ေလာကနီတိ ဆံုးမစာ

" ပိတ္မိေနၿပီ "

ခဏေလးေပမယ့္
ဘဝအေရး က ခက္လွတယ္
စားဝတ္ေန မလြယ္။

စည္းကမ္းေဘာင္ က်ဥ္းက်ဥ္းမယ္
ဝဲပ်ံနယ္ ရိွဘူး။

ေဘာင္၌ပ်ံ
ေလွာင္ခ်ိဳင့္စံ ငွက္ငယ္ဘဝတို႔
ခပ္နန ႐ူး။ ။

" တနင့္တပိုး "

အခြန္ေတြ တုပ္ပါလို႔
လႈပ္သည္ႏွင့္ ႀကိဳးခ်ည္
ဒုကၡ ဗ်ာသီ။

ခ်ဳပ္ညနာရီ
မအီသာ လိမ့္လူး။

တိရစာၦန္ ရံု
ဗိမာန္ဘံု ရဂံုေတာဝယ္
ေမာေမ့ေမ့ မူး။ ။

" ဘဝေမ့သူ "

ကိုယ္လိုလူ အာဏာရ
ဘဝကို ေျပာင္းျပန္ျမင္
လူ႔ဘဝ ဘံုခြင္။

စက္႐ုပ္သြင္
ထင္ျမင္သည့္ လူသား။

သနားမညႇာတာ
ခါးတမာ သကာဖံုးႏွယ္
သံုးခ် ပံုမ်ား။ ။

" ကြၽန္ "

အခြန္ေပၚ အခြန္ဆင့္
အခြန္ျမင့္ တို႔တိုင္းျပည္
တိုးေကာက္ လိမ့္မည္။

စိုးေၾကာက္ဖြယ့္ ဗာရာဏသီျပည္
ေျဖမဆည္ ႏိုင္အား။

ရာဇမာန္
အနိမ့္စံ လွိမ့္ခံဦးကြယ္
႐ုန္းထ ခက္သား။ ။

" က်ီးလန္႔စာစား "

ဖမ္းမယ္တဲ့ဆီးမယ္။

တစ္ပိုင္ႏိုင္ ေစ်းသူသား
လမ္းၾကား ထိကြယ္။

စက္ဘီးနဲ႔ ဘက္ထရီရယ္
လိုင္စင္ငယ္ ခ်မေပး။

ပါးစပ္ ေသနတ္ သာျဖင့္
ခပ္ျပတ္ျပတ္ အပိုင္သိမ္း လို႔
ဂိမ္း ေဆာ့ ေရာ့ေလး။ ။

" ေတာကစားထြက္ျခင္း "

ျဖစ္ခ်င္တာျဖစ္ေစေတာ့
လည္ပင္းလည္း အစ္ေနၿပီ။

စမ ေဆာင္ ေအာင္သိဒၶိ
မဟိဒၶိ ျပည္။

ေအာ္ေနမိၿပီ
ျပည္တည္တဲ့ အနာရင္း။

ေျပာင္းခ်က္တန္
ေစာင္းခြက္မွန္ နားပန္ကုပ္ ကို
တုတ္လက္သံ ျပင္း။ ။

" သစ္ရိပ္ညိဳ "