ထား သနပ္ခါး ပါးႏုတင္ ႐ွင္းသန္႔လို႔ယဥ္။ ပ်ိဳသဇင္ နဂိုသြင္ ၾကည္လင္လို႔ ယဥ္ေက်း။ ရႊင္ျပံဳးခ်ိဳသာေပရဲ႕ လိမၼာေစ တပည့္မ်ားကို အားျပဳသင္ေပး။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" ေက်ာင္းတက္မယ္ " သြားတိုက္ေရခ်ိဳး သန္႔႐ွင္းစင္ သနပ္ခါးေလး လူးၿပီးလွ်င္။ အုန္းဆီလိမ္းကာ ေခါင္းကိုၿဖီး ေျခသည္းလက္သည္းလီွး။ ေက်ာင္းကိုသြားဖို႔ လြယ္အိတ္ျပင္ စာအုပ္ခဲတံ စံုစံုလင္။ ဦးထုပ္ေဆာင္းကာ ဖိနပ္ကိုစီး ျဖဴစိမ္းေလးဝတ္ၿပီး။ ေက်ာင္းတက္ေခါင္းေလာင္း ေဒါင္ဒင္ဒင္ ေက်ာင္သူေက်ာင္းသား စံုညီပင္။ တန္းစီညီညာ ရပ္ကာစု ႏိုင္ငံေတာ္ကို အေလးျပဳ။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" ေရနည္းငါး " ေ႐ွးသေရာခါ ၊ ျပည္ဗာရာဝယ္ ျပည္ရြာေသနင္း ၊ ျပည့္႐ွင္မင္းမွာ အလ်ဥ္းမရိွ ၊ မင္းေျမႇာက္ဘိဟု နန္း၏အမတ္ခ်ဳပ္ ၊ အၾကံထုတ္၍ အုပ္ခ်ဳပ္နန္းလ်ာ ၊ ႐ူးႏွမ္းစြာကို မင္းအရာ တင္ေျမႇာက္ ခဲ့ေလသည္။ မင္းတို႔ျဖတ္ထံုး ၊ လက္တစ္လံုးႏွင့္ ဝင္ဆံုးျဖတ္ကာ ၊ တီးတိုးစြာလွ်င္ မင္းမွာမိန္႔ႁမြက္ ၊ ဥပေဒသက္၏။ သူခိုးသူကန္း ၊ ေငြလက္ကမ္းၿပီး လြတ္လမ္းေမႊေႏွာက္ ၊ မင္းလွ်င္ေနာက္က လြတ္ေျမာက္ၾကေစ မိန္႔ႁမြက္ေလ၏။ မွန္ေစျမတ္ေပါင္း ၊ သူေတာ္ေကာင္းတို႔ ပုပ္ေယာင္းညစ္ပတ္ ၊ အျမစ္ျဖတ္ဖို႔ ၿမိဳင္ရပ္ႏွင္ေစ ၊ သားသတ္ေစတည့္။ တစ္ေထြခ်ဥ္းကပ္ ၊ မင္းနားရပ္ေသာ္ လ်ဥ္းျဖတ္ပိုင္ပိုင္ ၊ ခ်ဳပ္သံတိုင္ႏွင့္ မႏိုင္တိုက္ပိတ္ ၊ ေျခလက္ထိပ္တည့္။ တစ္ေန႔ေသာခါ ၊ ႐ူးသြမ္း႐ွာသည့္ မင္းမွာမွားယြင္း ၊ မတ္ခ်ဳပ္မင္းကို ေထာင္သြင္းတိုက္ပိတ္ မိေလသည္။ မတ္ခ်ဳပ္မရိွ ၊ ဘာမသိႏွင့္ ဆိုး၏လြတ္ၿငိမ္း ၊ သူေတာ္တိမ္းႏွင့္ ပြဲသိမ္းနီးကပ္ ၊ ထိပ္တံုးခတ္ဟု ေကာင္းဓာတ္ညႇိဳးအက္ ၊ မုန္းဓာတ္သက္၍ စစ္ဖက္ရန္မီး ၊ လွ်ံလွ်ံၿငီးလ်က္ ျပည္ႀကီးပ်က္စြာ ၊ ေ႐ွးအခါဝယ္ ဗာရာဏသီ ျပည္၌တည္း။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" တန္ေၾကး " ခါးတင္ရင္ ႏွစ္ေတာင္ဆုပ္ရယ္မို႔ တလႈပ္လႈပ္ႏွင့္သာ။ ဟိုဒီသြား ဆိုကၠားျငမ္းျဖင့္ တန္းထိုးလိုက္ပါ။ ေန႐ွိန္ကျပင္း ပါေပါ့ ေျခနင္းစၾကၤာ႐ွင္ရယ္ ျငင္းပါနဲ႔ ဒီကုန္း။ နင္းမႏိုင္ အားအင္သြန္းကာ ဆင္းကိုင္တြန္း ဒီကုန္းထက္ဆီသို႔ ႐ုန္းတက္ေလဦး။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" အတုရိွေတာ့အမႈလာ " တုယွဥ္ၿပိဳင္ သည္စနက္ကယ္ေၾကာင့္ အမႈရင္ဆိုင္ အေျဖခက္စရာေပါ့ စဥ္အဆက္ ရတက္ေပြ ဘဝမွာေလ။ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟေထြ ေသာကေဝ အတၱမ်ား။ ေအးၿငိမ္းရာ တရားရိပ္မွာ ေမွးမွိတ္လို႔ နား။ ။ အတုကင္းမွ အမႈအခင္းမလာ ျပဳျခင္းက သမုျဖာ လူ႔တို႔ျပည္ရြာ။ အျပစ္ေျပာလည္း အပိုသာ အေနမွန္တာ သင့္အေၾကာင္း။ ေနာင္တခ်ိန္ တကယ္တိမ္းသူက သူ႔ကိန္းနဲ႔ သ႔ူသဒၶါ အမွန္ဟာ ေပၚလာျမဲေပမို႔ သည္းခံလို႔ေပါင္း။ ။ အမႈက တုတယ္ အတုက အမႈဝယ္ တုမႈဆက္သြယ္။ လူ႔ဘဝ ခဏတာဝယ္ လိမ္လည္တာ သူ႔အေၾကာင္း။ ေနာင္ဝယ္မယ္ ဒီလူေတာင္းကို ေပါင္းသင့္မွေပါင္း။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
မ်က္ေျဖ လကၤာ(အနႏၱသူရိယ) သူတည္းတစ္ေယာက္၊ေကာင္းဖို႔ေရာက္မူ သူတစ္ေယာက္မွာ၊ပ်က္လင့္ကာသာ ဓမၼတာတည္း။ ေရႊအိမ္နန္းႏွင့္၊ၾကနန္းလည္းခံ မတ္ေပါင္းရံလ်က္၊ေပ်ာ္စံရိမ္ၿငိမ္ စည္းစိမ္မကြာ၊မင္းခ်မ္းသာကား သမုဒၵရာ၊ေရမ်က္ႏွာထက္ ခဏတက္သည့္၊ေရပြက္ပမာ တစ္သက္လ်ာတည္း။ ၾကင္နာသနား၊ငါ႔အားမသတ္ ယခုလႊတ္လည္း၊မလြတ္ၾကမၼာ လူတကာတို႔၊ခႏၶာခိုင္ၾကည္ အတည္မျမဲ၊ေဖာက္လြဲတတ္သည္ မခၽြတ္စသာ၊သတၱဝါတည္း။ ရွိခိုးေကာ္ေရာ္၊ပူေဇာ္အကၽြန္ ပန္ခဲ႔တံု၏၊ခိုက္ၾကံဳဝိပါတ္ သံသာစက္၌၊ႀကိဳက္လတ္တံုမူ တံု႔မယူလို၊ၾကည္ညိုစိတ္သန္ အခင္မြန္ကို၊ခ်န္ဘိစင္စစ္ အျပစ္မဲ႔ေရး၊ခြင့္လွ်င္ေပး၏ ေသြးသည္အနိစၥာ၊ငါ႔ခႏၶာတည္း။ (အနႏၱသူရိယ) အနႏၱသူရိယ
" က်ေနာ့္ကဗ်ာ " ရသခံုမင္ ၊ သုတယွဥ္၍ ဖတ္ခ်င္ဓမၼ ၊ မက်န္ရေအာင္ စစေတြးေတာ မိပါသည္။ အဆံုးအမ ၊ ရြာအလွႏွင့္ ခ်ိဳျမသံခ်ိဳ ၊ လကၤာတိုျဖင့္ ခြန္းခ်ိဳကဗ်ာ သမိသည္။ အေႏွာင့္အသြား ၊ စာစကားျဖင့္ အမ်ားသူငါ ၊ မေျပာပါဘူး သာယာခ်ိဳေႏွာ ေျပာခဲ့သည္။ ေ႐ွ႕သို႔လည္းသင္ ၊ ပညာ႐ွင္ထံ သင္အံမွတ္သား ၊ စာဝါပြားလ်က္ ႀကိဳးစားမွတ္သိ ရိွပါသည္။ လူငယ္ေနာင္ေသြး ၊ ပညာေပး၍ ေဆြးေႏြးသုတ ၊ နည္းလမ္းျပဆို ေဝငွအေတြး ေပးပါသည္။ အေကာင္းအဆိုး ၊ ထိုႏွစ္မ်ိဳးတြင္ ေကာင္းက်ိဳးေစျငား ၊ ထိုႏွစ္ပါးတြင္ ဆိုးသြားသည္လည္း ရိွခဲ့သည္။ တစ္ေန႔တစ္ည ၊ တစ္ဘဝတြင္ လွပစိတ္ဝမ္း ၊ လြန္ေအးခ်မ္းသည့္ ျပံဳးပန္းေဝဆာ ရိွပါမည္။ သာယာၾကည္ေအး ပန္းတိုင္းေမႊးသို႔ ရႊင္ေအးေစေၾကာင္း ေတာင္းဆုရည္။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" အခ်ိဳး " ထံုးအညီ ကံုးသီကြဲ႔ စာခ်ိဳး။ ကာရန္ခ်ိဳ နေဘထပ္ စပ္ဟပ္လို႔ပ်ိဳး။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" ေခတ္ဆန္း ထဘီ " အဆင္ဆန္းသာပါ့ တင့္ဆန္းပါတဲ့ ခ်ိတ္ထဘီ။ ေယာထဘီ ရခိုင္ခ်ိတ္ႏွင့္ ဆိတ္ခြန္လံုခ်ည္။ ခုေခတ္မွ စကပ္ထဘီ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ ဖင္ၾကပ္။ ဂါဝန္ပံု အက်ႌမ်ိဳးနဲ႔ ဖိုးသိုးဖတ္သပ္။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
” တရိႈက္ ငိုသံ ” ဆံုးၿပီတဲ့ ရံႈးၿပီ ျမပန္းခ်ီ စိမ္းရည္လဲ့ ကြင္းမဲ့ေခါင္ေထြ။ ျပဳန္းသည္တဲ့ ကုန္းညီ စံုယံခ်ီ ရိပ္မဲ့ေႏွာ ေတာရဂံုေဘြ။ မိုးသက္ေလ ၿဖိဳးေဝသည့္ ညႊန္႐ိုင္း။ ဆည္ေခ်ာင္း ကန္ နဒီ မရႊင္ၾကည္ ညႊန္ရည္ေရာတယ္ ေမ်ာသည့္ ေရလိႈင္း။ ။ ” သစ္ရိပ္ညိဳ ”
” ႏို႔တစ္စက္ ထြက္သည့္မ်က္ရည္ ” ရင္ေသြးငယ္ ခ်စ္အား ႏို႔သားျပည့္ သက္လာ။ အေမ့မွာ ဝန္ထမ္းမို႔ ပင္ပန္းဆို႔ ရင္မွာ။ သားေလးျဖင့္ ခုေနခါ နို႔ဆာကာ ေအာ္ေနမလား။ လူမျမင္ တိတ္တခိုး ျဖင့္ အေမ့ရင္ ပူပန္ပ်ိဳးၿပီကြယ့္ လႈပ္ႏိုးသီ ႏို႔ရည္သက္ရတယ္ သားသက္ေမ မ်ား။ ။ ” သစ္ရိပ္ညိဳ ”
” ေက်းဇူး႐ွင္ ” ကိုေတာင္သူ လယ္ေလးကိုျဖင့္ ဝင္းျခံေလး ခတ္ခ်င္တယ္။ ဥပါဒ္ရန္ ႏွင္ခြာထုတ္ စာေျခာက္႐ုပ္ ရယ္။ ထမင္းလုပ္ ငယ္ငယ္ ေစ်းခ်ဳပ္ကယ္ ဆန္စပါး။ အတိုးရႊင္ လယ္႐ွင္ႀကီးရယ္ ၿငီးတြား လွသား။ ။ ” သစ္ရိပ္ညိဳ ”
” ေန႔ထြက္ခ ” ပန္းရန္သည္ လက္သမား ငွါးသံုးၾက မလားဗ်ာ။ ေဆးသုတ္မယ္ သံခ်ည္ေကြး ေခၚေပးၾက ပါဗ်ာ။ လမ္းထိပ္က လၻက္ရည္ဆိုင္မွာ ကန္ထ႐ိုက္တာ ေမွ်ာ္ကာေစာင့္။ ေနျမင့္ေခါင္ ေယာင္ခ်ာပြက္ကယ္ ေန႔ထြက္ စိုးေႏွာင့္။ ။ ” သစ္ရိပ္ညိဳ ”
” မွိန္းျပံဳး ” သူေ႒းေစ်းပါ႐ွင့္ ခပ္ေအးေအးတည္တည္။ လူကံုတန္ ဝယ္မလား႐ွင့္ နႈတ္ဖ်ားျဖင့္ တလည္လည္။ ခ်ိန္ယြန္းေပါ့ ညေနရီ ေစ်းဦးသည္ မေပါက္။ ေစ်းျပန္မွာ လံုျခံဳစြာ ေစ်းကိုသိမ္းလို႔ မွိန္းျပံဳး ျပံဳးေလွ်ာက္။ ။ ” သစ္ရိပ္ညိဳ ”
” လက္ေၾကာတင္းေသာမိန္းမ ” ေ႐ွးျမန္မာ မိန္းမမ်ား ထင္႐ွားတဲ့ သံုးနႈန္းပါ။ င႐ုတ္သီး အစိပ်က္ ေၾကညက္ေအာင္ ေထာင္းတာ။ အဲ့ဒါမွ မိန္းမပီစြာ အိမ္မႈရာ လက္ေၾကာတင္း။ စံတိုင္းတာ ပမာျပတယ္ မိန္းမ ရည္ျခင္း။ ။ င႐ုတ္ဟာ ထမင္းၿမိန္ေလြး ဟင္းခတ္ေမႊး သံုးတည့္စြာ။ က်န္းမာသည့္ က်ိဳးသင့္ေၾကာင္း ေသာင္းေျပာင္းေထြလာ။ င႐ုတ္စိ ဝမ္းတြင္းမွာ ပုတ္တတ္ရာ အူအတက္။ င႐ုတ္ဆံု ထည့္ကာေထာင္းမွ ေကာင္းေကာင္း ေၾကညက္။ ။ ” သစ္ရိပ္ညိဳ ”
" ေနာင္အေရး ရင္ေလးသည္ " မပူပန္ တစ္ယူသန္ စိတ္ကယ္နဲ႔ မူ မမွန္ သူ အၾကံ ႏွိပ္ေခ်ေပါ့ တိတ္ရတဲ့ ျမန္ျပည္။ ေငြသျပာ ေဖြ႐ွာရာ ခက္သနဲ႔ ေမကလ်ာ ေရႊမာယာ စနက္ေတြ ေၾကာင့္ အခြန္ တြက္ ပူသည္။ ဘယ္အေရး ကမွျဖင့္ ေျဖေတြးလို႔ မရႏိုင္ၿပီ မေအးပူ ရင္မွာ အခါခါ ဆူသမို႔။ ေန မယြန္းခင္ ေစညႊန္း႐ွင္ ဖန္တစ္ရာ စီမံဖ်က္သႏွင့္ ျပည္ သံသရာ ညီလာခံမွာ အဆင္ အခ်ိဳးဟာျဖင့္ ဤ မွန္ရာ အထင္ တစ္မ်ိဳး လြဲရ ေအာင္ ကြၽဲ ျဖစ္တယ္ လို႔။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" ေနာင္အေရး ရင္ေလးသည္ " မပူပန္ တစ္ယူသန္ စိတ္ကယ္နဲ႔ မူ မမွန္ သူ အၾကံ ႏွိပ္ေခ်ေပါ့ တိတ္ရတဲ့ ျမန္ျပည္။ ေငြသျပာ ေဖြ႐ွာရာ ခက္သနဲ႔ ေမကလ်ာ ေရႊမာယာ စနက္ေတြ ေၾကာင့္ အခြန္ တြက္ ပူသည္။ ဘယ္အေရး ကမွျဖင့္ ေျဖေတြးလို႔ မရႏိုင္ၿပီ မေအးပူ ရင္မွာ အခါခါ ဆူသမို႔။ ေန မယြန္းခင္ ေစညႊန္း႐ွင္ ဖန္တစ္ရာ စီမံဖ်က္သႏွင့္ ျပည္ သံသရာ ညီလာခံမွာ အဆင္ အခ်ိဳးဟာျဖင့္ ဤ မွန္ရာ အထင္ တစ္မ်ိဳး လြဲရ ေအာင္ ကြၽဲ ျဖစ္တယ္ လို႔။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" ပန္းခ်စ္သူသို႔ " ပန္ဆင္ေလ ေၾကြခေရ ပန္းငယ္။ မိုးတဖ် ရြာေတာ့ ၿဖိဳးက် ရာဝယ္။ ႏိုးထပါ့ ပန္းငယ္ လွမ္းရြယ္လို႔ ကူေဖး။ ျဖာေဝလွ်ံ တန္သမွ်ရယ္ ပန္သရြယ္ ဆံႏြယ္႐ိုးမွာ ၿဖိဳးႂကြ ျပန္႔ေမႊး။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" ဒီစာေတြ႔ရင္ ျပန္လာပါ " ေက်ာင္းေပ်ာ္ငယ္ရင္း ၊ သူငယ္ခ်င္းေရ လယ္ကြင္းထဲမွာ ၊ ငါျမင္တာျဖင့္ သာယာရႈေမာ ၊ တို႔ယာေတာက က်ယ္ေျပာလြင္ျပင္ ၊ စိမ္းျမရႊင္လ်က္ သစ္လြင္စြင္႔လန္း လာၿပီေလ။ သည္နံနက္ခင္း ၊ ႐ွင္ေနမင္းက ေန႔ခင္းရက္သာ ၊ မဂၤလာဟု ေရာင္ျဖာထြန္းလင္း ၊ ေရႊရည္ဝင္းလို႔ ျဖန္႔ဆင္းႏိုးထ ၊ ဆင္းဟန္ႂကြတာ ေဝးကလွမ္းျမင္ ရတယ္ေလ။ သံသာတြန္က်ဴး ၊ ေက်းငွက္ျမဴးတဲ့ ကြင္းဦးလယ္ယာ ၊ တလႊားမွာလည္း ပ်ံကာေဝ့ဝဲ ၊ ေတးဆိုဆဲေပါ့ ေပါက္လဲမို႔ပြင့္ ၊ ေဝဟင္လြင့္သို႔ မိုးျမင့္တိမ္ယံ ထဲကိုေလ။ လယ္ကန္သင္းၾကား ၊ ပုဇြန္ ငါးအျပင္ စားဖား ႂကြက္တြင္း ၊ ငါး႐ွည့္တြင္းေတြ ႐ွာရင္းေဖြရင္း ၊ ေပ်ာ္ခဲ့ရင္းက မင္းတို႔နဲ႔ ငါ ၊ တစ္ၿမိဳ႕တစ္ရြာစီ ခြဲခြာ ခဲ့တာ ၾကာၿပီေလ။ ငယ္စဥ္ေတာင္ေက်း ၊ တို႔ရြာေလးကို ျပန္ေတြးၾကည့္ပါ သူငယ္ခ်င္း။ ဟိုေႏွာင္းအတိတ္ ၊ ငါ့ရဲ႕စိတ္မွာ စီးဖိတ္ယိုဆင္း ၊ တို႔ေရာင္းရင္းတို႔ ခ်စ္ျခင္းမုန္းျခင္း ၊ ကြဲကြာျခင္းတြက္ ေတြးရင္းသတိရ မိတယ္ေလ။ မင္းတို႔တစ္ေတြ ၊ ဘယ္ေရာက္ေနလဲ မာေစသာေၾကာင္း ၊ ငါဆုေတာင္းရင္း ရြာေဟာင္းရင္ျပင္ ၊ ယာေတာခြင္မွာ ငယ္ပင္ငယ္ေသြး ၊ ေလေျပေအးတို႔ တစ္ေရးႏိုးထ ၊ ၾကည္စယ္လွေပါ့ ...
" ပိတ္မိေနၿပီ " ခဏေလးေပမယ့္ ဘဝအေရး က ခက္လွတယ္ စားဝတ္ေန မလြယ္။ စည္းကမ္းေဘာင္ က်ဥ္းက်ဥ္းမယ္ ဝဲပ်ံနယ္ ရိွဘူး။ ေဘာင္၌ပ်ံ ေလွာင္ခ်ိဳင့္စံ ငွက္ငယ္ဘဝတို႔ ခပ္နန ႐ူး။ ။ " တနင့္တပိုး " အခြန္ေတြ တုပ္ပါလို႔ လႈပ္သည္ႏွင့္ ႀကိဳးခ်ည္ ဒုကၡ ဗ်ာသီ။ ခ်ဳပ္ညနာရီ မအီသာ လိမ့္လူး။ တိရစာၦန္ ရံု ဗိမာန္ဘံု ရဂံုေတာဝယ္ ေမာေမ့ေမ့ မူး။ ။ " ဘဝေမ့သူ " ကိုယ္လိုလူ အာဏာရ ဘဝကို ေျပာင္းျပန္ျမင္ လူ႔ဘဝ ဘံုခြင္။ စက္႐ုပ္သြင္ ထင္ျမင္သည့္ လူသား။ သနားမညႇာတာ ခါးတမာ သကာဖံုးႏွယ္ သံုးခ် ပံုမ်ား။ ။ " ကြၽန္ " အခြန္ေပၚ အခြန္ဆင့္ အခြန္ျမင့္ တို႔တိုင္းျပည္ တိုးေကာက္ လိမ့္မည္။ စိုးေၾကာက္ဖြယ့္ ဗာရာဏသီျပည္ ေျဖမဆည္ ႏိုင္အား။ ရာဇမာန္ အနိမ့္စံ လွိမ့္ခံဦးကြယ္ ႐ုန္းထ ခက္သား။ ။ " က်ီးလန္႔စာစား " ဖမ္းမယ္တဲ့ဆီးမယ္။ တစ္ပိုင္ႏိုင္ ေစ်းသူသား လမ္းၾကား ထိကြယ္။ စက္ဘီးနဲ႔ ဘက္ထရီရယ္ လိုင္စင္ငယ္ ခ်မေပး။ ပါးစပ္ ေသနတ္ သာျဖင့္ ခပ္ျပတ္ျပတ္ အပိုင္သိမ္း လို႔ ဂိမ္း ေဆာ့ ေရာ့ေလး။ ။ " ေတာကစားထြက္ျခင္း " ျဖစ္ခ်င္တာျဖစ္ေစေတာ...
"အေမမ်ားေန႔ " အေမရြယ္အို အလွျပဳိလည္း အေမ့အျပံဳး ႐ႈမဆံုးခဲ့။ အေမ့စကား ဝမ္းလြယ္ထားဆဲ သေႏၶခဲစဥ္ နားခ်ိဳဝင္ခဲ့။ အေမဆိုေတး ႏို႔ခ်ိဳေႂကြးတိုက္ အိုေအးေအးအို ေခ်ာ့ျမႇဴဆိုပုံ အရြယ္မျခား ၾကင္နာအားဖက္ သားသၼီးတြက္ဆို အသက္ပါပံု ကုန္လံုျပည့္ဝွမ္း အေမ့ဝမ္းတြင္ စိတ္ၾကည္လင္ဖို႔ ရယ္ရႊင္စို႔စို႔ အေမ့ႏို႔ဖိုး ေၾကေစခ်င္။ သစ္ရိပ္ညိဳ
" စိစစ္လက္ခံ ေကာင္းရာကံ " ဤသူေတာ္ေကာင္း ၊ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းေစ မေကာင္းအျပစ္ ၊ ႐ွာေဖြစစ္က အညစ္အႏြမ္း ေတြ႕လိမ့္မည္။ ဤသည္လူဆိုး ၊ ဘယ္လိုဆိုးေစ အက်ိဳးေမတၱာ ၊ ေကာင္းကြက္႐ွာက ေကာင္းရာကံက်ိဳး ေတြ႔လိမ့္မည္။ ဘယ္သူဘယ္ဝါ ၊ ဘယ္အရာမဆို ဘယ္ဟာပုဂၢိဳလ္ ၊ မွားမွန္ကိုျဖင့္ သာပိုဓမၼ ၊ အဓမၼျဖင့္ နိႈင္းဆပိုင္းျခား ၊ တိုင္းတာျငားမွ ခြဲျခားသိျမင္ ရိွလိမ့္မည္။ သူ႔လူငါ့လူ ၊ အတၱကူ၍ မတူစိတ္ထား ၊ ယူဆျခားကာ ကြဲျပားဆန္႔က်င္ ၊ ျပစ္မျမင္ဘဲ ဆင္ျခင္ဓမၼ ၊ အဓမၼျဖင့္ ေထာက္ျပသင့္ေပ ၊ လက္ခံေလမွ မ်ားေထြက်ိဳးျဖာ ၊ ေအာင္ျမင္ရာ၏။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" မိဘေမတၱာ " ပ်ားအံုတြင္းေအာင္း ၊ ပ်ားသားေလာင္းတြက္ ပ်ားေပါင္း႐ွာေပး ၊ ပ်ားရည္ေႂကြး၏။ အစာ႐ွာေပး ၊ သားငယ္ေလးတြက္ ခြံ႔ေႂကြးငွက္မ ၊ ဪမိဘတည့္။ အရြယ္ငယ္ေသြး ၊ ေခြးေပါက္ေလးကို အံေႂကြးခ်စ္ခင္ ၊ ေခြးမိခင္တည့္။ ပုရြက္ဆိတ္မ်ား ၊ ဥ၍ထားသည့္ ဥအားေစာင့္ေလွ်ာက္ ၊ အံ့ဩေလာက္၏။ သိဥာဏ္ျပည့္ဝ ၊ လူမိဘလွ်င္ သားလွသမီး ၊ ရႈမၿငီးစြာ ငယ္ႀကီးမဟူ ၊ ခ်စ္ရည္တူ၏။ ရင္မွေသြးသား ၊ ေမတၱာထား၍ ဆပြားေမတၱာ ၊ ေပးေဝကာျဖင့္ ေမတၱာႏွလံုး ၊ ကိုယ္စီသံုးရင္း ႏွလံုးျမတ္လွ ၊ ဪ.. မိဘတည့္။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" နေဝတိန္ေတာင္ " ရာဇသံသင့္ အမ်က္မာန္ လႊင့္ရွာတယ္ အိုဘယ့္ခ်စ္သူရယ္။ ထားကညာ တစ္ပါးကြယ္ သနားဖယ္ အမ်က္ပြား။ အလိုလိုက္ အႀကိဳက္ေဆာင္သူအရံႈးမို႔ မုန္းရက္တာလား။ ။ အျပင္မွာ မငိုေပမယ့္ ရင္မွာေလ ငိုေနတယ္။ အျပင္မွာ မ်က္ရည္မက်ေပမယ့္ ရင္ထဲက အသည္းေက်မြေနတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္ကြယ္ ခ်စ္သူရယ္ ျငင္းတယ္ရယ္လို႔ မ်ား။ ဘယ္အေျခ ဘယ္အေရးေၾကာင့္ ေတြးဆခက္သား။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
” စိတ္ေရာင္ျခည္ ” ေငြတြင္းမွာ ေျခဆင္းလို႔ ေထြခင္းတဲ့ အိေရႊစင္။ ေဘာဂ႐ွင္ လိုရာျပည့္ ခ်မ္းေျမ့ လုင္။ စိတ္ကူးရယ္ ယဥ္ ကုတင္ေပၚ စက္ေမွး။ ခန္းသဥၨာ လေရာင္သက္ပါေပါ့ ႏိုးတဝက္ အေတြးပ်က္ပ်ယ္ ညဥ့္နက္ ညေလး။ ။ ” သစ္ရိပ္ညိဳ ”
"အတၱမဲ့ခ်စ္ျခင္း" ေမာလိုက္တာသားရယ္ အေမမနားပါဘူး သားေလးဆီေရာက္ဖို႔ဘဲ အေမေမွ်ာ္လင့္တယ္ ခု တရားစခန္းက အေမ ထြက္လာခဲ့တာကြဲ႔ သားသတင္းၾကားၾကားျခင္းအေျပးေလးလာေပါ့ မိုက္လိုက္တာသားရယ္ စဥ္းစားေလ လူမိုက္ကို ဖက္ၿပိဳင္ေတာ့ သားအႏိုင္ရရဲ႕လား ခုေတာ့သားရိွတဲ့အရပ္ဆီ အေမလာေနျပီေလ တရားမမွတ္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး သားရယ္ သားကိုခ်စ္လြန္းလို႔ စိုရိမ္လြန္ကဲ အေမ့ရင္ေတြ ပူေလာင္ဆူပြက္ေနပါၿပီ ေနအပူ ေျမပူလဲ အေမဂ႐ုမစိုက္အား ေလပူ ေလေအးမွန္းလည္း မခံစားမိပါကြယ္ ေခြၽးစို႔စို႔ထြက္တဲ့ အေမ့နဖူးဆံစကို ေခါင္းေပါင္းတံဘက္စ ျဖဳတ္သုတ္ရင္း ဆယ္ေႏြကဲတဲ့အပူမီး အေမ့ရင္မွာပိုက္ထားတယ္ အေမ့အခ်စ္ အေမ့ေမတၱာက သားအတြက္ ေသာကနဲ႔ လိမ္းက်ံ ၿပီး အခ်ဳပ္ေထာင္ဝ ေရာက္လာျပီ သားငယ္ေလး ေမေမခ်စ္တဲ့သား အေမ့သား ဖ်ားနာ ေနမလား စြန္းပဲ့သြားမလား သားမ်က္ႏွာေလး ျမင္လိုလွပါၿပီ အေမ ဘာမွ စြမ္းေဆာင္ မေပးႏိုင္ေပမယ့္ သားေလးေနေကာင္းထိုင္သာျမင္ရဖို႔ လာတာပါ "အေမ"လို႔ သားေခၚသံေလး ရင္နင့္နင့္ အေမ့နား ၾကားလိုလွပါေပါ့ သားငယ္ သားေလး က်န္းမာပါေစဘုရား။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" တစ္ကိုယ္စာအေတြး " ဥာဏ္လွေပမယ့္ ကံက မေလွ်ာ္စြာ။ စိတ္ေရာင္စဥ္ ကြယ္ပုန္းလို႔ ဖံုး လ်က္ေလးသာ။ အမိန္႔ေတြ လိုက္နာ ေနတတ္လာ ၾကံဳ႕လွ်ိဳး။ ၾကြရဲပါဘူးေလ ရေလမယ့္ ပင္စင္ေလးတြက္ ေတြး ေၾကာင့္ၾက စိုး။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ " " လွည့္ကြက္ " ေရေၾကာေျမ အေျချဖတ္ ေျခာက္တတ္ သူေရ။ နင္လည္းေလ ေလာကီသား ေစာင့္စား ၾကည့္ေန။ အလွည့္က် ႏြဲ႔ နဲ႔ေလ အမွည့္ေခြၽ ေႂကြျမဲ။ ပလီ ဆင္ နင္ တီထြင္ နင္ေလွ်ာက္လွမ္းတာ လမ္းမွ ဟုတ္ဘဲ။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" စည္းေက်ာ္ေစာ္ကားသူ " မာယာကသိုင္း မိန္းမ႐ိုင္းေရ ထင္တိုင္းၾကဲလာ တို႔ဘာသာမွာ ဝင္ကာေႏွာင့္ယွက္ ႐ိုးရာဖ်က္လို႔ နင့္တြက္မယဥ္ ႐ိုင္းလွတယ္။ သာသနာ့ေျမ စုန္းကေဝနဲ႔ တေစၧဘီလူး ဝင္လို႔ျမဴးရင္ ညစ္ညဴးဖယ္ခြာ ကမၼဝါနဲ႔ ေနရာသန္႔႐ွင္း လုပ္ရတယ္။ ေျခေက်ာ္က်ဴးျပ ဒီမိန္းမေၾကာင့္ ဒုကၡသာတိုး လြန္႐ုပ္ဆိုးသည္ တန္ခိုးႀကီးမား ျမတ္ဘုရားမွာ နင္ကားစည္းေက်ာ္ က်ဴးလွတယ္။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" တမ္းမ်က္ရည္လြမ္း " လွယမင္း ပဝင္းတဲ့ သူရယ္။ ေမတၱာအိမ္ တံခါးေပါက္ တိုးေလွ်ာက္လာတယ္။ ခင္တစ္မယ္ ၾကင္ရြယ္မိ ေလအား။ ေရႊအိမ္စံ ေန႐ွိန္ခံ သည္အလြမ္းရယ္ ကြၽမ္းလု ေရာ့လား။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
"ေႏြေန႔ ကုသိုလ္" ေႏြကႏၲာတြင္ ပင္အိုငုတ္တုိ သစ္ပုတ္အို။ ေႏြလယ္လမ်ား ေရ႐ွားပါးေန လႉစို႔ေလ။ ေႏြတည္းေခါင္ေခါင္ ပြက္ေလာင္ဆူၿမိဳက္ ပူအိုက္အိုက္။ ေႏြလမိုးၾကဲ လြန္ႀကိဳးဆြဲပြဲ ဆင္ယင္ႏႊဲ။ ေႏြေနေန႔ခင္း ေလပူျပင္းျပင္း အိုက္စပ္ဖ်င္း။ ေႏြဂိမၼန္တ ေျပာင္းၾကြေရာက္လွ်င္ ေတးဆိုခ်င္။ ေႏြ႐ွည္လေညာင္း ကိန္းေအာင္းျမဴးတံု ေပါင္းကူးဆုန္။ အားႀကိဳးမာန္တက္ ေႏြေန႔ရက္တို႔ ခ်ိတ္ဆက္စာနာ ေစတနာ ျဖင့္ ေမတၱာ ေရစမ္း ဘယ္မခန္းဟု ေဆာင္နန္းႂကြဘိ ပရဟိတ ရိွၾကေထြေထြ ေႏြျပည္ တိုင္းေႏြ ေဝခ်င္တိုင္းေဝ အေဆြခင္ပြန္း သဒၶါသြန္း၍ ျပည္ဝန္းစိတ္တူ ျမတ္အလႉျဖင့္ ေရလႉၾကစို႔ အမ်ိဳးတို႔။ ။ "သစ္ရိပ္ညိဳ"
"အေမ မွ အေမ" အေျပာခ်ိဳခ်ိဳ အေမအိုလည္း ေျပာဆိုဆုံးမ ေျမဝယ္မက် သားလွရိွပါ့ ပါေပါ့ အေမ။ အေရတြန္႔မြဲ ပါးေရတြဲႏွင့္ အားခဲစိတ္ေမြး သားေ႐ွ႕ေရးတြက္ မေအး ေၾကာင့္က် ရိွေပါ့အေမ။ သားရဲ႕အပူ မွ်ေဝယူဖို႔ အေမ့ မူ မနား စိတ္မခ်အားပဲ သားေဇာခ်စ္စိတ္ ျပင္းေပါ့အေမ။ အေမအေမ.. သား႐ုပ္ခနၶာ ႀကီးမားလာလဲ ငယ္တာပဲေလ့ မေနာေခြ႔လ်က္ အေမ့မ်က္ဝန္း ရႊန္းေပါ့အေမ။ ႏႈိင္းတုမဲ့စရာ ေမတၱာ ရည္စ အေမမွတပါး သားတြက္မွာျဖင့္ ကမၻာ ကုန္႐ွာလည္း မေတြ႔ေတာ့ျပီ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
”ဝက္ကေလး ” ဝက္ကေလး ဝက္ကေလး ဝဝကစ္ကစ္ လံုးလံုးေလး။ ရဲတြတ္ျဖဴေဖြး ႏုႏုနယ္ ပြတ္သီးပြတ္သတ္ ခ်စ္စဖြယ္။ ဗိုက္ေလးကိုကြယ္ ပြတ္လို႔ေပး ေျခေလးေျမႇာက္ကာ ဇိမ္ခံေသး။ ဝက္ကေလး ဝက္ကေလး သားသားခ်စ္တဲ့ ဝက္ကေလး။ ။ ” သစ္ရိပ္ညိဳ ”
” သင္ေရာေပးဆပ္ၿပီးၿပီလား ” ႏိုးၾကားပါ ျမန္မာ ႀကိဳးစား ၾကပါ။ အလုပ္ကိုင္ အခြင့္လမ္း တမ္းတ လို႔႐ွာ။ ဘြဲ႔ရတာ ၾကာပါ ေပါ့ေလး။ စပယ္ယာ ဆိုက္ကားနဲ႔ပဲ ေရခဲေရ ေရခဲေခ်ာင္း ေရာင္းဖို႔ အားေမြး။ ။ တိုင္းျပည္တြက္ တစ္တပ္တအား ဘယ္နားက လုပ္ရမေလ။ တို႔အေမ ကူညီေတာင္း ေစ်းေရာင္း ပ်က္ပါေစ။ ဗိုက္ေဟာင္းေလာင္း နဲ႔ေပ ႀကိဳးစားေန ခ်င္လ်က္။ သို႔ေပမယ့္ေလ ေနရာယူ အသာစီးသာ ႀကီးပြား တိုးတက္။ ။ ” သစ္ရိပ္ညိဳ ”
” ငါးပိေရ တို႔စရာ ” ခါးတမာ ေရစိပ္ၿပီး မန္က်ည္းႏွင့္စိမ္ထား။ ငံျပာရည္ ငါးပိခ်က္ ေရာစြက္ျမႇဳပ္စား။ ။ ေၾကာင္႐ွာႏွင့္ ေဂြးေတာက္ျပဳတ္ အတို႔ အျမႇဳပ္။ သေဘၤာပင္ ခါးသက္လ်က္ကယ္ ရြက္ၾကမ္း မီးဖုတ္။ ။ ” သစ္ရိပ္ညိဳ ”
” ေငြငန္းသစၥာ ” ေငြငန္း သံစံု ေရဘံု ေရႊနန္း ဆင္ျမန္း ခ်စ္သက္ လည္ျခင္း ယွက္၍ မ်ိဳးဆက္ ဗီဇ ေမတၱာ မွ်သည္။ ႏိုးထ ဝိညာဥ္ ခ်စ္ ပလႅင္ ထက္ တြယ္ငင္ ေႏွာင္တိုး လြန္ျမတ္ႏိုး သည္ ငုတ္လွ်ိဳး ခါခါ ျမႇဴေတာ့သည္။ ။ ” သစ္ရိပ္ညိဳ ”
” နတ္စစ္သည္ ” နတ္ေစာင္းေတာ္သံ။ ဂ်ိဳးဂ်ိန္းညံ မာန္ဟုန္ကဲ ပြဲ ထက္တိမ္ယံ။ ဝတိ ံစံ စီမံ ခ်ိမ့္ခ်ိမ့္သဲ။ နတ္ယြန္းစည္ စစ္ခ်ီသြန္း ညႊန္းသ ဟန္ပဲ။ ။ ” သစ္ရိပ္ညိဳ ”
" သစ္လြင္ျခင္း " ေႏြရင္ခြင္ တစ္ဆစ္ခ်ိဳးပါလို႔ ခ်စ္မိုးေလး ေစြရြာ။ နားခိုခ်င္ ခ်ိဳအနမ္း ေအးခ်မ္း ဖို႔ရာ။ ခဏတာ ရြာပါေရာ့ ခ်စ္မိုး။ စပယ္ျဖဴ သင္းၾကဴေအးတယ္ ေမႊးျပန္႔ လိမ့္ႏိုး။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
” တိမ္းမရလွ်င္ ထိန္း ” ေခါင္းေပၚမွာ ေရပြက္အိုး ဆတိုးလို႔ ရြက္ကာ။ ျပသနာ အပူထုပ္ ျပာမႈတ္ ေဖၚလာ။ ဤခ်င္းရာ ျမင္ပါက ေ႐ွာင္တိမ္း။ စိတ္ရင္ျပင္ အပူကူး ႐ူးစိတ္ ကိုထိန္း။ ။ ” သစ္ရိပ္ညိဳ ”
" သုခုမ ရပ္ဝန္း " အဆီ မခမ္း ပါတဲ့ ဂီတ လမ္း ပန္း သစၥာ။ ေမတၱာရည္ ရႊင္ၾကည္လန္း ခ်မ္းျမ သာယာ။ သုခုမ အၾကင္နာ စာဆိုသည့္ စကား။ သင္း တလြင္လြင္နဲ႔ ညင္းေလငင္ ၾကဴၾကဴေအးတယ္ ေမႊး လွ ပါလား။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" ဆြဲငင္အား " ပန္းလွငံု ဆံုအေတြ႔ ဘံုဓေလ့ ေမြ႔ေပ်ာ္။ လြမ္းမူးမယ့္ ၾကင္နာအား ပ်ားေလး ခ်စ္ေဖၚ။ ခ်ိဳဝတ္ရည္ေမွ်ာ္ နားမွာေနာ္ ခြာဘူး။ ရစ္ဝဲငယ္သီ တီတီတာ ခြန္းခ်ိဳဆက္တယ္ စြဲမက္ ၾကည္ႏူး။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" ဆြဲငင္အား " ပန္းလွငံု ဆံုအေတြ႔ ဘံုဓေလ့ ေမြ႔ေပ်ာ္။ လြမ္းမူးမယ့္ ၾကင္နာအား ပ်ားေလး ခ်စ္ေဖၚ။ ခ်ိဳဝတ္ရည္ေမွ်ာ္ နားမွာေနာ္ ခြာဘူး။ ရစ္ဝဲငယ္သီ တီတီတာ ခြန္းခ်ိဳဆက္တယ္ စြဲမက္ ၾကည္ႏူး။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
"ခက္ေတာ့ခက္သားလား" သူတို႔ကိစၥ ကိုယ့္ကိစၥလုပ္ ကိစၥမ်ားေျမာင္ လူတို႔ေဘာင္ဝယ္ ခမ္းေဆာင္မဂၤလာ အျဖာျဖာႏွင့္ လႉပါတမ္းပါ ကူညီပါဟု သူငါစုရံုး ေမတၱာထံုးေႏွာင္။ သဲေသာင္ကမ္းနား လူအမ်ားတို႔ ေျပးလႊားေရာက္ေန ေရနစ္ေလသူ ဆယ္ေစကူရာ လူစုလာ၏။ ညႇာတာေထာက္ထား လြန္သနားဖြယ္ ခြန္အားငယ္သည့္ လူငယ့္မိဘ မရိွၾကလွ်င္ ပံ့ပိုးခ်င္၏။ ေရတြင္ျပတ္ငတ္ ေျခာက္ေသြ႔ရပ္တြင္ မျပတ္လွဴခ်င္ ဒါန႐ွင္မ်ား စိတ္ၾကင္မြန္ျမတ္ စာနာတတ္၏။ စာတတ္လူ႐ွင္ ပညာသင္ရာ ေက်ာင္းတြင္လိုအပ္ အရပ္ရပ္ေသာ ေက်နပ္ဖြယ္ရာ လႉဒါန္းစြာ၏။ ၿမိဳ႕ရြာရပ္ကြက္ လမ္းသြားခက္သည့္ လွမ္းဆက္ဖို႔လမ္း လူ႔စခန္းမွ လမ္းပမ္းသြယ္ကာ ေဖာက္ၾက႐ွာ၏။ ဘာသာတရား လက္ကိုင္ထားကာ ဆပြားေမတၱာ ျမတ္သဒၵါႏွင့္ တည္ကာဘုရား ေစတီမ်ားတည့္။ ေမြးဖြားလာမွ မျမင္ရသည့္ မရေျပာၾကား နားမၾကားလည္း လူၾကားထဲမွာ နိမ့္က်႐ွာ၏။ ေဖြ႐ွာအံ့ဩ လူတို႔ေလာက အေတာမသတ္ အရပ္ရပ္တြင္ လြတ္လပ္ပါဝင္ စုဖြဲ႔ထြင္သည့္ ဆင္ျခင္သိလွ ပရဟိတေဆာင္ ဤလူ႔ေဘာင္ဝယ္ တည္ေထာင္ကာထား ပါဝင္အားက မ်ားျပားလွစြာ ခ်စ္စရာႏွလံုး အစဥ္ျပံဳးလို႔ စု႐ုံးေႏွာင္ခ်ည္ ဝိုင္းဖြဲ႔သီၾက အမ်ားကိစၥ ကိုယ့္ကိစၥလုပ္ ဒုကၡမ်ားလွ လူ႔ဘဝတြက...
" ခ်စ္ မွာတမ္း " ျမကြၽန္းညိဳ ကြန္းခိုကြဲ႔ စံနန္း။ ပန္းဝတ္ရည္ ေနခ်ည္ဦးမွာ ျမဴးရႊင္လို႔လန္း။ လွရႊန္းစို ညႊန္းဆိုတဲ့ လဝန္း။ ညရိပ္ခ်ယ္ ေမွ်ာ္ရည္ေသြးတယ္ ေဆြးကူလို႔ယြန္း။ ခ်စ္လြန္းပို ခြန္းဆိုခဲ့ မွာတမ္း။ ဆင္ျမန္း ေခြၽခ်င္က ေရႊရင္ပို လိႈက္ဖိုကြၽမ္းရေအာင္ ခန္းစက္ရာ ေဆာင္ေတာ္နန္းမွာ ေမာင္လွမ္းၿပိဳင္ ေရႊဂေဟ နႊဲလို႔ရယ္ စြဲစိတ္ဖိုလႊမ္း။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
” လြမ္းတစ ” အစဥ္ အေရြ႔႕ ျပန္ကာ ေမြ႔ေပါ့ မေန႔ က လိုေပ။ ခ်စ္ပင္ ငုတ္အို ေက်ာက္႐ုပ္ လိုမို႔ ရင္ဖို ခက္လွေပ။ ႏီွးႏြယ္ ခဏ တသသနဲ႔ လြမ္းည လြန္တာ႐ွည္။ ။ ” သစ္ရိပ္ညိဳ ”
” မိုးငွက္သံစဥ္ ” မုန္တိုင္းငယ္ ကူးခတ္မွ ျမဴးတတ္ပါ့ ပင္လယ္။ တိမ္မိုးညိဳ မိႈင္းမႈန္လိမ္း ယိမ္းထိုး ပ်ံတယ္။ မိုးေတာင္ပံ ေတာင္စဥ္ဝယ္ အသြယ္သြယ္ ေက်ာ္လႊား။ ေျမမဟီ ျပန္႔တေၾကာမွာ ေမ်ာလြင့္ ျဖန္႔ကား။ ။ ” သစ္ရိပ္ညိဳ ”
” မိုးငွက္သံစဥ္ ” မုန္တိုင္းငယ္ ကူးခတ္မွ ျမဴးတတ္ပါ့ ပင္လယ္။ တိမ္မိုးညိဳ မိႈင္းမႈန္လိမ္း ယိမ္းထိုး ပ်ံတယ္။ မိုးေတာင္ပံ ေတာင္စဥ္ဝယ္ အသြယ္သြယ္ ေက်ာ္လႊား။ ေျမမဟီ ျပန္႔တေၾကာမွာ ေမ်ာလြင့္ ျဖန္႔ကား။ ။ ” သစ္ရိပ္ညိဳ ”
” ဆြဲၿပီ ” အို....ဘယ့္အတြက္ တကၠစီ သမား။ ျပည္သူ႔ ခြန္ တံဆိပ္ေခါင္း ေပါင္း နႈတ္ ေျမႇာက္ စား။ ။ ” သစ္ရိပ္ညိဳ ” ” ဒူေပဒါဏ္ေပ ” သူ႔တာနဲ႔ သူေပမို႔ သူတို႔လဲ ခံရ။ သို႔ေပသည္႔ ဝါးလံုးဟူ စားသံုးသူ အကုန္းလံုး သိမ္းၾကံဳး ခံၾက။ ။ ” သစ္ရိပ္ညိဳ ” ” ေက်ာမြဲလို႔ပါ ” ဆင္းရဲသူ လူတန္းစား နင္းျပား ပဲေလ။ ေခါင္းေပၚမွာ ေက်ာ္တင္နင္း ဥာဏ္ရင္း န ေပ။ ေခါင္းေထာင္လို႔ ေနနဲ႔ေလ ေတာင့္ခံေန သယ္ခ်င္း။ အေပၚလႊာ ဘယ္သူေရာက္ေရာက္ ေအာက္သို႔ သာနင္း။ ။ ” သစ္ရိပ္ညိဳ ”
” ကံစိတ္ ငယ္ ညစ္ႏြမ္း ” အိပ္မက္ကို ပ်ားရည္ဆမ္း ေတာ့ အလြမ္းက ႂကြလာ။ သန္းေကာင္ယံ ညဥ္႔ငွက္ဆိုးတို႔ အမ်ိဳးမ်ိဳး သံစာ။ အ႐ုဏ္ဟာ လာႏိုင္ ေလခဲ။ ည ပုေလြ လြန္ေျခာက္ျခား လြမ္းဖ်ား တက္ဆဲ။ ။ ” သစ္ရိပ္ညိဳ ”
” ခုန္ေနေသာ လက္ေရးမူ ” ဒိတ္ဒိတ္ကယ္ တေဖာက္ေဖာက္ တိုးေလ်ာက္သည့္ ကဗ်ာ။ ကာရန္ဆီ နံသာလူး ဖူးပြင့္ လို႔လာ။ စခန္းသာ ရင္ႏွစ္မႊာ အသည္း။ စာလိပ္ျပာ ျဖတ္ျဖတ္လူး ျမဴးလြင့္ ခုန္ဆဲ။ ။ ” သစ္ရိပ္ညိဳ ”
” မိုးေရာေသာ မ်က္ရည္ ” ေခါင္းအလွည့္ လြမ္း မွည့္လို႔ လာၿပီ။ တစ္လွမ္းစာ ေျခအႂကြ လြမ္းလွ ေဝရီ။ ေက်ာျပင္ဆီ ေဝသီ ရဲ့ လုေဆြး။ အေဖၚကြဲ ခိုလံႈ လြမ္းတစ္စံု ပူပံုခက္တယ္ မိုးစက္ ေလေသြး။ ။ ” သစ္ရိပ္ညိဳ ”
” ေလဝဲ ပန္း ” ပန္းပြင့္ကေလး ႏြမ္းရိပ္ေျပး နမ္းမယ့္သူက ေဝး။ လိပ္ျပာေလးလည္း မေပၚလာ။ ပ်ားလည္း အေဝးမွာ။ ေႂကြခ်င္လာတယ္ အားငယ္လို႔ ပန္းေလး မ်က္ရည္စို႔။ ။ ” သစ္ရိပ္ညိဳ ”
” ကဗ်ာနန္း အလြမ္းအိမ္ ” ဖူးသစ္စီ ဋီကာခ်စ္ လြမ္းရစ္ရ သူေပ။ မိုးအေႂကြ ေလအခ ႏိုးထ လြမ္းေဝ။ ခ်စ္မႉးအိမ္ အလြမ္း႐ွင္ေလ စိုးစိတ္ေထြ တ ေငး။ လိႈက္အငို ရယ္ျဖင့္ ရိႈက္သလို ဆြံ႕အထစ္ဖြယ္ ခ်စ္ရက္ မဲ့ေဆြး။ ။ ” သစ္ရိပ္ညိဳ ”
” က်ံဳ႕က်ံဳ႕ေလး ” မိုးခ်ိန္းလို ေဒါမာန္ထြား တအား ေၾကာက္ပါတယ္။ အသည္းငယ္ အံမတု ႏုႏုနယ္နယ္။ တထိတ္ထိတ္ တုန္တယ္ ပုဏၰားငယ္ ကြယ္ထား။ တံခါးေလးၾကားဝယ္ မ်က္လႊာငယ္ အသာပင့္လို႔ စိုးထင့္ ေၾကာက္အား။ ။ ” သစ္ရိပ္ညိဳ ”
” က်ံဳ႕က်ံဳ႕ေလး ” မိုးခ်ိန္းလို ေဒါမာန္ထြား တအား ေၾကာက္ပါတယ္။ အသည္းငယ္ အံမတု ႏုႏုနယ္နယ္။ တထိတ္ထိတ္ တုန္တယ္ ပုဏၰားငယ္ ကြယ္ထား။ တံခါးေလးၾကားဝယ္ မ်က္လႊာငယ္ အသာပင့္လို႔ စိုးထင့္ ေၾကာက္အား။ ။ ” သစ္ရိပ္ညိဳ ”
” ထြက္မရ ” လစာေတြ တူေသာ္ျငား မိသားစု ဝင္ေငြ။ လူဆိုးေတြ ပူကာေႏွာင့္ ကင္းေစာင့္ ရေပ။ လိုက္ဖမ္းၾကေလ လက္နက္ေတြ အမိန္႔ေစာင့္။ ငါ့ခႏၶာ သက္ပံုထား သနား မေၾကာင့္။ ။ ဘာရယ္မွ ေနမထူး ေဘာက္ဆူးက ေဝးစြာ သက္ေပး ယံုသာ။ ငါ့ခႏၶာ တန္ရာတန္ေၾကး။ ေ႐ွ႕လူလို အကုန္လုပ္မယ္ ျပဳတ္ပါမွ ေအး။ ။ ” သစ္ရိပ္ညိဳ ”
" လျပည့္ည " ေမတၱာ႐ွင္ ေရာင္စဥ္သြန္းတဲ့ ကြၽန္းလွ မဟာ။ ေငြရည္ျဖာ ဝဠာစြန္းဆီသို႔ ခြန္းသ စာလႊာ။ ထြန္းပတဲ့ လစႏၵာ ေအးျမသာ စိုစိုရႊန္း။ ထက္အာကာမွာျဖင့္ ၾကယ္ေသာ္တာ ဝန္းရံခငယ္ လွပ တင့္ဆန္း။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" အက်ည္းတန္ျခင္း " အဆင္႐ိုင္းပါကြဲ႔ ျမင္တိုင္းျဖင့္ မတင့္တယ္။ ကံႏွစ္ျဖာ ဘယ္လိုဟုတ္ေသာ္လည္း ယုတ္တဲ့ ဓာတ္ႂကြယ္။ လုပ္သမွ် ပုပ္ပြပံုႏွယ္ အပါယ္ဘံု အထံု မ်ား။ မယဥ္ေက်းစြာပါ့ ရင္ေလးဖြယ္ ေနာင္သ႐ိုးကို စိုးေၾကာက္ မိသား။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
” ေႏွာင္ႀကိဳးသင့္ ေလတံခြန္ ” ေမတၱာေလာင္းရိပ္ ၊ ႀကိဳးစထိပ္တြင္ ၿငိမ္းစိတ္ရည္သန္ ၊ ေလဟုန္ဆန္လ်က္ မိုးယံထြဋ္ဖ်ား ၊ တိမ္စံဘြားသည္ တင္စား႐ုန္းျပန္ ၊ ကႀကိဳးဟန္မွာ ဧကန္​လႈပ္​႐ွား ရိွလွသည္။ ။ ” သစ္ရိပ္ညိဳ ”
"အတၱကင္း ခ်စ္ျခင္းဆီသို႔" စိတ္ထားၾကင္နာ ေမတၱာ ပ်ိဳ အိုသည္မရိွ ပိုေလ သိ သတိခက္ေဝ ခိုင္ေစ သနား။ ဆပြားလို႔ ေျပာရ အေလာဘ စိတ္ပြား။ ဘဝျခား ဘက္မညီေဘာင္ဝယ္ သားေကာင္ငယ္ မုဆိုး။ ထပ္တမ်ိဳးသာ မုဆိုးဟာ သားေကာင္အလိုက္ ႀကိဳက္ေဆာင္ တဲ့ေမတၱာ ခ်စ္စရာ တမူထူး လြမ္းဖြယ့္မူးမူး။ သူထူးငယ္စံ မာန္စြယ္ရန္ မႏွင္း ဥာဏ္ခြင္း ဆင္ျခင္ႏိုင္မွ ေခြယိုင္ခြာ အတၱကင္းမယ္ သင္းတဲ့စိတ္ကူး။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
” ကာရန္ ကဗ်ာေတး ” ျမန္မာ့မူ ျမန္မာ့စကား ျမန္မာမ်ား ခ်စ္လွ်င္ သံစာသား ေခတ္အျမင္ဝယ္ စနစ္ယွဥ္ ပန္ၾကား။ နေဘကို စိန္စီသံုးပါလို႔ စာသီကံုး ေရးဖြဲ႔ သင့္သား။ ကာရန္ညီ သံသာကြၽန္းရယ္က စီမံသြန္း ဝင့္ႂကြား။ ထံတ်ာညႊန္း ဆိုစကားျဖင့္ ထက္ဖ်ား ဝတိ ံသာ။ ျမန္မာ့မူ ျမန္မာ့ေသြးေတြမို႔ လက္ေရးငယ့္ သဝဏ္ေတာ္လႊာ။ နတ္ပန္းၫြန္႔ ခိုင္ေရႊဝါ ႀကိဳင္လိႈင္စြာ ေမႊးၾကဴနမ္း ေတးမူနန္း မင္းမေဟာ္ ဆင္းႂကြ ဂုဏ္ေက်ာ္။ ကာရန္ခ်ိဳး ရႊင္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ကြယ္ ညီေနာင္ေဖာ္ ေတးစပ္စို႔ေလး။ ။ ” သစ္ရိပ္ညိဳ ”
" ညႇိဳးညႇိဳးငယ္ငယ္ " တေရြ႔ေရြ႔ရယ္နဲ႔ ေန႔တစ္ေန႔ ကြယ္ျပန္ၿပီ။ ပင္အိုငယ္ အရြက္ေညာင္း ေစာင္းငိုက္ အိုရီ။ အနွစ္အဆီ ဟန္မခ်ီ ႏိုင္အား။ ငယ္ပ်ိဳဂုဏ္ အရြယ္ေထာက္လာေတာ့ အိုရြယ္ပံု တကယ္ေပါက္ပါေပါ့ ညႇိဳးေျခာက္ အင္အား။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" ၿငိမ္းခ်မ္းပါေစ " မိုးပြင့္ေလးဆမ္း ေလေျပနမ္း ေအးခ်မ္းသာယာ ရိွပါေစ။ ေႏြလည္းမမုန္း မိုးလည္းျပံဳး ေဆာင္းတုန္းကလို ခ်မ္းေျမ့ေစ။ ရႊင္ျပံဳးခ်မ္းျမ လိုတရ အားရေက်နပ္ ၾကပါေစ။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" ႐ိုးရာ မဖ်က္နဲ႔ " ၿပိတၱာေတြ ေဘး႐ွိထား မိစၧာမ်ား အားရိွၿပီ။ အနိ႒ာ ဆယ္ဆပြား ရန္မ်ား လွသည္။ အမွန္တရား ဆိုတာေတြသည္ လွ်ာျပား မည္ တည္မွီ ေရာ့လား။ ေလာ္လီ ေဖာက္ျပားသူက မေၾကာက္ တရား တလူလူ လႊင့္ကာ ရင့္လွ တကား။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" ေလာကပါလ " အသိ ကင္းရင္ျဖင့္ အဆင္း မဲ့ပါတယ္။ ကိုယ့္အေျခ ကိုယ့္အသိ ရိွၾက ပါကြယ္။ သတိနဲ႔ ဆင္ျခင္ဖြယ္ အျမင္က်ယ္ ပါေစသား။ ပသာဒ မပါတဲ့ သဘာဝ ယွဥ္ ေလာကဓာတ္ နယ္ ထိန္းတတ္ ၿပီလား။ ။ က်င့္ဝတ္ဂုဏ္ ဘယ္မတိမ္းဖို႔ ေစာင့္ထိန္း လို႔ ထားကြယ္။ ညစ္ဆိုးက်ယ္ ဖယ္အေညႇာင့္ ေစာင့္ေလ မ်ိဳးႏြယ္။ ေက်ာ္မက်ဴး ၾကနဲ႔ကြယ္ ကိုယ့္နယ္ပယ္ ကိုယ့္အသိ။ သမာကိန္း ပါဗ် ေစာင့္ထိန္း တစ္မယ္ ခင္ရဲ႕ အရြယ္တြင္ ဥာဏ္မသိုးေအာင္ နိုးၾကား သတိ။ ။ ေကြၽးေမြး မပ်က္ ေဆာင္ရြက္ စီမံ ေမြခံ ထိုက္ေစ ၊ လႉမွ်ေဝ ၍ ေစာင့္ေလ မ်ိဳးႏြယ္ ၊ အသြယ္သြယ္ လွ်င္ နယ္ပယ္ အႏွံ႔ ၊ စိတ္သန္႔သန္႔ ႏွင့္ ျဖန္႔က်က္ ဂုဏ္ရည္ ၊ မ်ိဳးဂုဏ္ တည္၍ ညီမွ်ေစသား ၊ သမီး သား တို႔ ေမွာက္မွား မရိွ ၊ ျမဲသတိ ႏွင့္ အသိ ရိွစြာ ၊ ေနတတ္ပါ ဟု မဂၤလာ ဆုေတာင္း ၊ ခြန္းေခြၽ ေလာင္းသည္ ေကာင္းျခင္း မဂၤလာ ျပည့္ဝေစ။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" ပညာသတၱိ " အေတြးေမွ်ာ္ကိုး ၊ ရလိမ့္ႏိုးႏွင့္ တစိုးတစိ ၊ ေမွာင္သတိေၾကာင့္ ပိုးထိ အဆိပ္ ၊ သင့္ငယ္ထိပ္သို႔ ႏွိပ္စက္ ဆူေဝ ၊ ျပန္႔ႏွံ႔ေပလိမ့္။ မွ်ေဝ ပိုင္းျခား ၊ သတိထား၍ သစ္က်ားကင္းေႁမြ ၊ ေ႐ွာင္တတ္ေလမွ ေထြေထြအက်ိဳး ၊ ဥာဏ္စပ်ိဳးလ်က္ တန္ဖိုး ရိွစြာ ၊ ပိုင္ဆိုင္ပါလိမ့္။ ရိွတာမခက္ ၊ သိတာ ခက္မို႔ ဥာဏ္စက္ ခြၽန္းႏွယ္ ၊ ထိုးထြင္းလြယ္စြာ ျမင္ႂကြယ္ လ်ပ္ပါး ၊ လိမၼာျငားမူ လြဲမွား အမႈ ၊ တိမ္းေ႐ွာင္ျပဳလိမ့္။ ကံဆု ျပည့္ဝ ၊ က်ိဳးလွ ကြန္းခို ပင္အိုသစ္ေခါင္း ၊ တြင္းေအာင္းရတနာ ပညာ မ်က္စိ ၊ ျမဲသတိႏွင့္ ဆံုးထိ မလြန္ ၊ တတ္သိပြန္မူ မကြၽံ မိုက္ဆိုး ၊ ေ႐ွာင္ႏိုင္မ်ိဳးမို႔ တန္ဖိုး အနဂၢ ၊ ပိုင္ဆိုင္ ရၿပီး ဘဝ မ်က္ျမင္ ၊ လူ႔တန္းဝင္ မည္ လူ႐ွင္ ပညာ ရိွေသာေၾကာင့္။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" ညိဳ႕ညိဳ႕စိုင္းစိုင္း " ဝသန္ပ်ိဳ ရစ္ဝိုင္းလို႔ ႐ွစ္တိုင္းမို႔ ဟန္ခ်ီ။ မင္းလြင္အို ပုန္းခိုေလွ်ာက္ လွ်ိဳးေပ်ာက္ေလၿပီ။ ခါေတာ္မီ တိမ္ပန္းခ်ီ ၫြန္႔ဖူး။ တပ္ဦးေစ တိမ္ဦးေဝ စေနဖက္မွ မိုးသက္ ေလျမဴး။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
” အျပန္အလွန္ ” လင္ႏွင့္ မယားဟာျဖင့္ မယားႏွင့္ လင္။ လင္ကိုသာ ေ႐ွ႕ကထား မယား ေနာက္တြင္။ ျပန္ေျပာင္းလွ်င္ မယားကိုလင္ အေလ်ာ့ေပး။ ျပန္လွန္ကာ အက်ိဳးျပဳ ညီၫြတ္မႈ ေလး။ ။ ” သစ္ရိပ္ညိဳ ”
” အားနည္းခ်က္ ” သူ႔သေဘာရယ္က သူေျပာေတာ့ ဟုတ္သေယာင္။ ရလာဒ္ကို ျပန္မစစ္ေတာ့ တစ္ဆို႔ ကြယ္ေမွာင္။ အလင္းကို ေဆာင္ အေမွာင္ကို ဖယ္႐ွား။ ပြင့္လင္းျမင္သာပါကြဲ႔ က်ိဳးယွဥ္ကာ သန္႔သန္႔ေလးနဲ႔ ေတြးဆ သင့္သား။ ။ ” သစ္ရိပ္ညိဳ ”
” မဲခြဲဆံုးျဖတ္မယ္ ” ဤအရာ ဤအေထာက္ ဤဟာက ေခ်ာက္ပါကြယ္။ ေဟာသည္မွာ ဆိုင္းဘုတ္ႀကီး ဟီးဟီး ထရယ္။ မဆင္းၾက ပါနဲ႔ကြယ္ ေတြးသိမ္ငယ္ ပါနဲ႔။ မဲခြဲဆံုးျဖတ္တာက မင္းေနာက္မွာ ဥာဏ္ကတံုးတို႔ အံုးႂကြ ေနရဲ႕။ ။ ” သစ္ရိပ္ညိဳ ”
” ပစ္တိုင္းေထာင္ ေရ ” လႈပ္လႈပ္လို႔ ရယ္လူးလူး ႐ူးပါႏွင့္ ေလး။ ေအးေအးေဆး တည္တည္တန္႔ ခန္႔ခန္႔ကေလး။ ။ ” သစ္ရိပ္ညိဳ ”
” ဘဝတက္လမ္း ” ေမေမ သားေလ ၊ ၿမိဳ႕မွာ ေနလို႔ စာေပ တတ္ႀကီး ျဖစ္ခ်င္တယ္။ သား အထင္ႀကီး ၊ ပညာ ဆည္းဖို႔ ၿမိဳ႕ႀကီး မွာမွ ၊ စာတတ္ ရဟု ေတြးဆ ထင္ေယာင္ မမွားႏွင့္။ ၿမိဳ႕ျပ အေဆာင္ ၊ ရြာ့ဂုဏ္ ေရာင္ႏွင့္ မြဲေျပာင္ ခမ္းနား ၊ ကြဲေသာ္ ျငားလည္း ၿမိဳ႕ကား ရႈပ္ေပြ ၊ ပ်က္စီး ေစမည့္ ဌာေန ရပ္ဝန္း မ်ားလွတယ္။ ေတာေန ငုတ္စြန္း ၊ ပညာ ခြၽန္းက က်ယ္ဝန္း မရိွ ၊ က်ဥ္းေျမာင္း ဘိမို႔ တတ္သိ ေတေလ ၊ မျဖစ္ ေလေအာင္ ႀကီးေထြ ထပ္ထပ္ ၊ ပညာတတ္ တို႔ သတ္မွတ္ ရပ္မွာ သင္ခ်င္တယ္။ ဤသို႔ ေျပာင္းလာ ၊ အေဆာင္ ႐ွာ၍ ေက်ာင္းစာ ကိုသင္ ၊ သားျဖစ္ အင္မွာ ဂုဏ္အင္ ခြဲျခား ၊ ေပါင္းသင္း ၾကားႏွင့္။ အစား အေသာက္ ၊ ခ်ိဳ႕ျခံ ေထာက္လ်က္ မေလာက္ မင ၊ သား ဒုကၡ မွာ နိမ့္က် ပညာ ၊ အားငယ္ စြာႏွင့္။ ေသခ်ာ ႀကိဳးစား ၊ ဘဝ အားလွ်င္ ငံု႔ထား မေမာ္ ၊ ေက်ာင္းမွာ ေပ်ာ္ရင္း ေျခေခ်ာ္ တိမ္းေစာင္း ၊ မရိွ ေကာင္းေအာင္ ေနာက္ေၾကာင္း မေစ ၊ ႀကိဳးစား ေနသည္ ေမေမ စိတ္ခ်မ္း သာပါေစ။ ။ ” သစ္ရိပ္ညိဳ ”
" ရန္သူမ်ိဳးငါးပါးေဘး " ငတ္ၿပီလားဟဲ့ ရယ္လို႔ ဇာတ္သားကဲ့သို႔ ပမာေသာ္ တန္းစီ စို႔ေနာ္။ လွမ္းလို႔ရယ္ ေခၚ ေတာ္႐ွာပါ ေပရဲ႕။ ဆန္ျပဳတ္ေတြ ေဝ ရန္ကုန္ေျမ အာဏာစိုးရယ္ တိုးတက္ ပါရဲ႕။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" သတိႏွင့္ေန " တစ္ဝမ္းတစ္ခါး ဝန္ႏွင့္အား အစား မွ်ပါေစ။ အခ်ိန္႐ွိျငား ေက်ာတစ္ျပား တအား အိပ္နဲ႔ေလ။ ဧည့္ေနရပ္ျခား ခရီးအား သြားတိုင္း မသင့္ေပ။ ခ်င့္ခ်ိန္ပိုင္းျခား ဆိုစကား ေျပာၾကား ထိန္းတတ္ေစ။ မာယာလွည့္စား ထံအပါး ၾကားတိုင္း ယံုနဲ႔ေလ။ လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္အား သိုဝွက္ထား အားလံုး ေျပာနဲ႔ေလ။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ " ( သုတရတနာဆံုးမစာမွ မွီျငမ္းေရးဖြဲ႔သည္ )
" တို႔ရြာမွာ စုန္းျပဴးတယ္ " ထဘီျခံဳ ငွက္ဠင္းတ စုန္းမတို႔ က်င့္ၾကံ။ စုန္းကေဝ အတတ္က်ဴး စုန္းျပဴး သည့္ဟန္။ ႐ိုးရာလိုက္ တိုက္သည့္ရန္ ရပ္ေက်းခံ နတ္ပူး။ သာသနာ ေက်ာ္ကာလႊားတယ္ အပါး ဝ ျမဴး။ ။ ဤဟာကို လူတစ္သိုက္ သူ႔အႀကိဳက္ လိုက္ေစ။ ေအာက္ကေန မ်က္ႏွာေပးနဲ႔ ေမးပင့္ လ်က္ေန။ အနိ႒ာ အားႀကီးေအာင္ေလ အပါးေစ လက္ေဝစား။ ရပ္ရြာေန လူတင္းၾကမ္းရယ္ ဆန္း လွ ပါလား။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" ေျပာင္းလဲတတ္ေသာ " စီးပြား တြင္ တိုးတက္က ဝင္းလက္ ပ လွ မ်က္ႏွာ။ ႀကီးပြား မျမင္ က်ိဳးပ်က္က ညႇိဳးလ်က္ က်႐ွာ။ က်ိဳးေၾကာင္းဆက္ ႐ုပ္ခႏၶာ ျဖစ္ေပၚလာ အဆင္ေသြး။ စိတ္တည္ရာ ခႏၶာလိုက္တယ္ ႏွစ္ခ်ိဳက္ ကြဲ႔ေလး။ ။ ဆင္းရဲသူ လူတန္းစား ဝမ္းတစ္ခါး ငတ္လွ်င္ကြယ္။ ဝမ္းပူဆာ ျပည့္ဝေရး မေအး လွဖြယ္။ ျပဳ မျပဳ ထိုက္တာေတြရယ္ ေဘးဖယ္ကာ မစဥ္းစား။ မင္းဘ႑ာ ဥစၥာမ်ားေတာင္ ထိပါး တတ္သား။ ။ ျပည္သူေတြ ငတ္ၿပီကြဲ႔ ေၾကာက္ၾကဟဲ့ မင္းဆိုးေတြ။ မင္းေကာင္းရင္ ေႏွာင္အဖြဲ႔ က်ိဳးမဲ့ မေစ။ ေထာက္ပံ့မႈ ကူညီေလ အခြင့္ေစ ေလ်ာ့ေပါ့ေပး။ အခြန္ အတုတ္ ေတြေႏွာင္တဲ့ မ်က္ႏွာေျပာင္ ျပည္ပကိုးတြက္ စိုးထိတ္ မိေသး။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" တြဲလက္ညီညီ " စိမ့္စမ္းၾကည္ျပာ ၊ ေတာင္ေျခရြာ၏ လယ္ယာအဝွမ္း ၊ ေရျပည့္လႊမ္းေသာ္ ထယ္ျခမ္းေျမမြ ၊ ထြန္ယက္ၾကၿပီ နိုးထ ေတာင္သူ ေက်းဇူးရွင္။ လယ္ေျမဧက ၊ စိမ္းျမျမျဖင့္ လွပသာေမာ ၊ လယ္ယာေတာဝယ္ မေမာမပန္း ၊ ျပည့္ဝန္ထမ္းလ်က္ မိုးဆန္း ပန္းႏွယ္ လန္းဆန္းရႊင္။ မိုးကုန္ေဆာင္းဦး ၊ ယာသို႔ကူးလ်က္ ၾကည္ႏူးခ်မ္းျမ ၊ လုပ္အားလွျဖင့္ တက္ႂကြသည့္မာန္ ၊ ႀကိဳးစားျပန္သည္ သန္မာ လုပ္သား စြမ္းပကား။ ယာသခြားခင္း ၊ ဖရံုဝင္းမွဲ႔ မုန္ညင္း ဖရဲ ၊ မုန္လာ ပဲစိမ္း ေျမပဲ အာလူး ၊ ခ်ဥ္ေပါင္ ဘူးႏွင့္ ေျပာင္းဖူး ခရမ္း မလြတ္တမ္း။ ေဆာင္းထြက္သီးႏွံ ၊ စပါးဆန္မွ ေက်ာင္းကန္ဘုရား ၊ လႉဒါန္းအားလွ်င္ စိတ္ထားအျပည့္ ၊ ျမတ္ပီတိႏွင့္ ထိမိ သဒၶါ ၊ လႉၾကရွာ၏။ ေႏြမွာလွည္းဆြဲ ၊ သစ္ဝါးတြဲဖို႔ ေတာထဲသြားကာ ၊ ခုတ္ယူလာ၍ အိမ္ယာကန္ေက်ာင္း ၊ ေႏြသစ္ေလာင္းလ်က္ စုေပါင္း ညီညာ ၊ ရိွၾကပါ၏။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" ပညာေတြရိွၾကၿပီပဲ " ရတက္မီးဟာျဖင့္ အပ်က္ႀကီးပ်က္မွာ ေၾကာက္လွသည္။ အခ်ိန္မီ ထိန္းသိမ္းလို႔ ၿငိမ္းခ်မ္းခ်င္သည္။ မွားခဲ့တဲ့ အမွားေတြသည္ မ်ားေနသည္ မဟုတ္လား။ မေဖာက္ျပားၾကပါနဲ႔ ေ႐ွာင္႐ွားလွည့္ပါ ပညာရိွေတြမို႔ တတ္သိ ၿပီးသား။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" ေရႊညာေျမ အရိပ္ပင္ႀကီးမ်ား " ႐ွား ထေနာင္း ေပ သ႐က္ ကယ္ျဖင့္ ပုန္းညက္ ႏွင့္ ပေညာင္ပ်ိဳ။ ပိေတာက္ တမာ စိန္ပန္း ထန္း နဲ႔ ဒန္း မရန္း ပ်ဥ္းမအို။ အုန္း သကၤန္း ဖန္းခါး ကုကၠိဳ ျပည္ပန္းညိဳ ဆီးျဖဴ သီး။ တည္ ႀကိဳ႕ ထိမ္ သေျပ အင္ ခေရ ကညင္ ယမေန ပိႏၷဲ ကြၽန္း မဲဇလီ ဗာဒံ စစ္စီး ေတြျဖင့္ ဆီး လက္ပံ ဥသွ်စ္ လည္းပါ သစ္ပုတ္ သစ္ရာ ေပါက္ တညင္း တို႔ရယ္ ရင္းတိုက္ မန္က်ည္း။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" အေနတတ္က အေသျမတ္လွ " ေသခ်ိန္တန္နီး ဤခရီးကား ႀကိဳဆီးဌာေန ကမ႓ာေျမထဲ ျပန္ရျမဲတည့္။ ဧည့္သည္ဘဝ လာခဏမွာ ဒါနကိုပြား ေမတၱာထား၍ ေသေန႔ေစ့သင့္။ ရ၏ခနၶာ ဖက္မပါပဲ ျဖစ္လာဘဝ ဥာဏ္ဇဥ္ရေအာင္ အသိေဆာင္တည့္။ မ်ားေထြေက်းဇူး သူတစ္ထူးကို ရြယ္စူးရည္မွန္း တတ္သိစြမ္းခ်င့္ ေပးေထာက္သင့္၏။ လက္မွာဗလာ မရိွပါပဲ စိတ္မွာစြဲ၍ လႉျမဲေပးေဝ မရေပတည့္။ အားလွ်င္ႀကိဳးကုတ္ ဥာဏ္ကိုထုတ္ကာ မဆုတ္မနစ္ တဖ်စ္ဖ်စ္သာ ဥစၥာ႐ွာသင့္။ ဥစၥာလဲၿပီး ပညာဆည္းကာ သိနည္း႐ွာၾက ျမတ္ဒါနႏွင့္ သီလေဆာက္တည္ ေကာင္းမႈဆီသို႔ ေမွ်ာ္ရည္စခန္း ဘာဝနာလမ္းသြယ္ ကုသိုလ္ဆည္ေလာ့။ ေသမည္မုခ် ေသမည္ပလည္း ဘံုငရဲႏွင့္ ေ႐ွာင္လႊဲြေသြဖယ္ ကုသိုလ္ကယ္၍ အပါယ္တံခါး ပိတ္လိမ့္မည္။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" ေရႊ မာ လန္းရႊင္ " ဂိမွာန္ခါ ေႏြ ၊ ယင္းမာေရႊရည္ ေနျခည္ေရာင္ေသာ့ ၊ ပန္းရည္ေပ်ာ့ေတာင္ ေသြးေဆာ့ေနလံႈ ၊ ပန္းၿမိဳင္စံုယံ ပန္းမံႈလိႈင္သင္း ၊ ေနျခည္မင္း႐ွင္ ႀကိဳင္ဝင္းလိႈင္လိႈင္ ၊ သင္းပ်ံ ႕ႀကိဳင္လွ်င္ ပန္းခိုင္ေရႊညႇာ ၊ ေရေထြလာငယ္ ေဝဆာပင္လံုး ၊ ခိုင္ညႇာဖံုးလ်က္ မက္ဆံုးရႈေမွ်ာ္ ၊ ညင္းေလေဆာ္မႈန္ ျမေရာ္ရည္ဝါ ၊ နီေရႊျပာျဖဴ ေတာင္သာတြန္က်ဴး ၊ ေက်းငွက္ျမဴးလ်က္ က်ဴးရင့္သံဝါ ၊ ငွက္ဘာသာဝယ္ သိဂၤါေရႊဆမ္း ၊ ယင္းမာပန္းႏွင့္ တင္ဆန္းသာေမာ ၊ ေရႊေက်းေႏွာသည္ ေသာေသာငယ္ညံ ၊ ထက္ပင္ယံမွာ ဖန္ဖန္သံခ်ိဳ ေႏွာေတာ့သည္။ ။ တိမ္ယံမွာေစ ၊ ေတာင္ေလေျပငယ္ ျမဴေျခက်ံစံု ၊ ဝဠာဘံုခန္း ပင္ျမံဳနန္း႐ွင္ ၊ ျဖဴေရာင္ရႊင္ၾကည္ ေလငင္ေဆာင္ကြန္႔ ၊ တိမ္လႊာၫြန္႔ေခြ လူးလြန္႔ေျပငယ္ ၊ ေနျခည္ရြယ္ႏွင္း ေရာင္ခ်ယ္လင္းမွန္ ၊ နီဝါဖန္ေတာက္ တိမ္ယံေဖာက္သြင္ ၊ ျဖဴဝယ္ဆင္သိုင္း ေအာက္ခြင္မိႈင္းေယာင္ ၊ ျမဴတိမ္ေတာင္မွာ ၿပိဳေမွာင္ညိဳ႕စိုင္း ၊ ေလညင္ဝိုင္းထင့္ ထက္စိုင္းအာကာ ၊ အမၺဳန္ျဖာသို႔ ေဖၚကြာလြမ္းေမာ ၊ စံုၿမိဳင္ေတာလယ္ လြင့္ေမ်ာသံစံု ၊ ေက်းသီပံုျဖင့္ အစံုအခက္ ၊ ဝါေရႊရြက္ေခၚ ပင္ထက္မွာစံ ၊ ခိုင္ေရႊတံညႇာ ျပန္လွန္စံပ်ိ...
" ႐ွင္းေလရႈပ္ေလ " အဲလကြယ္ တကယ္ရႈပ္တဲ့ အမယ္ဘုတ္ကဲ့ သူ႔ခ်ည္ခင္။ သပြတ္အူ အုန္းဆံၾကမ္း သမန္းျမက္ ပင္။ ေတာျခံဳရႈပ္ ဆံခ်ည္မွ်င္ ပင့္ကူမွ်င္ ကရြတ္ခင္း။ ေကာက္႐ိုးပံု အိုးတိုက္ကယ္ႏွင့္ ႏွီးအမိႈက္ စာေပါင္းခ်ိတ္တို႔လို စိတ္ရႈပ္အိုက္ျခင္း။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
” ေမတၱာ သက္ဝင္ ” ေမတၱာ ေရႊရည္ ၊ ဝတ္မႈန္ စီ၍ ေနျခည္ ႏုေသြး ၊ ခ်ိဳလြင္ ေအးလ်က္ မေလး ေမာင္တို႔ အားသစ္ခ်ီ။ သစၥာ ပင္စည္ ၊ ခိုင္ခိုင္ ခ်ည္၍ တည္ၾကည္ ႐ွင္းသန္႔ ၊ ဝင္းဖန္႔ဖန္႔ ျဖင့္ ဆင္းခန္႔ ႏုေခ်ာ သေဘာျဖဴ။ ေပါင္းစည္း ရည္တူ ၊ ဝိုင္းဝန္း ကူ၍ ၾကည္ျဖဴ ခ်မ္းျမ ၊ ႏွလံုး လွေသာ္ ျပည့္ဝ စိတ္ထား ၊ ညီၫြတ္ အားႏွင့္ လုပ္အား လည္းလွ ၊ ဝမ္းလည္း ဝစြာ က်န စည္းကမ္း ၊ တို႔ ေလွ်ာက္လွမ္း မည္ ရႊင္လန္း ညီညာ ရိွၾကမည္။ ။ ” သစ္ရိပ္ညိဳ ”
” သာသနာေရးရာ ဌာန ” ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ ေပၚလာတဲ့ ပထမ ဗုဒၶ ရဲ႕ သာသနာ ကိုးကြယ္ၾကတာ။ တို႔ျမန္မာ စဥ္ဆက္လွ ဒုတိယ တတိယရယ္ႏွင့္ ျမတ္လွတဲ့ ေဒသနာ ႐ိုးရာ ျမန္မာ။ ကိုလိုနီ ဘဝတြင္း ဖက္ဆစ္ညႇဥ္း ျပည္ျမန္မာေတာင္ သာသနာ မကြယ္ေပ်ာက္။ လြတ္လပ္လို႔ လာေတာ့လည္း ျမႇင့္တင္ျမဲ သာသနာ ကိုးကြယ္ရာ ျမတ္ဗုဒၶ၏ ဓမၼေဒသနာ ကိုျဖင့္ ျပည္ျမန္မာ စိတ္အစဥ္ကိန္းလ်က္ကြယ္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေ႐ွာက္။ ။ ” သစ္ရိပ္ညိဳ ”
” ခ်စ္စရာ့ ဟင့္အင္း ” ေအာ္ေနတယ္ ဝဲပ်ံရင္းေပါ့ ဟင့္အင္း မၾကားရပါ။ ပြင့္ဖူးစံု ပန္းတစ္ခင္းေလ ဟင့္အင္း မျမင္ပါ။ လွသလား ပန္းလိပ္ျပာ ႐ွက္ေသြးျဖာ ဟင့္အင္း။ နႈတ္ခမ္းဆူ ၾကဴၾကဴေသာရယ္ ေျပာတဲ့ ဟင့္အင္း။ ။ ” သစ္ရိပ္ညိဳ ”
” မေအတူမ်ား ” ရင္တကာ အလႉေပး ႐ူးမေလး ဘဝဟာ။ တစ္ႏွစ္မွာ တစ္သားေမြး လမ္းေဘး တဲမွာ။ ေျခာက္လေရာက္ ဗိုက္ေထာက္လာ ကံဇာတာ ဘဝေပး။ တစ္ဒါဇင္ ဆယ္ႏွစ္ေယာက္ကယ္ ခါးေထာက္ လို႔ေမြး။ ။ ” သစ္ရိပ္ညိဳ ”
” အလြမ္းေတြ ေထြလို႔မူး ” အလြမ္းေတြ ပတတ္ရပ္ ကမ္းကပ္လို႔လာၿပီ ျမားဦး လွည့္ခ်ီ။ ဘံုဆိုင္ဆီ ထိုင္မွီ ခြက္ေမာ့။ ေရမပါ ဗလာခြက္ကယ္ ခပ္သြက္သြက္ ေပါ့။ ။ ” သစ္ရိပ္ညိဳ ”
" ေျခဥျပင္မည့္ ဥပေဒသစ္မ်ား " ေျမအသစ္မွာျဖင့္ ေဖြလွစ္လို႔ စိုက္မယ္။ ေတာင္ေျမမွာ ဖူးငံုစိမ္းတဲ့ ဘိန္းစိုက္စို႔ကြယ္။ ငွက္ပိန္းတို႔ ေထာက္ခံဖြယ္ လႊတ္ေတာ္မယ္ တင္ၿပီး။ ေမႊစုေနာ္ ေျခဥေအာ္ ျပင္ဖို႔လုပ္ကဲ့ ဟုတ္လိုက္တဲ့နည္း။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" ကန္သာယာ " ေလခ်ိဳအေသြး ၊ ပန္းအေမႊးေပါ့ ၾကည္ေအးစိမ့္ျဖာ ၊ ကန္ပိုင္မာတြင္ သာယာျပန္႔ျဖဴး ၊ ေရလႊာျမဴးလ်က္ ကမ္းဦးကန္ေဘာင္ ၊ ေခ်ာ့ျမႇဴေယာင္လွ်င္ ေတာင္ေလျဖတ္ျဖတ္ လူးေတာ့သည္။ နံနက္မိုးေသာက္ ၊ လမ္းေလွ်ာက္ေနရင္း ေလညင္းဆည္းဆာ ၊ ဂုဏ္ႏွစ္ျဖာကို ယွဥ္ကာေလွ်ာက္လွမ္း ၊ ေလ့က်င့္ခန္းျဖင့္ လန္းဆန္းစိတ္ဝယ္ ၊ ေရျပင္က်ယ္လွ်င္ ခင္တြယ္ေန႔တိုင္း ေရာက္ေတာ့သည္။ မ်က္ႏွာတူရႈ ၊ ကန္ေရထုႏွင့္ ဝန္းစုပန္းမာ ၊ နီဝါျပာလွ်င္ ေရႊၾကာလည္းေမႊး ၊ ပန္းလည္းေမႊး၍ ရႊင္ေအးလွစြာ ၊ ကန္သာယာကို တိမ္ျပာေလးႏွင့္ မိုးထားသည္။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
"လိႈင္းက ေစ ေလ အလြမ္း" သံသာ ခြန္းဖြဲ႔ ၊ ရႊန္းလဲ့ မူယာ ျဖဴျပာ ေဆာင္နန္း ၊ ေသာင္ကမ္း လွမ္းရည္ ပန္းခ်ီ ႐ွံုးလွ ၊ ျပံဳးႂကြ ဟန္ပ်ိဳ မာန္ပို ဟိန္းသံ ၊ ယိန္းလွ်ံ ႏြယ္ေမာက္ ပယ္ေပ်ာက္ ခ်စ္လႈိင္း ၊ ႐ွစ္တိုင္း မိႈင္းညိဳ သိုင္းၿပိဳ မိုးေျပး ၊ ၿဖိဳးေအး အာကာ မာယာ ႏြဲ႔ၾကင္ ၊ မဲ့လွ်င္ ပင္လယ္ ဆင္ကြယ္ မိုးသား ၊ မ်ဳိးစား တိမ္ေတာင္ ထိန္ေရာင္ လိမ့္ဆင္း ၊ နိမ့္ရင္း မဲေမွာင္ သဲေသာင္ ျပင္ထက္ ၊ ညင္သက္ တိုက္ခါ စိုက္လာ ေလျပင္း ၊ ေစႏွင္း မိုးေပါက္ မိုုးေရာက္ ထစ္ခ်ဳန္း ၊ ခ်စ္တုန္း ခဏ ဘဝ ယိုစီး ၊ ငိုၿပီး ပုလဲ စုဆဲ ေငြဥ၊ ေႂကြလု ဆြတ္ျဖန္း ဇြတ္မွန္း တမ္းတ ၊ လြမ္းရ ခက္ၿပီ ရက္သည္ လေျပာင္း ၊ ညေပါင္း စံုေစ ယံုေလ မိသူ ၊ ခ်ိပူ ဗ်ာပါ သာယာ ႏိုးႏိုး ၊ တိုးတိုး ေလွာင္သံ သန္းေခါင္ယံ ထဲ ေရာက္ခဲ့ၿပီ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ
" လြမ္းမယ္ေနာ္ " အလြန္ပူ ေႏြေန႔မ်ားျဖင့္ ေဆြ႕လႊားလို႔ ခုန္ခ်င္။ ေနဆူဆူ ပူပံုပန္းလွေပါ့ ႏြမ္းလ်ေရာ့ထင္။ မိုးေရျမင္ သြန္းေခြၽငင္ ယေန႔ သဲ။ သည္တစ္ႀကိမ္ ေႏြတစ္ေန႔ကို ေမ့ရၿပီပဲ။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
” ဆႏၵ ညီမွ် လံု႔လ ” ေရနစ္သူ လိုအပ္ဆံုး ႐ုန္းလွေပါ့ ေတာင့္တစြာ ေလရႈ ခ်င္တာ။ တစ္ခုထဲ စြဲျမဲရာ ပညာသာ ရိွေပး။ တေန႔ေန႔ တခ်ိန္ခ်ိန္ ပညာရိွန္ ဂုဏ္ထိန္းရ ႏိုးႂကြလိမ့္ေလး။ ။ ေဇာထက္သန္ လြန္ေတာင့္တ ျမတ္ႏိုးလွ ႏြံသဒၶါ မူးမိုက္ အ စြာ။ ဆိုးႏွင့္ေကာင္း မ်ားပညာ သဒၶါ ႏွင့္ ယွဥ္တြဲ။ အခ်ိဳးက်က် ညီမွ်စြာ မတိမ္းေစာင္းက ေသာင္းထိုက္ ေက်ာ္ျမဲ။ ။ ” သစ္ရိပ္ညိဳ ”
” ဟြန္း စိတ္ေကာက္မတဲ့ ” တိုးတိုးေလး ၾကားတယ္ နားနားမယ္ ကပ္ၿပီး။ တိတ္တိတ္ေလး ေနတဲ့ ဘယ့္ႏွယ့္ ေအာင့္အည္း။ ။ ဖြဖြေလး ထုတယ္ သူရယ္ လို႔ ဆိုၿပီး။ မုန္းတယ္ မုန္းတယ္တဲ့ ျပံဳးတံု႔ ႏြဲ႔ၿငီး။ ။ ” သစ္ရိပ္ညိဳ ”
" အသိ႐ူး သတိ႐ူး " ပုထုဇၨေနာ..ဥမၼတေကာ ဆိုခဲ့ေသာ္ျငား သတိထားမွ ကံေရးအလုပ္ ေကာင္းလိမ့္မည္။ သူယုတ္မာထံ လွဴရျခင္းထက္ သူေတာ္ေကာင္းထံ လွဴရျခင္းက ပို၍ျမတ္၏။ ဆိုရာ နတၳိ ေကာင္းမႈမ႐ွိ ေကာင္းမႈမသိ ေကာင္းရာမေစ ေကာင္းရာမလုပ္ ေကာင္းဖို႔မေျပာ ေကာင္းဖို႔ေႏွာလည္း ေကာင္းေရးမျမင္ ေကာင္းဆင္ျခင္ထံု ေကာင္းသတိမဲ့ ေကာင္းဂုဏ္အင္ကင္း ေကာင္းျခင္းမဂၤလာ မရိွ႐ွာသည့္ မ်ားေဝသတၱာ သတၱဝါတို႔ လိုခ်င္ဖို႔ျပဳ ကပ္၍ညဳေသာ္.............. စားဦးစားဖ်ား သူေတာ္မ်ားထက္ သာစြအရင္ မဆင္ျခင္ပဲ ေခၚယူဆင့္ေႂကြး လွဴ၍ေပးလည္း ထပ္ငယ္ကပ္ပါး နိမ့္သူအားက ေနာင္ေရးႂကြယ္ႂကြယ္ အမ်က္တြယ္လိမ့္။...... အဆိပ္ပင္ေရေလာင္း ျခံဳအေပါင္းတို႔ ေလွာင္ေလွာင္းထကာ ကိုယ့္ေနရာနား ႐ႈပ္ေပျငားအံ့ ။.......... သင္သြားခုတ္လဲ သူကကဲ၍ ျခံဳလည္း႐ိုင္း႐ိုင္း ႏြယ္သစ္ကိုင္းတို႔ ၿပိဳင္းၿပိဳင္းထလာ ျမင့္တက္လာ႐ွင့္။.......... သူယုတ္ဆိုကား ကိုယ့္အားအတၱ ေလာဘ ေမာဟ ေဒါမနသ ထႂကြလာၾက အခိုက္မွတည့္။.......... မိုက္ပင္မိုက္ျငား သတိပြားကာ တရားဓမၼ ေကာင္းရာျပသည့္ လမ္းေကာင္းအမွန္ ေရြးတတ္ရန္႐ွင့္။........ စိတ္လိုလိုက္ျငား ဆထက္မ်ားလွ မိုက္အားမိုက္ေထ...
"ဘဝ အစ ပထမ" ကဗ်ာတပုဒ္ ထုတ္ႏႈပ္ဖတ္ျခင္း ျမႇဳပ္ကြင္းအစ ပထမမွာ "မ"ကိုင္စာအုပ္ ထိလႈပ္ျခင္းပင္။ ငုတ္တိုင္တစ္တိုင္ ေျမဆိုင္ခ်ဳပ္က ယိုင္လႈပ္မသာ မခါရေအာင္ ဥာဏေစမိုး နက္႐ိႈးအစ ထိုးျမႇဳတ္ၾက၍ စေတြ႔မ႐ွာ ေ႐ွ႕အဆံုး၏ လူရိွမ်ားတြင္ သိမႈအစ လူ႔ဘဝလည္း အစေရၾကည္ တည္မွီလာ၏။ ဤမိဘကား ငုတ္သားတိုင္လို အားထမ္းလိုခဲ ့အဆံုးမဲ့၌ ျပံဳးခဲ့တိုင္ေစ မေက်ေက်းဇူး ေက်ေက်းဇူးျဖင့္ လူ႔ခြင့္ဆံုးေစ ခ်င့္ေထာက္ေလအပ္။ မခ်ပ္ပံုေသြး မွတ္ေတးဆႏၵ ေက်းဇူးတရား မ်ားျပားလွ၏။ သားသမီးတို႔ ဘယ္သို႔ကုန္ခမ္း တို႔စိတ္ဝမ္းထဲ မကြဲေစရ လြဲေနလွက အစမေတြး အဆံုးေျပးမွ မွားရက္ၾက၏။ စၾကာ၀ဠာ ဆံုးရာမရိွ ကာလအစ သိမရလို႔ အစဘယ္လို ေျပာဆိုမတတ္ ထိုထိုအစ ေတြးဆႏိုင္လွ်က္ မဖံုးသင့္ေပ ေတြေဝအဆံုး ေဖြ႐ွာသံုးရင္ ျမဲဆင္ျခင္၍ ထင္ျမင္ေက်းဇူး ဆပ္ဖူးခြင့္ေလး ျမဴးလြင့္မည္။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" မိုးသံ " တိမ္ညဳိ တိမ္မူိင္း အုံ႔ဆုိင္း လို႔ၿပိဳ။ မုိး၀ဠာ ေဒ၀ါညႊန္းလို႔ ရြာသြန္း ေတာ့သကုိ။ ေရႊမိုးငယ္ ေတးဆို ေမႊးခ်ိဳခ်ိဳ ေျမသင္း။ ေျမျပင္မွာ ေရဆင္ေလာင္းသလို ေခ်ာင္းကန္ေရတင္း။ ။ ေလတိုးတာ ေၾကာင့္ ေရခိုးပါလာတယ္။ ဒီတခါ မိုးသံေပးလို႔ မိုးေလးရြာေတာ့မယ္။ ႀကိဳးစားပါစို႔ တို႔ေတာရြာဝယ္ ျမန္မၾကာ တကယ္ စိုက္ပ်ိဳး။ ထြန္ေရးငင္ လယ္သမားတို႔ အားအင္ျပည့္ၿဖိဳး။ ။ မုိးေလးရြာပါမွ ပ်ိဳးေလးကသာ။ မ်ိဳးစပါး လိႈင္လိႈင္စိုက္ၾက အားတိုက္လ်က္သာ။ အထြက္တိုး စပါးဟာ တင္းႏွစ္ရာ တစ္ဧက။ ဒီ့ထက္ဒီ တိုးေလသမွ်ကို ခ်ိဳးခ်လႉၾက။ ။ သူငယ္ခ်င္း နဲ႔တြဲေရထားသဗ် " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" အဆ မပြား ေစ " အသီးတရာ အညႇာတခု ပမာျပဳ သေဘာမွာ ေရာေႏွာစိမ့္ျဖာ။ ေသာတဆင္ ေတးကဗ်ာ ေရးဆိုကာ ဆက္သြင္း။ ေတးခ်ိဳစြာ သံသာလဲ့ရယ္ ေျပာတဲ့ သံညင္း။ ။ ေကာင္းေစလို ေဆးကိုတိုက္မွ ေပ်ာက္ပါလိမ့္ ဒီေရာဂါ စိတ္လက္က်န္းမာ။ အအိပ္ပ်က္ အစားအစာ ပါးလ်လာ အင္အား။ ေျခမခိုင္ ေခြယိုင္လ်က္ကြယ္ အားပ်က္ေနလား။ ။ စိတ္ေရာဂါ ဆပြားလို႔ ကိုယ္လက္မ်ားနာက်င္ ခံစားရလွ်င္။ တရားႏွင့္ယွဥ္ ေနာက္တိုးဝင္ ေရာဂါမ်ား။ စိတ္ကိုပင္ အရင္မွတ္ကာ ထပ္ထပ္ ကုစား။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
အေမာပာ(ပညာ)အေၾကာင္း ။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။ *အေမာပာမွာ၊ ဥာဏ္ပညာတည္း ေမာပာႀကီးစြာ၊ ဖုံးလႊမ္းကာထား အရာမ်ားကို၊ ဤဥာဏ္ပညာ ေခၚထိုက္ပါေသာ၊အေမာပာက စြမ္းနိဳင္သမွ်၊ ေဖၚထုတ္ျပ၅ဳ္ အမွန္သိျမင္ ၾကည္လင္မည္။ *ဥာဏ္ပညာလွ်င္၊ အသြင္ႏွစ္မ်ိဳး ႐ွိ႐ိုးမွန္စြာ၊ ပညာစစ္မွန္ ကံႏွင့္ကံေ။္၊ အက်ိဳးသိေသာ ဥာဏ္ပာုလည္းေကာင္း- - စာေပက်မ္းဂံ၊အဓိပၸာယ္မွန္အား နားလည္လြယ္ေသာဥာဏ္ပာုလည္းေကာင္း ၀ိပႆနာ၊ ဥာဏ္မ်ားစြာမွန္ မဂ္ဥာဏ္ဖိုလ္ဥာဏ္၊ တရားမွန္အား သိနားလည္ေသာဥာဏ္ပာုလည္းေကာင္း ဘုရား႐ွင္ေ။္၊ သဗၺညဳတ ဥာဏ္ထိရေအာင္၊ အသိေဆာင္ရာ အလိမၼာျဖစ္၊ အျပစ္ကင္းမွန္ ဥာဏ္ပာူသမွ် ပညာအစစ္ျဖစ္ေပသည္။ *ပညာတုမူ၊ ပါးနပ္သူပာု ေခၚတြင္ရသူ၊ တဖက္လူေတြ က်ေလာက္ေစရန္၊ပာန္ပန္ေလသံ ပာန္ေဆာင္ေကာင္းေသာ ေပာာေျပာတတ္ေသာ ဥာဏ္ပာုလည္းေကာင္း အခိုး၀ွက္ဥာဏ္၊ လွည့္စားဥာဏ္က်ယ္ ပရိယာယ္ျဖာ၊မာယာလွည့္ပတ္ လိမ္လည္တတ္ေသာ ဥာဏ္ပာုလည္းေကာင္း ထိုဥာဏ္မ်ားမွာ ပညာအစစ္၊ မျဖစ္ပါေခ် လိမ္လည္ခ်င္ေသာ ၀ၪၥနာေခၚ ပညာအတုသာတည္း။ *ဥာဏ္စစ္ဥာဏ္တု၊ ခြဲျခား႐ႈၾကည့္ သင္ေ။္၀န္းက်င္၊ လူ႕ခြင္သေဘာ ေစာေၾကာေပါင္းေဖၚၾကပါဘိ။ * ရင္ လိႈင္း...
" အိုဘယ့္ ဘဝခရီးသည္ " တကယ္သာ ေဟာ့သရမ္း ရင္ျဖင့္ ေသာ့သြမ္းဟု ဆိုဖြယ္ ေက်ာ့ၾကမ္းမႈ ပိုခင္တြယ္မယ္ ျပင္ဆင္ကြယ္ ခုမ်ား။ ေငြဓန ေရေရရာ လွ်င္ အေသအခ်ာ ထိန္းခ်ဳပ္လို႔ထား။ သံုးစြဲပါ့ အေဆြလိုရာ ကို ေခြၽတာစြာ လက္ပါး။ ေငြဆိုတာ ႐ွာလွ်င္႐ွား သကြဲ႔ မွတ္သားနဲ႔ ရိွေစ။ ပြန္းပဲ့ကာ မေပ်ာက္႐ွ ေအာင္လို႔ ေစာင့္ေ႐ွာက္ရ ေခ်းငွား မဲ့ေထြ။ ႐ွိတာလည္း မသိၾကေစ မရိွလည္းေလ လံုေစ ဟုတ္ ငံု ေရ နႈတ္ ပိတ္မွသာ စိတ္ခ် ရတာ။ လိုရာခရီး ဆက္ဖို႔ရာဝယ္ လက္တို႔ကာ ေျပာခ်င္ရဲ႕ေလး။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
"ရပ္တည္ျခင္း သဘာဝ" မႈန္ရီညိဳဆိုင္း ၊ ရိပ္မိႈင္းေဝဟန္ တိုင္း႐ွစ္ခြင္ပ်ိဳး ၊ ေဆြမိုးတိမ္ယံ ညိွ ုးမာန္ရယ္သိုင္း ၊ ရစ္ဝိုင္းဝသန္ ထစ္ခ်ဳန္းမိုး ေဝၿဖိဳး ရြာမယ့္ဟန္ ။ ။ ေသလာေတာင္ကမ္း ၊ စိမ့္စမ္းေရတံခြန္ ခ်မ္းျမသာေမာ ၊ အံ့ဩသာလြန္ ေတာခ်ိဳင့္ေတာင္ဝွမ္း ၊ ေခ်ာက္ကမ္းလွ်ိဳလြန္ မာယာေပါ ၿမိဳင္ေၾကာ ခင္တန္းညႊန္။ ။ စိမ့္ေရသြယ္ေျမာင္း ၊ တာေခ်ာင္းရယ္စုန္ ေပါင္းစုျမစ္တြင္း ၊ ရင္ခ်င္းဖံုဖံု ဆင္းပင္လယ္ခ်ဳပ္ ၊ သမုဒၵရာဆံု ဌာေနတြင္း ထင္လင္း ဝင္ေစကုန္။ ။ သမုဒယေႏွာင္ထပ္ ၊ တြယ္ကပ္ေမတၱာ သဒၵါ သီလ ၊ သုတ စာဂါ ဆထက္တိုးပြား ၊ မ်ားျပား ပညာ သင္လာၾက လူ႔ဘဝ ေနာင္ခ်မ္းသာ။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
"ေဆြမိုး ေဖြ႐ွာ" ေႏြရာသီ ေျပာင္းအေကြ႔ မိုးစက္တို႔ႀကိဳ ။ တိမ္ေတာင္ေတြ ေငြရည္သြန္းလို႔ရယ္ လြန္းခတ္ လ႔ိုငို ။ ေအးေစစို သာပိုေပါ့မိုးေတြသည္း။ ရင္ထဲ ႀကိတ္ငို ၿပိဳတဲ့မိုးဖြဲ။ ရြယ္ကိုးလွ တမ္းတခ်င္ျပန္ေတာ့ တမင္ဖယ္ ေ႐ွာင္ကြယ္လွ်ိဳး ။ ဪ အခုေတာ့ ခ်စ္လွ်က္သာ ပစ္ဖြဲ႔႐ွာပ်ိဳးသူေၾကာင့္ ေဆြးခ်က္ကဆိုး ။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
"ရပ္တည္ျခင္း သဘာဝ" မႈန္ရီညိဳဆိုင္း ရိပ္မိႈင္းေဝဟန္ တိုင္း႐ွစ္ခြင္ပ်ိဳး ေဆြမိုးတိမ္ယံ ညိွ ုးမာန္ရယ္သိုင္း ရစ္ဝိုင္းဝသန္ ထစ္ခ်ဳန္းမိုး ေဝၿဖိဳး ရြာမယ့္ဟန္ ။ ။ ေသလာေတာင္ကမ္း စိမ့္စမ္းေရတံခြန္ ခ်မ္းျမသာေမာ အံ့ဩသာလြန္ ေတာခ်ိဳင့္ေတာင္ဝွမ္း ေခ်ာက္ကမ္းလွ်ိဳလြန္ မာယာေပါ ၿမိဳင္ေၾကာ ခင္တန္းညႊံ။ ။ စိမ့္ေရသြယ္ေျမာင္း တာေခ်ာင္းရယ္စုန္ ေပါင္းစုျမစ္တြင္း ရင္ခ်င္းဖံုဖံု ဆင္းပင္လယ္ခ်ဳပ္ သမုဒၵရာဆံု ဌာေနတြင္း ထင္လင္း ဝင္ေစကုန္။ ။ သမုဒယေႏွာင္ထပ္ တြယ္ကပ္ေမတၱာ သဒၵါ သီလ သုတ စာဂါ ဆထက္တိုးပြား မ်ားျပား ပညာ သင္လာၾက လူ႔ဘဝ ေနာင္ခ်မ္းသာ။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ " ဆရာေမာင္ေမာင္၏ ပန္းခ်ီကား
” ဒုကၡ ေလွ ” ႏိုင္ငံ့အေရး ၊ ေ႐ွ႕ေနာက္ေတြး စိတ္ေလး မိတယ္ဗ်ာ။ ေသြးသံရဲရဲ ၊ ေန႔စဥ္ပဲ ေသပြဲဝင္ ၾက႐ွာ။ ၾကိမ္ဆဲသူမ်ား ၊ ႏွစ္ဖက္သား မ်ားျပား လြန္းလွတာ။ ဆူညံပြက္ပြက္ ၊ ေဒါသထြက္ က်ိဳးပ်က္ ျပည္ျမန္မာ။ ငတ္ျပတ္ဒုကၡ ၊ မ်ားရင္ဗ် အံုႂကြ လာလိမ့္မွာ။ အဲ့ဒီခ်ိန္က် ၊ မ်ားဒုကၡ နည္းက တစ္ခုသာ။ ။ ” သစ္ရိပ္ညိဳ ”
" အိုဘယ့္ ဘဝခရီးသည္ " တကယ္သာ ေဟာ့သရမ္း ရင္ျဖင့္ ေသာ့သြမ္းဟု ဆိုဖြယ္ ေက်ာ့ၾကမ္းမႈ ပိုခင္တြယ္မယ္ ျပင္ဆင္ကြယ္ ခုမ်ား။ ေငြဓန ေရေရရာ လွ်င္ အေသအခ်ာ ထိန္းခ်ဳပ္လို႔ထား။ သံုးစြဲပါ့ အေဆြလိုရာ ကို ေခြၽတာစြာ လက္ပါး။ ေငြဆိုတာ ႐ွာလွ်င္႐ွား သကြဲ႔ မွတ္သားနဲ႔ ရိွေစ။ ပြန္းပဲ့ကာ မေပ်ာက္႐ွ ေအာင္လို႔ ေစာင့္ေ႐ွာက္ရ ေခ်းငွား မဲ့ေထြ။ ႐ွိတာလည္း မသိၾကေစ မရိွလည္းေလ လံုေစ ဟုတ္ ငံု ေရ နႈတ္ ပိတ္မွသာ စိတ္ခ် ရတာ။ လိုရာခရီး ဆက္ဖို႔ရာဝယ္ လက္တို႔ကာ ေျပာခ်င္ရဲ႕ေလး။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" အိုဘယ့္ ဘဝခရီးသည္ " တကယ္သာ ေဟာ့သရမ္း ရင္ျဖင့္ ေသာ့သြမ္းဟု ဆိုဖြယ္ ေက်ာ့ၾကမ္းမႈ ပိုခင္တြယ္မယ္ ျပင္ဆင္ကြယ္ ခုမ်ား။ ေငြဓန ေရေရရာ လွ်င္ အေသအခ်ာ ထိန္းခ်ဳပ္လို႔ထား။ သံုးစြဲပါ့ အေဆြလိုရာ ကို ေခြၽတာစြာ လက္ပါး။ ေငြဆိုတာ ႐ွာလွ်င္႐ွား သကြဲ႔ မွတ္သားနဲ႔ ရိွေစ။ ပြန္းပဲ့ကာ မေပ်ာက္႐ွ ေအာင္လို႔ ေစာင့္ေ႐ွာက္ရ ေခ်းငွား မဲ့ေထြ။ ႐ွိတာလည္း မသိၾကေစ မရိွလည္းေလ လံုေစ ဟုတ္ ငံု ေရ နႈတ္ ပိတ္မွသာ စိတ္ခ် ရတာ။ လိုရာခရီး ဆက္ဖို႔ရာဝယ္ လက္တို႔ကာ ေျပာခ်င္ရဲ႕ေလး။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
” မစြန္႔လႊတ္သင့္ရာ ” ဥစၥာ ပညာ ၊ ကိုးကြယ္ရာ ႏွင့္ ႐ိုးရာ ယဥ္ေက်း ၊ ဆက္ခံေရး တြက္ ေမွ်ာ္ေတြး ႀကိဳတင္ ထားသင့္သည္။ ဥစၥာ လက္ၾကား ၊ ယိုေပါက္ သြားက မျခား ပညာ ၊ တံုးလာ ပါက ဘာသာ ကိုးကြယ္ ၊ ႐ိုးရာ ပယ္၍ မဖြယ္ ယဥ္ေက်း ၊ မ်ိဳးျပတ္ ေဆြးက ကိုယ္ေမႊး သည့္မီး ၊ ေလာင္ၿမိဳက္ ဟီးသို႔ သမီး ႏွင့္သား ၊ မ်ိဳးႏြယ္အား လွ်င္ ေစာ္ကား သမႈ ၊ မေကာင္း မႈေၾကာင့္ ရင္ထု မနာ ၊ ျဖစ္ရ ပါမည္ ႏွစ္ျဖာ မိဘ ၊ ဘဝ စမွ ဆံုးမ သြန္သင္ ၊ လိမၼာ ယဥ္ေက်း ငယ္စဥ္ ေလးက ၊ နည္းနာ ျပ၍ လမ္းစ ေဖၚကာ ထားသင့္သည္။ ” သစ္ရိပ္ညိဳ ”
” ဆႏၵ ညီမွ် လံု႔လ ” ေရနစ္သူ လိုအပ္ဆံုး ႐ုန္းလွေပါ့ ေတာင့္တစြာ ေလရႈ ခ်င္တာ။ တစ္ခုထဲ စြဲျမဲရာ ပညာသာ ရိွေပး။ တေန႔ေန႔ တခ်ိန္ခ်ိန္ ပညာရိွန္ ဂုဏ္ထိန္းရ ႏိုးႂကြလိမ့္ေလး။ ။ ေဇာထက္သန္ လြန္ေတာင့္တ ျမတ္ႏိုးလွ ႏြံသဒၶါ မူးမိုက္ အ စြာ။ ဆိုးႏွင့္ေကာင္း မ်ားပညာ သဒၶါ ႏွင့္ ယွဥ္တြဲ။ အခ်ိဳးက်က် ညီမွ်စြာ မတိမ္းေစာင္းက ေသာင္းထိုက္ ေက်ာ္ျမဲ။ ။ ” သစ္ရိပ္ညိဳ ”
ကဗ်ာအလွနဲ႔ စာသလို႔ မႏိုင္။ ပစၥဳပၸန္ လူအမ်ား အမွား မွာ ထိုင္။ မင္းမႏိုင္ ရင္ဆိုင္တဲ့ စိတ္ထား။ ဘယ္ဘယ္လို သည္စိတ္ေပ်ာက္ေအာင္ ေဖ်ာက္ၾကပါလား။ ။
" မတူရင္မတုနဲ႔ေလ " မက္စရာ အေျချပပါတဲ့ မခက္ပါ ေမအလွရယ္တို႔ လမ္းျပလို႔ ေ႐ွ႕ေဆာင္။ ျမတ္ဘုရားေ႐ွ႕ တင္ပါးဆံု ဝပ္တြားပုံ တကယ္ထူးတယ္ ဗူးဝ ရယ္ေထာင္။ ေျပာင္းပေဟ့ေမာင္ ေစာင္းေစ့ေတာင္ မၾကည့္ရဲ။ ဝပ္တြား႐ွင္မွာျဖင့္ အက္ေၾကာင္းထင္ မျမင္ေကာင္းဖြယ္ ေဒါင္းျမတ္ ငိုပြဲ။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" ၾကည္သာခ်မ္ေအး မိုးကေလး " ေပၚလာႏိုး ရြယ္ခိုးပါရဲ႕ ေ႐ွမိုးညိဳ သည္ေနပူ ဘိကၡဴဆိုက္ပါေပါ့ အိုက္လွေပါ့ဆို။ ေနညိဳညိဳ ႀကိဳပါကြဲ႔ ေလေအး။ ေလညႇင္း႐ွင္ တစ္ခါပ်ိဳးလို႔ရယ္ ေရခိုးသယ္ စိုစိုခ်မ္းပါ့ကြယ္ မွန္းရြယ္ကဲြ႔ ေလး။ ေနပူပ်ိဳး ေရခိုးရယ္တဲ့ တလူလူ ျမင္ရသူ စိတ္ထင္မွားေအာင္ တိမ္သားေရာင္ ခ်ယ္ကာေတာက္ေလေတာ့ အာကာေအာက္ ဝဠာတိမ္ ဝရဇိန္ ညႇင္းတယ္လို႔ေလး။ ႐ွင္ေလညႇင္း ေရခင္းကို တဲ့ ေဆာင္ယူ ေဆာ့ကလူ ေခ်ာ့ျမႇဴဖို႔ ပန္ၾကား နတ္သိၾကား ေဒဝါကူ ေလၾကဴၾကဴ အစပ်ိဳးလို႔ မိုးသက္မႈန္ စုန္စုန္ျဖန္းပါမွ ေအးခ်မ္း ကဲြ႕ေလး။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" သက္႐ွည္ျခင္း တရား " ဘူး ဖရံု င႐ုတ္ သခြား သီးႏွံမ်ား ဟင္းလ်ာပင္။ ၾကက္ဝက္ငါး အမဲသားတို႔လို အသားဟင္း အစာျပင္။ သီးႏွံႏွင့္ အသားစံုလင္ စားေသာက္လွ်င္ အင္အား။ ဝမ္းတစ္ထြာ အဟာရတြက္ မွ်တစြာစား။ ။ တန္လွ်င္ေဆး လြန္ရင္ေဘးဟု ေ႐ွးကစာစီ။ လွ်ာရင္းကို အလိုလိုက္က အမိုက္ဟု ဆိုသည္။ ဝမ္းဗိုက္ရဲ႕ အဖီ ညီမွ်စြာစား။ ဆီးဝမ္းေလ မ်က္ရည္ေခြၽးႏွင့္ ေသြးသည္းေျခ ျပည္အပုပ္တို႔ကို ထုတ္ႏႈပ္သင့္သား။ ။ က်န္းမာေရး အစဥ္ေတြးမွ အသက္႐ွည္။ အစားအစာ ခ်ိန္တြယ္စား အားရိွလာမည္။ အားကစား လႈပ္႐ွားမႈသည္ ဦးေႏွာက္ၾကည္ လန္းဆန္း။ ဟန္ခ်က္ညီ ေနထိုင္ျမဲပါမွ ဆြဲဆန္႔သက္တမ္း။ ။ သက္တမ္းေတြ ႐ွည္ၾကာရပ္ေသာ္လည္း ေစတနာ ေမတၱာ မဟပ္ပါက အျမတ္က ဗလာ။ တတ္သိၾကံဳ ဗဟုသုတတို႔ ေပးမွ်ၾက ဥာဏ္ပညာ ဒါမွ ျမတ္တာ။ မွန္ေသာတရား ၾကားနာရာ ဘာသာတရား သာသနာ ျမင့္ျမတ္စြာ လမ္းျပထား။ ျဖဴစင္ႏွလံုး အျပံဳးညင္သာ ၾကင္နာစြာ ခ်ိဳသာေျပာ သဒၶါေႏွာ စိတ္ရင္းမွန္ျဖင့္ က်င့္ၾကံပြားမ်ား။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
” ခ်စ္ရိပ္ လြင္လြင္ ” တိမ္ယံၾကားက ေပါက္ထြက္လာတဲ့ အလင္းေလွခါးထက္မွာ တေရြ႕ေရြ႕ ဆင္းလာတဲ့ မိုးနတ္သမီး ျဖဴလြလြ ဇာပုဝါျခံဳဟာ ေလအရိွန္ႏွင့္ တျဖတ္ျဖတ္ တလူးလူး။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ မိုးခ်ိန္းသံနဲ႔အတူ လွ်ပ္စီးေတြက ခ်စ္သူေျမနတ္သားကို လြမ္းနိမိတ္ ႏိုးထေစခဲ့တယ္။ ႏိုးလာေသာ ေျမနတ္သားက ခ်စ္သူ သူေယာင္မယ္ မိုးနတ္သမီး ကို.... ရင္ခြင္တံခါးဖြင့္ ဆီးႀကိဳေထြးေပြ႔ ရင္း..... အလြမ္းပိုပို လြမ္းစာဆို၍ လွမ္းႀကိဳေပြ႔ဖက္ အို အသက္ရယ္..... လြမ္းလ႐ွည္ၾကာ လြမ္းလွပါၿပီ နမ္းလာ ရနံ႔ ေျမသင္းျပန္႔က မိုးနံ႔ေရာေစ ခ်စ္ၾကေပၿပီ ညင္းေလကူေသာ ေန႔ေလးမွာ။ ။ ”ခ်စ္သူ႔ရင္ခြင္ ” တိမ္ယံလႊာ တိမ္ညႊန္႔ၾကားက ေလွခါးပြင့္ အလင္းေရာင္။ ေရြ႕ေရြ႕ငယ္ လႈပ္လႈပ္လူး ေလဟုန္ျမဴး ခန္းစီးေဆာင္။ ပုဝါျဖဴ လွ်ပ္စီးေရာင္ သူေယာင္မယ္ နတ္သမီး။ ရံတခါ ဂ်ိဳးဂ်ိဳးဂ်ိမ့္ႏွယ္ ခ်ဳန္းၿခိမ့္ တုန္ဟီး။ ။ ခ်စ္လြန္းသူ ေျမနတ္သား အနားသို႔ တိုးလာ။ မိုးနတ္ေျမ ရင္ခြင္တံခါး လႈပ္႐ွား ႏိုးကာ။ ခ်စ္ရတဲ့ မိုးေဒဝါ လြမ္းလွတာ ၾကာၿပီေပါ့။ လြမ္းစိတ္ပို ဆီးႀကိဳေပြ႔တယ္ ေလေဝွ႔ အေနာ့။ ။ ” သစ္ရိပ္ညိဳ ”
”တိရစာၦန္ ရံု ” ဘဝေသြးသား ရယ္ျဖင့္ သံတံခါး ကန္႔လန္႔ကာ။ ေဘာက္ဆတ္ဆတ္ ကယ္ႏွင့္ ဟိန့္းေဟာက္တတ္ လွစြာ။ အဆင္ မေျပပါ ေနရာ ကမွား။ အလစ္အငိုက္ေလး နႈတ္ခမ္းေမႊး နႈတ္အဆြဲ သြားျဖဲ သည့္က်ား။ ။ ” သစ္ရိပ္ညိဳ ”
” မီးပ်က္ၿပီ ” ပလံုဆို ကတည္းက ျပန္လို႔လည္း မေပၚ။ ၾကိဳးနွစ္ပင္ သည္တစ္လမ္း တမ္းတလ်က္ေမွ်ာ္။ ၾကာဦးမယ္ မွတ္တယ္ေနာ္ ခဏေသာ္ ျပန္ေပၚခဲ။ အျဖည့္ခံ ဘဝမ်ားဝယ္ အားကိုး ခက္ျမဲ။ ။ ” သစ္ရိပ္ညိဳ ”
” ကိုိရယ္ႀကိဳ႕ရယ္ ေရဗူးရယ္ ” တေအ့ေအ့ စဥ္တစိုက္ လိႈက္လို႔ ထေအာ္။ ငါ့ႏွယ္ကြယ္ မႏွစ္မ်ိဳ႕စရာက ႀကိဳ႕ထိုး လို႔ေနာ္။ ရင္အထက္ တက္ပါေသာ္ တေက်ာ္ေက်ာ္ တေအ့ေအ့။ ေရတစ္ဗူးေဆာင္ ႀကိဳ႕ေပ်ာက္ေအာင္ ေသာက္ၾကည့္စမ္းတယ္ ဝမ္းထဲ ေရေျပ့(ျပည့္)။ ။ ” သစ္ရိပ္ညိဳ ”
” ညင္သာေသာ သံစဥ္ ” တခါတေလ ေလအခံ အီးေပါက္သံ အေတာ္ရီရ။ လူၾကားထဲမွာ မို႔ကြာ ႀကိတ္မွိတ္ကာ ေလေျပေသြးတာ အသံေလး လွ။ ။ ” သစ္ရိပ္ညိဳ ”
” မမုန္းမခ်စ္ သံုးၿပီးပစ္ ” တန္ဖိုး မႀကီးပါဘူး အထူး အသံုးတည့္တယ္။ ဟိုအႀကိဳ သည္အၾကား ခိုင္းစား ရလြယ္။ အဲလကြယ့္ ကေလာ္တယ္ ေတာ္ပါ့ကြယ္ ဒီကေလး။ ပါးစပ္ဖ်ား ဂုဏ္မငယ္ ျမဲပစ္ပယ္ သံုးၿပီးသားကြဲ႔ သြားၾကားတံ ေလး။ ။ ” သစ္ရိပ္ညိဳ ”
" ေဆြမိုး ဖြဲဖြဲ " ေႏြေခါင္ေခါင္ လက္ပတ္ၾကား ေရ႐ွားလို႔ဗ်ိဳ႕။ ေနမ်ားပို ပူရင္ဆိုးပါရဲ႕ မိုးေမွ်ာ္ပါလို႔။ ရြာျပန္ေပါ့ မိုးေရလွ်ံ သာမန္ကြဲ႔ဟုတ္ဘူး။ ေနာက္ေတာင္ေလ ၾကမ္းဝင္စိုင္းတယ္ ႐ိုင္းတဲ့ေလ႐ူး။ ဒီတစ္ခါ မေမွ်ာ္ပါလည္း သည္းလွတဲ့ မိုးညိဳညိဳ ဖြဲဖြဲ စိုစို။ ေန႔ရက္ပို စိပ္စိပ္စို တဖြဲဖြဲ။ အခ်ိန္တန္ ဝါဆိုပြဲမွာ ႐ွင္လိမ္ျပန္ လူထြက္ကဲတယ္ ရႊဲစိုလွ်က္ပဲ ။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" ဝါသနာေၾကာင့္ပါဆိုကာမွ " တကယ္ကို အေနမတတ္စြာကြဲ႔ အေျခရပ္တဲ့ ဘဝေတြ လိုက္လို႔ ဝင္ေမႊ။ ႀကိဳက္လြန္းလို႔ လုပ္စားတာေလ ဘာ အတြက္ေတြ လာရႈပ္အား။ မသနားပါနဲ႔႐ွင့္ ေအာက္ျပား မၿငိမ္သာလို႔ ေမြးရာပါ လယ္တစ္ကြက္ကို ညက္ဖို႔ ဟာမ်ား။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" သံသရာ ဝဲ တပတ္ " ဘဝသမား ၊ လြန္ႀကိဳးစားကာ မိသားစုေလး ၊ ျမႇင့္တင္ေပးခဲ့။ ေနာင္ေရးေၾကာင့္က် ၊ မျဖစ္ရေအာင္ လမ္းျပဦးေဆာင္ ၊ လြန္ပ်ိဳးေထာင္ခဲ့။ ေ႐ွ႕ေဆာင္ေ႐ွ႕ရြက္ ၊ ႀကိဳးပမ္းလ်က္ျဖင့္ ညဥ့္နက္တိတ္ဆိတ္ ၊ အိမ္ျပန္အိပ္ခဲ့။ ရိပ္ရိပ္သာယာ ၊ လွပလာေအာင္ ပညာေ႐ွ႕ရႈ ၊ ျဖည့္ဆည္းျပဳခဲ့။ ျပဳစုယုယ ၊ လိမၼာလွေအာင္ ေန႔ညအစဥ္ ၊ ဆံုးမသင္ခဲ့။ သားလွ်င္သမီး ၊ အသီးသီးတို႔ မၿငီးမတြား ၊ လြန္ႀကိဳးစားခဲ့။ ရြယ္အားတင့္တယ္ ၊ ပညာထည္ကာ မွတ္ဘြယ္သုတ ၊ ျပည့္စံုၾကေသာ္..... မိဘႏွစ္ျဖာ ၊ ေဖးကူရာကို စိတ္မွာဝန္ေလး ၊ နားခ်ိန္ေလးဟု..... ႏြဲ႔ေတြးစိတ္ညိဳ ၊ ခိုင္းသည္ကိုပင္ ၿငိဳျငင္မခန္႔ ၊ ျပန္လွန္အံ့ဟု..... ႐ွင္းသန္႔ကူေဖး ၊ ေမတၱာေရးျဖင့္ စိတ္ေလးၾကန္႔ၾကာ ၊ မရိွရာဟု..... ႏွစ္ျဖာမိဘ ၊ အားကိုးရခ်ိန္ ဘယ္အခ်ိန္မွ ၊ လြန္အားရဟု..... ၾကံဆမေတြး ၊ ဘဝေရးမွာ တက္ေလးမပါ ၊ လက္ဗလာျဖင့္ ေလွာ္သာေလွာ္ၾက ၊ ဪ မိဘတို႔..... ရင္ဝဆို႔သည့္ ၊ မျပည့္သည့္အိုး ျပည့္သည့္အိုးပင္ ၊ စိတ္ေဘာင္ဘင္သည္ ေနာင္လွ်င္သည္းခံ အပ္ရာတည္း။ ။ ေဆာင္ငင္တရား မွတ္ရာတည္း။ ။ ေအာင္ျမင္သမီးသား မွတ္ဘို႔တည္း။ ။ ...
” သစ္ရိပ္ညိဳ ဝယ္ ” ေခြၽးျပိဳက္ၿပိဳက္ကယ္သန္ ေနပူဒါဏ္ ခံႏိုင္ခဲ။ ေအးရိပ္ခို သစ္ညိဳရိပ္မွာ ေခြၽးသိပ္ လ်က္ပဲ။ ။ ေလအလူး ေဝ့ျမဴးတဲ့ ရြက္ဝါေလး။ ဖ်တ္ဖ်တ္ခုန္ ေလအလိုက္မွာ ဝဲဝိုက္ ထေျပး။ ။ ရြက္ၾကားမွာ ေနခို ေလပ်ိဳက ေဆာ့ကစား။ ေျမျပင္မွာ ေနရႊင္ေျပာက္ တိုးေထာက္ ခစား။ ။ မူးမူးေမ့ ေနဒါဏ္ ရႊင္စိတ္ခံ အဖဲ့။ သစ္ရိပ္ညိဳ ရြက္ပ်ိဳေတာမွာ ေမ်ာလြင့္ အလွည့္။ ။ ” သစ္ရိပ္ညိဳ ”
” ဘနဖူး ျဖစ္ေစေတာ့ ” ေငြသိုက္ကို တူးပါလို႔ ေငြေနာက္လိုက္ ခ်စ္ေဖာ္ ေငြလမ္း၌ ေပ်ာ္။ ေငြရဖို႔ ဆိုရင္ေနာ္ ေငြေပၚရင္ အကုန္လုပ္။ ေငြစရႊင္ အကုန္အသစ္ဝယ္ ေငြခ်စ္ ဇာတ္ရႈပ္။ ။ ” သစ္ရိပ္ညိဳ ”
” ေရႊဝါေရာင္ ငါးကေလး ” စမ္းေခ်ာင္းကေလး ၾကည္ၾကည္လင္ ငါးေလးတစ္ေကာင္ ျမင္။ ေရဆန္တြင္ ဖ်တ္ဖ်တ္လူး ငါးေလး ေရမွာကူး။ လြန္းေပ်ာ္ျမဴးတဲ့ ငါးေလးရယ္ ေရေမွာ္ညႇိေတြ ႐ွာစားတယ္။ ခ်စ္စဖြယ္ ေရႊငါးေလး ဝါေရႊေရာင္ အေသြး။ ။ ” သစ္ရိပ္ညိဳ ”
” အားမာန္ ” ေတြေဝေငးေမာ ေတြးေတာလို႔မေန။ အလုပ္ကို သတိပိုက္ အားစိုက္ လို႔ေစ။ ႀကိဳးစားစို႔ေလ တို႔တစ္ေတြ မခိုတမ္း။ ျပည္ႏိုင္ငံ ထူေထာင္သစ္မွာ ျပည္ခ်စ္ စိတ္ဝမ္း။ ။ ” သစ္ရိပ္ညိဳ ”
" ေျခမခိုင္ မ႑ိဳင္နဲ႔ၿပီေပါ့ " သည္တစ္ခ်ိဳးေတာ့ျဖင့္ မယ္အိုးေတာ့ ကြဲမယ္ထင္။ ျပည္သူကို တံခါးပိတ္ အိပ္လို႔ ေနလွ်င္။ မင္းမ႑ိဳင္ လႈပ္ ပ႐ွင္ အုပ္ခ်ဳပ္ခ်င္ အယူလြဲ။ အေပါင္းညီညာစြာျဖင့္ ျပည္သာေအာင္ လူစုံေပါင္းကာ ေတာင့္တ လ်က္ပဲ။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" ဆံုးရံႈးျခင္း " အမွန္ကို အမွတ္မွားပါက ပညတ္သြား ဓာတ္သက္ေသ က်ိဳးနည္းတတ္ေပ။ အိုးခြက္ေပါက္ ဒယ္ေတြ နစ္ေလသို႔ ျမင္ၾကည့္စမ္း။ ဟုတ္သေယာင္ေပတည့္ ျမဳပ္အေဆာင္ ေရဝပ္ဆင္းမယ္ ခင္းၾက သည့္လမ္း။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" မိုးေပၚက လမင္းႏွင့္ ေရထဲက လမင္း " ဆန္႔က်င္တယ္ လာမေျပာနဲ႔ လက္ခံတဲ့ သူေတြေရ။ အမွန္ မွာ သင္သာ ရပ္ၿပီး ျမင္တတ္ ပါေစ။ သူတို႔ ေျပာ ေနတာေတြ မွန္ေနတာ အမွန္ပဲ။ ေမာဟမ်ား တယ္ အားႀကီး သကို အမွားကို အသာဖယ္ထုတ္လို႔ ဖံုးအုပ္ ေနျမဲ။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" သမားဂုဏ္ " ကပါ ကပါ ကၾကပါ။ ဒီအသြင္ ျမင္ၾကရ ရင္ဝထိ နာ။ မင္းစိတ္ႀကိဳက္သာ ကၾက႐ွာ ျမန္ျပည္တစ္လႊား။ ပညာေရးရယ္က ကေလးငယ္ ဆံ ဆံေတာက္သို႔ ေလွ်ာက္ရ ဟန္အား။ ။ " ေ႐ွး႐ိုးပ်က္ေသာေခတ္ " ဆရာ့ဂုဏ္ ဟန္တည္ထား ခ်စ္သားတို႔ အတြက္ရယ္။ စာေပါက္ေအာင္ အသာေျခာက္သဟဲ့ ေၾကာက္နဲ႔ ေနာ္ကြယ္။ ပညာတတ္ ျဖစ္ေစခ်င္တယ္ ေ႐ွးမ်ိဳးႏြယ္ ဆရာမ်ား။ ခုမ်ားလွ်င္ျဖင့္ သင္သားဖင္ ေခါင္းတြင္ပြတ္ေတာင္ ခြင့္လႊတ္ ရမလား။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" တင္းထားစမ္းပါ့ " ဘြဲ႔ကိုကို ညိဳပါနဲ႔ မ်က္ႏွာထား။ ဒီေလးဒီ အႏိုင္အုပ္ကာ ထိန္းခ်ဳပ္ လို႔လား။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ " ဒီေလးဒီ =ဒီ အတန္း၊ဆရာ၊ခံု၊ေက်ာင္း
” ျမစိမ္း ကမၺလာ ” ေႏြ ကုန္ ကူး လာတဲ့ ေလ႐ူးရဲ႕ အေဖၚ။ ျမဴေငြ႔ေဝ ေလရႊင္ကုန္း မိုးလံုး ျပည့္ေခၚ။ လန္းဆန္းလို႔ ရႊင္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ ေရႊမိုးေမွ်ာ္ လယ္ကြင္း။ စိမ္းျမလြင္ ၾကည္လင္ျမဴးတယ္ ထူးတဲ့ ျမင္ကြင္း။ ။ ” သစ္ရိပ္ညိဳ ”
” မိသားစု ကဗ်ာဝိုင္း ” ရြာလယ္ေခါင္ ကဗ်ာေတး စာေရးတို႔ စုျပံဳလာ တဲအိမ္ေလးမွာ။ အေတြးတို႔ လန္းဆန္းစြာ ေတးသံသာ ခေညာင္း။ ကဗ်ာရြတ္သံ ေတြျဖင့္ စည္ေဝယံ ညံမစဲတယ္ ႏႊဲေပ်ာ္ စုေပါင္း။ ။ ” သစ္ရိပ္ညိဳ ”
” ပတ္ေတာပိတ္ ” အလုပ္အရင္းအျမစ္ က်ဥ္းက်စ္လစ္ သိပ္သည္းလာ။ အလုပ္႐ွာ ခဝါခ် ၿမိဳ႕ျပ အိမ္ရာ။ ေရာင္ရိွန္ႂကြ သူ႔ဥစၥာ ညႇိဳးခ်ဳပ္တာ ကိုယ္ပဲ။ လြတ္လမ္း မျမင္ပါဘု ကြၽတ္တမ္းဝင္ အိမ္ျပန္လမ္းဝယ္ လွမ္းရ ခက္ခဲ။ ။ ” သစ္ရိပ္ညိဳ ”
” ျမကန္ေတာ္ ” ေႏြတမံ တုတ္ပါလို႔ ေျမတူးထုတ္ ကန္ေဖၚ။ ရပ္ရြာသူ ရႊင္ၾကည္ႏူး ရြာဦး ေက်ာင္းေတာ္။ စုေပါင္းလို႔ ညီေစေနာ္ ျမကန္ေတာ္ ရြာသံုး။ ႀကိဳးစားစို႔ေလ ေက်းလက္ေန တို႔ရြာသားတို႔ အားႏွင့္ စုရံုး။ ။ ” သစ္ရိပ္ညိဳ ”
" တို႔ဆရာမ " သားရည္စို ျဖဴျဖဴဝင္းတဲ့ ရင္တြင္းက ဆရာမရယ္ လွလိုက္တာကြယ္။ သည္အရြယ္ မငယ္ေပတဲ့ လွဆဲ။ တတ္သိေစခ်င္ ပညာသင္ တပည့္မ်ားတြက္ ႀကိဳးစားလ်က္ပဲ။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" တို႔လူေလးမ်ား ဆိုသေလ " တံုးဆိုရင္ တိုက္ က်ားဆိုရင္ ကိုက္ သိပ္မိုက္တဲ့ ေမာင္ေတြေနာ္။ မ်က္ႏွာကို သကာလူး ႏူးအိ ဖို႔ေမွ်ာ္။ စီးဖူး ပါစ ေနာ္ အီးလူး ေသာ္ နံပါဘိ။ ေခတ္ပ်က္လို ထင္ရာစိုင္းဖို႔ မိႈင္းမိ ကုန္၏။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
"ဘက္စံုေတြးပါ " ဒီလိုဆို ဒီလိုျဖင့္ သင့္မသင့္ ေတာ္မေတာ္ ခ်င့္ၾက ပါေနာ္။ အမွန္နွင့္ သင့္ေလွ်ာ္ မွန္ေနေသာ္ ဇြတ္မလုပ္ရ။ ေျမျပင္ေျခ ကိုက္ညီမႈကို ၾကည့္ရႈ ခ်ိန္ဆ။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" ျပည္သူ႔ေမတၱာ စမ္းၾကည့္ပါ " အမွန္တရား ေဖၚျပလို႔ တို႔ဆိတ္မယ့္သူေတြ။ ျပည့္အသံ အကန္လုပ္က ရႈပ္လိမ့္မယ္ေလ။ မင္းတို႔ရဲ႕ ဒီမိုေတြ ရံေနမယ္ ေစာင့္စား။ ဆရာဆရာမေတြရဲ႕ ေနာက္ကေန တစ္ျပည္လံုးက မုန္းျပရမလား။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" ျမတ္ပညာ " ေရႊပင္ေရႊျငမ္း ေရႊၾကငွါန္း ေရႊနန္းေဆာင္ယံတြင္း။ ေရႊစင္ေရႊေရြး ေရႊမံႈေႂကြး ေရႊေရးထိန္လွ်ံဝင္း။ ေငြမွင္ေငြတန္း ေငြေရာင္လႊမ္း ေငြပန္းဆင္းသက္ႏွင္း။ ေငြခင္းေငြခ်ည္ ေငြၾကယ္ဆီ ေငြရည္လႏွယ္ခင္း။ ဥာဏ္ပညာနယ္ ပညာႂကြယ္ တင့္တယ္ေလ်ာက္ပတ္ျခင္း။ သုတစြယ္စံု မ်ားျခံုငံု ကံုလံုဥာဏ္သိ႐ွင္း။ ပညာအေရာင္ ထြန္းလင္းေျပာင္ တန္ေဆာင္ေနသို႔လင္း။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
” အေတာ္ဆိုး ” ရြာမေယာင္ မိုးတစ္ျပိဳက္ႏွင့္ ပူလိုက္တဲ့ အပူ။ တိမ္ခိုးဆင္ ငံုကာေတာင့္လို႔ ေအာင့္လံုး ႂကြပူ။ အျပင္က သည္အပူ အတြင္းပူ လာကူးစက္။ ေနမထိထိုင္မသာရယ္ျဖင့္ သည္ခႏၶာ ပူပန္တိုးေအာင္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ႏိွပ္စက္။ ။ ” သစ္ရိပ္ညိဳ ”
” ေျမႀကီးလိုက်င့္ၾကပါ ” တစ္လိႈင္းေပၚ တစ္လိႈင္းဆင့္ ကိုင္း မင့္ ခု ဘာတတ္ႏိုင္။ ေဟာ လာၿပီ ေနာက္တစ္လိႈင္း ေရသိုင္း ဝိုင္း ဆိုင္။ ဂုဏ္ေတြကို ယွဥ္ ၿပိဳင္ သူႏိုင္ ကိုယ္ႏိုင္ အျပိဳင္က်ဲ။ ေျမႀကီးမွာ စိတ္မရႈပ္တယ္ ငုတ္တုတ္ ထိုင္ျမဲ။ ။ ” သစ္ရိပ္ညိဳ ”
” ပန္းတိုင္းေမႊးပါေစ ” မိုးဆမ္းေသာ ပန္းငံုအဆိုင္။ ႐ိုးတံပိုင္ ခိုင္မာလ်က္ တြဲဆက္ ၿမိဳင္ၿမိဳင္။ ရြက္လႊာႏု ၾက့ံခိုင္ခိုင္ ပန္းဂႏိုင္ ေမွာ္အစြမ္း။ ပြင့္ဝတ္ျမဴ ထံုႀကိဳင္သင္းတယ္ ႐ွင္းသန္႔ ျမတ္ပန္း။ ။ ” သစ္ရိပ္ညိဳ ”
” ျမန္မာ့နည္း ” ညစ္ အတူး ရယ္သို႔ ႐ူးလို႔ရယ္ မျဖစ္။ အညစ္ ဆိုး ပါရဲ႕လို႔လည္း ႐ိုးဖြဲ႔ မျဖစ္။ ဤအရာ ဤသူ႐ူး ဤလူထူး ဆိုးညစ္လာ သည္းခံ လိုက္ပါ။ ေနာက္ပိုသာ ရစ္ဦးမွာ ညင္သာစြာ ေ႐ွာင္တိမ္း။ ႀကိမ္ႀကိမ္ခါ ဖန္ဖန္မ်ားရင္မွ တန္ျပန္အား ျပည့္ဝစြာ တစ္လံုးသာ ေခါင္းပါေမာ့ေစေတာ့ ေရာ့ ကြဲ႔ ပြဲသိမ္း။ ။ ” သစ္ရိပ္ညိဳ ”
” ဂဏန္း ကင္းျမႇီးေကာက္ ေႁမြ ” ေရက တက္ကာ ၊ ကန္႔လန္႔ လာ အဲ့ဒါ ဂဏန္း ပင္။ ကုန္းရိုး တေလ်ာက္ ၊ ကင္းျမႇီးေကာက္ ကိုယ္ေဖ်ာက္ အဆိပ္ ႐ွင္။ လိမ္ေကာက္ သည့္ေႁမြ ၊ ရႈပ္ေထြး ေပ လွ်ာေတြ ႏွစ္ခြ ျမင္။ ကင္းျမႇီးေကာက္ အား ၊ ျမႇီးျဖတ္ သြား သူကား ဂဏန္း ပင္။ ဂဏန္း လက္မ ၊ ေႁမြ ရန္စ ေႁမြက ၿမိဳခ် လွ်င္။ ေႁမြဝမ္း ေပါက္ထြက္ ၊ ဂဏန္း သက္ ေက်ပ်က္ ေနာက္ဆံုးတြင္။ မေကာင္းမႈ ကံ ၊ သူတို႔ ဒါဏ္ သူျပန္ ခံရ ပင္။ ။ ” သစ္ရိပ္ညိဳ ”
” ဝါဆိုသကၤန္း ” ဒီတစ္ခါ ထြန္တံုးပိတ္မွ ရြာထိပ္က ေက်ာင္းေတာ္မွာ။ အဝါေရာင္ ျမတ္သကၤန္း လႉဒါန္း မယ္ဗ်ာ။ သာသနာ ေရာင္ဝါ ေနသို႔လင္း။ ေဗ်ာစည္ေဝ အလႉပြဲ နဲႊစို႔ ေရာင္းရင္း။ ။ ” သစ္ရိပ္ညိဳ ”
” ေပ်ာ္လိုက္တာ႐ွင္ ” ဆရာေတာ္ မိန္႔မွာသတဲ့ ကိုရင္ရဲ႕ အလႉ႕ဒကာ႐ွင္ ေပၚလို႔တဲ့ ႐ွင္။ ေပ်ာ္လိုက္တာ႐ွင္ သိမ္ဝင္မယ္ ဆိုပဲ။ ပဗၺဇတိ ကံ ခံယူအၿပီးမွာ ရဟန္းခံ သံဃာအေပါင္း ဆြမ္းေလာင္း သည့္ပြဲ။ ။ ” သစ္ရိပ္ညိဳ ”
" ဂုဏ္ သိကၡာ " ဂုဏ္သိကၡာ မဲ့စြာနဲ႔ ေနရတဲ့ ဘဝဟာ တိရစာၦန္ လိုပါ။ ဂုဏ္ဆိုတာ အာဏာေတြ ဟုတ္ဘူး။ ျမတ္ေကာင္းျမင့္ သိကၡာဂုဏ္ အမ်ိဳးဂုဏ္ သစၥာသိတၱိ ႐ွိသည့္ ဂုဏ္ထူး။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" သာသနာကို ေစာင့္ေ႐ွာက္ျခင္း " ဆရာဝန္ ဆိုတာ လူနာသာ ကယ္ႏိုင္တဲ့ လူသား။ ဘာသာႏွင့္ သာသနာ မွာ ေဝဒနာ ျပည္တစ္သက္တြက္ သက္ဆက္ အင္အား။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" သည္တစ္မိုး ဖိုးေမာင္ငိုၿပီ " မိုးလရာသီ ခ်ိန္ခါမီ သည္ဝသန္ေပမို႔ ဝဠာေျမ အံု႔ဆိုင္း ႐ွစ္တိုင္း ခြင္လံုး ထစ္ခ်ဳန္း ပတ္လည္ မိုးဆမ္းပန္း လန္းရႊင္ၾကည္ နတ္ပန္းခ်ီ မင္ရည္ေဆးစက္ မိုးလံုးသက္ ထက္ေအာက္ေမွာင္ရီ အေနာက္ေတာင္ ေလေျပေသြးၿပီေပါ့ မိုးေအးတဲ့ လရာသီ။ မႈန္ျပာရီ ညိဳ႕ညိဳ႕ဆိုင္းဆိုင္း အံုမိႈင္း ညိဳ႕ဆိုင္း တိမ္လိႈင္းဝင့္သည္ လယ္ေရခံ လယ္ယာကြင္းမွာ ျပည့္တင္း ေရေဖြး ျပန္႔ေထြး သည္ခ်ိန္ ေကာက္စိုက္ပ်ိဳးခ်ိန္ ေနာက္ဖက္မိုးတိမ္ ေကာက္စိုက္ခ်ိန္ ပ်ိဳေမသင္းတို႔ လယ္ကန္သင္းမွာ တန္းစီေလွ်ာက္သည္ သာရကာ သည္ေရႊေက်းသို႔ ဆိုေတး ဟစ္ေႂကြး ခ်ိဳေအး သံသာသီ။ လမ္းေလွ်ာက္ ေနရင္း သီခ်င္းေဝစီ ေကာက္စိုက္ ေနရင္း သီခ်င္းဆိုမည္ ေကသာပန္း စံျမန္းခိုသည္ လွအိေျႏၵ တစ္ပြင့္ပန္း ကိုယ္စီ သနပ္ခါး ပါးကြက္ညီညီ ရႊင္အား ဘဝင္စိမ့္ ၾကည္ေမြ႕ခါေတာ္မွီ။ ဖိုးေမာင္ေရ ပ်ိဳးေထာင္ေလ ေကာက္စိုက္ေမ ပ်ိဳတသင္းျဖင့္ ေကာက္စိုက္ယိမ္း စပါၿပီ ေကာက္စိုက္သမရယ္ ေတာပန္း အလွရယ္ ေကာက္ပင္ပ်ိဳရယ္ ေလယူရာတိမ္းလို႔ ယိမ္း .. ႏြဲ႔ .. က ..ဟန္ခ်ီ။ ဖိုးေမာင္ရင္မွာ မခ်ိၿပီ ၿမိဳ႕ကိုေရာက္ ေပ်ာက္႐ွာေလေသာ ကြမ္းေတာင္ကိုင္ အလွဆံုး ...
” စတုတၳေျမာက္ သုညဘဝ ” မိန္းမေရ ထမင္းေရ ရၿပီလား။ ရေတာ့မယ္ ကိုထြန္းရဲ႕ ငွဲ႔ဖို႔ ျပင္ထား။ ။ ငွဲ႔ၿပီးရင္ ဆားခပ္လ်က္ ငါ့အတြက္ ယူခဲ့ကြာ။ ထမင္းကို တစ္စြန္းခပ္ ဇြန္းတပ္ ခဲ့ပါ။ ဆီဆားဆမ္း ထမင္းဟာ အိပ္ေန႐ွာ သားသမီးတြက္။ စက္ဘီး ကယ္ရီယာ အစံု ကြမ္းယာခံု တင္လို႔ေပးကာ ေစ်းေရာင္းဖို႔ထြက္။ ။ လမ္းေဘးမွာ ကြမ္းယာေရာင္း စက္ဘီးေဟာင္းေလးႏွင့္ပင္ ေစ်းဘမ္းကိုတင္။ လူမ်ားလွ လမ္းေပၚတြင္ ေစ်းဝယ္လွ်င္ အလြန္နည္း။ ရသေလာက္ႏွင့္သာပါ့ ရန္ကုန္မွာ ေရာက္ခါစရယ္ ဒုကၡ ေပပဲ။ ။ ” သစ္ရိပ္ညိဳ ”
" ခ်စ္တတ္သူသို႔ " အခ်စ္မွာ ဂုဏ္ေပါင္းမွ လွတာ လားကြယ္။ ေမတၱာမွာ ဂုဏ္ရည္ေလာင္းေတာ့ ေၾကာင္းက်ိဳး ညီဖြယ္။ ခ်စ္ႀကိဳးသြယ္ ႂကြယ္တတ္တယ္ ေဝဒနာမ်ား။ ေမတၱာကို သိဂၤါရတင္ ဂုဏ္အဂၤါ မဂၤလာက်ဴးပါမွ အထူး လွ သား။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" မိုးဦီး " ေတာင္ေလမုတ္သုန္ မိုးသားမႈန္ ေလျပည္ေခၚေသြး မိုးေအးေအး။ ပန္းဖူးပြင့္ငံု ရနံ႔ထံု ပန္းရံုၾကဴေအး ရနံ႔ေမႊး။ ပိတံုးလိပ္ျပာ ပ်ားေလးလာ ဝတ္ရည္စုပ္လူး ဝတ္မႈံကူး။ ဝန္းက်င္တခို စိမ္းလန္းစို ေက်းငွက္တြန္ၾကဴး သံခ်ိဳျမဴး။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" ကစားနည္း " ေဘာလံုး ေလးကို ကိုင္ကာပစ္ေတာ့ ဘတ္စကက္ေဘာ ျဖစ္သြားတယ္။ ေဘာလံုး ေလးကို လက္နဲ႔ပုတ္ေတာ့ ေဘာလီေဘာပုတ္ ကစားတယ္။ ေဘာလံုး ကိုကြယ္ တုတ္နဲ႔႐ိုက္ေတာ့ ေဂါက္႐ိုက္ကစားနည္း ျဖစ္သြားတယ္။ ေဘာလံုး ကိုတည္ ေျခကန္ေပးေတာ့ ေဘာလံုးကန္လို႔ ေခၚၾကတယ္။ ေဘာလံုး ေလမွာ ေျခကန္ေျမႇာက္ေတာ့ ပိုက္ေက်ာ္ေဘာလံုး ကစားတယ္။ ကစားမယ္ ကစားမယ္။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" ေျပာကို မေျပာခ်င္ဘူး " မင့္အေမ လခြား(ကလႊား) ၾကား မၾကားဖူးေပ။ ေတြးတာ ကို ေသာက္တလြဲ မဲ ထည့္ နာေတြ။ နင့္အေမ လည္း တူတူေပ စကားေတြ ေပါက္လႊတ္ပဲစား။ လမ္းေဘးေန လမ္းေဘးစားသို႔ စကားေျခ မဲ့ပညာနဲ႔ နင့္ေနရာ နင္ျပန္ၾကည့္ကြဲ႔ သိၾကရဲ႕ လား။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" ေက်ာင္ခ်ိန္ေတြတိုးတက္ၿပီ " အခ်ိန္ေတြ တယ္ျဖဳန္းခိုင္းတဲ့ ဆိတ္သုဥ္းမယ့္ ပညာ႐ွင္ လမ္းစ တီထြင္။ ဘြဲ႔ရလွ်င္ အိမ္ေထာင္႐ွင္ စေကး။ ခိုင္းေစဖြယ္ ေက်ာင္းေနရြယ္ လူငယ္မ်ားပါမွ သံုးစားမယ့္ ႏိုင္ငံေရးတြက္ ေတြးေၾကာက္မိေသး။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" ဆရာမႏိုင္ ႏွစ္ေဆာင္ၿပိဳင္ " KG စာမသင္ရ ပထမ ကႀကီးသင္ ဒုတန္းတြင္ ေပါင္းနႈတ္စ တေရာက္မွ အလီဆို ေလးတန္းကို ဝါက်ဖြဲ႔ ငါးလွည့္မွ ပထဝီ ေျခာက္တလီ ဒီသမိုင္း ခုနစ္ဂိုင္း ကိုင္း သိပၸံ ကိုးေရာက္တန္ သိပၸံခြဲ ဆယ္စုကြဲ လိုင္းခြဲစို႔ ဆယ့္တစ္တို႔ အူလည္လည္ ဆယ့္ႏွစ္ဝယ္ အက်တန္း။ ဘြဲ႔လမ္းတြက္ သက္တန္းပို ဘယ္လမ္းကို အေမာင္ေရြးပါရ ကေလးငယ္ ၿမီးေကာင္ေပါက္တို႔ အခန္းေနာက္ မ်က္ကြယ္တြင္ ဆရာပင္ မႏိုင္ကိန္းကြယ္ ယိမ္းတိုက္ ၾကစမ္း။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" လုပ္ၾက " မၾကံဳရေသးသမွ်ေတာ့ ေတးျမျမ သီဆို။ ထိပ္တိုက္ဆံု ၾကံဳေလမွ က် မ်က္ရည္ ယို။ ခဏေလာက္ဆို ေျမာက္ၾကြလို ဘယ္သို႔ပုန္းမယ္ လံုးဝ မိုက္လံုး။ ။ " သစ္ရိပ္ညိဳ "
" စကားျပင္ " လံုးပိုဒ္လွ အကၡရာ သီးသန္႔သာ မထား။ သဒၵါသြား ဝါက်႐ိုးထံုး ဖြဲ႔ကံုး သည့္စကား။ ။ " သီခ်င္း " အကၡရာ လံုးပိုဒ္သီးသန္႔ ေ႐ွ႕ေနာက္ဆန္႔ ပိုဒ္ခ်င္းကာရန္ စပ္ဖက္ သီဟန္။ အခ်ိဳးက်န အသံမွန္ အျပန္လွန္ ဌာန္က႐ိုဏ္း။ သံ႐ွည္တို နိမ့္ျမင့္ျဖတ္ ေလးေပါ့ဟပ္ ႀကိဳးခ်င္းညီ မ်ိဳးဆင္းခ်ီ သက္တက္သြားငယ္ ႂကြားဖြယ့္ သံလိႈင္း။ ။ " ႏွစ္မ်ိဳးစပ္ " စကားျပင္ သီခ်င္းစပ္ ထိုႏွစ္ရပ္ နွစ္ဖြဲ႔အပါ။ စပ္ဖက္ကာ ထိုသ႐ိုး မ်ိဳးစပ္ စံုစြာ။ စည္းကမ္းက် ဝါက်သဒၵါ နားလည္ပါ ဘာသာစကား။ လက္လိုက္နႈတ္ပါစြာျဖင့္ ျမဲေလ့လာ အစဥ္ကြၽမ္းေအာင္ လမ္းျပေဆာင္ျငား။ ။ ဥပစာ သဒၵါႏွစ္မ်ိဳး အသံက်ိဳး အျပစ္ ဂုဏ္။ အလကၤာ ရသႏွင့္ သဘာဝ ဇုန္။ ေပါရာဏ ရယ္ႏွင့္ ေဝါဟာရ အနက္အစံု ကံုလံုႂကြယ္ ျပည့္ေရး။ ကဗ်ာပီခ်ိဳ စာသီဆို လကၤာပ်ိဳးေတာ့ က်ိဳးရိွ ကြဲ႔ေလး။ ။ " သုတႂကြယ္ႂကြယ္ " ရာဇဝင္ ဇာတ္ နိပါတ္ တတ္သိအပ္ ခိုင္ေစ။ ဥတု ေလ ရာသီေၾကာ ေတာေတာင္ေရေျမ။ ဓမၼတာ သေဘာေတြ ေဇာ စိတ္ေထြ ေတးဂီတ။ က်မ္းဂန္ အထူးထူးမွတ္ ပရမတ္ ပညတ္ သေဘာ ေအဟာ သုတ။ ။ " အျပစ္ကင္းေစ ...