ေရတိမ္တိမ္မနဲျဖတ္ကူး
" ေရတိမ္တိမ္ မနဲျဖတ္ကူး "
ေခတ္ကာလ သေႏၶပ်က္ေတာ့
ေရႊေငြထက္ စားစရာ
ေရြးခ်ယ္ ရမွာ။
ေစ်းဝယ္ခက္ ဆမတန္စြာ
အသျပာ ေငြေၾကး။
ေပါ့တန္႐ွာ
ေဆာ့သန္စြာ လစာေပ်ာ့ငယ္
ေလ်ာ့ပက္ ပက္ေလး။ ။
" သစ္ရိပ္ညိဳ "
" ေရတိမ္နစ္ၿပီ "
ေခါင္းေပၚမွာ ဝန္ေလးထုပ္
ေရေလးငုတ္ လက္တစ္ထြာ
ကူးခက္ လွစြာ။
ဝမ္းေရးထုပ္ ေက်ာေပၚပါ
ခါးမွာေလ ခ်ည္ႀကိဳး။
ေနခက္ခက္ပါဆို
ေျခလက္ကို ဥပေဒ တုတ္ကာ
လွ်ိဳးငုပ္ ေရခ်ိဳး။ ။
" သစ္ရိပ္ညိဳ "
" ေငြအေလး နဲ႔ ေရေလးတိမ္တိမ္ "
ေငြစကၠဴ က်ိဳးေၾကလ်က္
တိုးေငြတက္ ခက္ၿပီကြာ
အ႐ိုးက်ိဳးတဲ့ ၾကာ။
ပင္ပန္းသမွ် ႏြမ္းေက်စြာ
စမ္းေရဟာ မေအး။
ေငြပံုကာ ငါ့ကိုေပးေပမယ့္
အေလးေငြ ဖိကာဖံုးလ်က္
သံုးခက္လွ ေသး။ ။
" သစ္ရိပ္ညိဳ "
" ေငြအ႐ိုးေရ ပါးလ်လ် "
ေငြခႏၶာ မိသားစု
ေလးေခ်ာင္းစု ေထာက္ခိုင္
ေက်ာ႐ိုး မံတိုင္။
အားစိုက္လို႔ ႐ွာေဖြႏိုင္
ေခြၽးၿဖိဳင္ၿဖိဳင္ ပင္ပန္း။
တစ္ေန႔စာသာပါ့
ျဖည့္စရာ မျပည့္တမ္းကြဲ႔
ဝမ္းစာ တြက္ထမ္း။ ။
" သစ္ရိပ္ညိဳ "
" က်ဳပ္ေနတဲ့ က်ဴး "
ေငြနံ႔သာ အဆီဖူး
ျပာလူးရ သလိုေပ
ေမႊးကြၽတ္ မြဲေန။
ခႏၶာကိုယ္ ေခ်းခြၽတ္ေငြ
ေနစရာ ရိွဘူး။
ဘဂၤါလီ တို႔လို
ျပည္ယာယီ သူတို႔ေထာက္
ေဖ်ာက္ဖ်က္ သည့္က်ဴး။ ။
" သစ္ရိပ္ညိဳ "
" ေဟာင္သေရာ လွပါသည္ "
ရပ္ကြက္မွာ ေငြတိုးခ်
သခင္မ ဘုရားရယ္
ေက်ာခြ စီးတယ္။
ေက်ာမို႔လို႔ ေတာ္ေသးတယ္
မ်က္ႏွာငယ္ ခစား။
ေငြမ်က္ႏွာ အသျပာ
ေျခလက္ပါ ဦးႏွိမ္ရေတာင္
ႏွိမ့္ခ် မသနား။ ။
" သစ္ရိပ္ညိဳ "
" ထိပ္ခ်မွ ဓားျပမွန္းသိတယ္ "
ငမြဲ ငေပ ငေတစုတ္ပါကြဲ႔
ေထာက္ခံတဲ့ လက္သန္းေတြ
မဲညစ္ စြန္းေပ။
ငါ့အသည္း ဆတ္ဆတ္ခါေလ
နာလြန္းေန ၿပီေလး။
ခုမွသိတယ္ ခင္ဗ်
ဥမမယ္ ဇာမေျမာက္ရယ္လို႔
ေျမႇာက္ပင့္ ထိုးေႂကြး။ ။
" သစ္ရိပ္ညိဳ "
" မ်က္ရည္ဇာတ္ ခင္းရၿပီ "
နင္တို႔ေတြ အစ က
ငါ့ ဘာေၾကာင့္ လိမ္လည္။
ငါ့မွာေလ ယံုၾကည္ထိုက္ဟု
ေနာက္လိုက္ မိတယ္။
အခုမွ မိုက္သကြယ္
ငါ့နယ္ပယ္ နင္ဖ်က္ခ်ိဳး။
အတို႔ အေထာင္ေတြေၾကာင့္
ၿမိဳ႕ အေခါင္ ရြာ အစြန္းက
ကန္စြန္းရြက္ မ်ိဳး။ ။
" သစ္ရိပ္ညိဳ "
" ကိုးကြယ္ ရာ႐ွာ "
ကိုးကြယ္ စရာ ဆိုလို႔
ငါတို႔ရဲ႕ ဘဝမွာ။
ထရံႀကိဳ ထရံၾကား ႏွင့္
ဖ်င္ကာေလး ကာ။
ဆရာေတာ္ ေဒသနာ
ပင့္ေလွ်ာက္ကာ ဝပ္တြား။
မလိမ္ပိုး မလိမ္မာမို႔
တရား႐ွာ မြဲျပာတစ္သိုက္တို႔
အားကိုး ထိုက္သား။
" သစ္ရိပ္ညိဳ "
" စာငတ္ေပငတ္ "
စာက်က္ပါ သားငယ္ရ
ဟိုေအာက္က ဓာတ္မီးတိုင္
အသံကုန္ ကိုင္။
စာအုပ္က မပိုင္
ဘုန္းႀကီးပိုင္ စုဘူး။
ဆြမ္းက်ႏွင့္ တင္းတိမ္
ပညာခ်ိန္ ပညာရေစ့ကြယ္
ဓမၼ စကူး။ ။
" သစ္ရိပ္ညိဳ "
" ဗုဒၶဘာသာ ႀကီးစိုးသတဲ့ "
အသားတိုး မသာ မလွတဲ့
သည္ဘဝ ပညာငယ္။
ဆရာေတာ္ ဇဝန က
စာခ် ႐ွာတယ္။
အလိုကြယ္
အားငယ္တဲ့ ဘဝရယ္ တုန္း။
တို႔ဘာသာ စိုးမိုး ပါသတဲ့
သာသနာ ဆိတ္ကြယ္သုဥ္းေအာင္
အံုးအံုးႂကြက္ ေခ်မႈန္း။ ။
" သစ္ရိပ္ညိဳ "
" ေခ်းထူမေလးကို ခ်စ္တယ္ "
ဟိုးထက္က နတ္တမွ်
လွပတဲ့ ေနေပ်ာ္ေပ်ာ္
တို႔နဲ႔ မေတာ္။
အဲ့ဒါ ေတြ မသိပါေနာ္
အ႐ွက္ေသာ္ မေပၚေရး။
ဘုရားစူး ပါေစ့
မိသားစု အဖာအေထးကိုက
ေခ်းထပ္ ထပ္ ေမႊး။ ။
" သစ္ရိပ္ညိဳ "
" သူေတာင္းစား အားက်ဖြယ္ "
သူငယ္ခ်င္း သူေတာင္းစား
အေကာင္းစား ေနလိုက္တာ
အားက် လိုက္တာ။
ငါ့မွာျဖင့္ ကြာ
စားစရာ ေနစရာေဝး။
ေခတ္အေျခ ယခု မွာျဖင့္
မိသားစု သိုက္ျမံဳေလးက
ဟိုေျပး သည္ေျပး။ ။
" သစ္ရိပ္ညိဳ "
" လမ္းထိပ္အလႉ "
ဟိုလမ္းမွာ ဆန္ေဝမယ္တဲ့
လက္ဦးကြဲ႔ တန္းစီေန
မိသား စုေတြ။
ေလွ်ာက္မသြားနဲ႔ သားငယ္ေရ
တန္းစီေလ ေ႐ွ႕နားကိုသြား။
ဟန္မလုပ္ႏိုင္ပါဘု
ဆန္ျပဳတ္ကယ္ မုန္႔ဟင္းခါးဆိုက
ဗိုက္ကား ေအာင္စား။ ။
" သစ္ရိပ္ညိဳ "
" အထက္အမိန္႔တဲ့ "
ဓာတ္စက္သံ ဖြင့္မထားလို႔
ဟိုနားက အလႉကြယ္
လြဲ ခဲ့ရတယ္။
ျမန္ျမန္ ေသပါေစကြယ္
ရပ္ကြက္ကယ္ လူႀကီး။
တစ္ခါမွ မေကြၽးပါပဲ
အခြင့္ေရး လာလာပိတ္တယ္
စိတ္ပုတ္ ထုပ္ ခ်ီး။ ။
" သစ္ရိပ္ညိဳ "
" စစ္မႈထမ္းမွ လြတ္ေတာ့မည္ "
ဟယ္.. တယ္မလြယ္ ပါဘူးတဲ့
လႊတ္ေတာ္ဦး တင္ခ်ီ။
ကံမမွီ ဒီတစ္သက္ေတာ့
ပ်က္ရေတာ့မည္။
တို႔ဗုဒၶဝင္ေတြ တန္းစီ
ယံုပါၿပီ ဟိုဒီေျပး။
သြားၾကစို႔ေနာ္
တပ္မေတာ္ ျပည့္စစ္သားသာ
ဝင္ထား စို႔ေလး။ ။
" သစ္ရိပ္ညိဳ "
ေခတ္ကာလ သေႏၶပ်က္ေတာ့
ေရႊေငြထက္ စားစရာ
ေရြးခ်ယ္ ရမွာ။
ေစ်းဝယ္ခက္ ဆမတန္စြာ
အသျပာ ေငြေၾကး။
ေပါ့တန္႐ွာ
ေဆာ့သန္စြာ လစာေပ်ာ့ငယ္
ေလ်ာ့ပက္ ပက္ေလး။ ။
" သစ္ရိပ္ညိဳ "
" ေရတိမ္နစ္ၿပီ "
ေခါင္းေပၚမွာ ဝန္ေလးထုပ္
ေရေလးငုတ္ လက္တစ္ထြာ
ကူးခက္ လွစြာ။
ဝမ္းေရးထုပ္ ေက်ာေပၚပါ
ခါးမွာေလ ခ်ည္ႀကိဳး။
ေနခက္ခက္ပါဆို
ေျခလက္ကို ဥပေဒ တုတ္ကာ
လွ်ိဳးငုပ္ ေရခ်ိဳး။ ။
" သစ္ရိပ္ညိဳ "
" ေငြအေလး နဲ႔ ေရေလးတိမ္တိမ္ "
ေငြစကၠဴ က်ိဳးေၾကလ်က္
တိုးေငြတက္ ခက္ၿပီကြာ
အ႐ိုးက်ိဳးတဲ့ ၾကာ။
ပင္ပန္းသမွ် ႏြမ္းေက်စြာ
စမ္းေရဟာ မေအး။
ေငြပံုကာ ငါ့ကိုေပးေပမယ့္
အေလးေငြ ဖိကာဖံုးလ်က္
သံုးခက္လွ ေသး။ ။
" သစ္ရိပ္ညိဳ "
" ေငြအ႐ိုးေရ ပါးလ်လ် "
ေငြခႏၶာ မိသားစု
ေလးေခ်ာင္းစု ေထာက္ခိုင္
ေက်ာ႐ိုး မံတိုင္။
အားစိုက္လို႔ ႐ွာေဖြႏိုင္
ေခြၽးၿဖိဳင္ၿဖိဳင္ ပင္ပန္း။
တစ္ေန႔စာသာပါ့
ျဖည့္စရာ မျပည့္တမ္းကြဲ႔
ဝမ္းစာ တြက္ထမ္း။ ။
" သစ္ရိပ္ညိဳ "
" က်ဳပ္ေနတဲ့ က်ဴး "
ေငြနံ႔သာ အဆီဖူး
ျပာလူးရ သလိုေပ
ေမႊးကြၽတ္ မြဲေန။
ခႏၶာကိုယ္ ေခ်းခြၽတ္ေငြ
ေနစရာ ရိွဘူး။
ဘဂၤါလီ တို႔လို
ျပည္ယာယီ သူတို႔ေထာက္
ေဖ်ာက္ဖ်က္ သည့္က်ဴး။ ။
" သစ္ရိပ္ညိဳ "
" ေဟာင္သေရာ လွပါသည္ "
ရပ္ကြက္မွာ ေငြတိုးခ်
သခင္မ ဘုရားရယ္
ေက်ာခြ စီးတယ္။
ေက်ာမို႔လို႔ ေတာ္ေသးတယ္
မ်က္ႏွာငယ္ ခစား။
ေငြမ်က္ႏွာ အသျပာ
ေျခလက္ပါ ဦးႏွိမ္ရေတာင္
ႏွိမ့္ခ် မသနား။ ။
" သစ္ရိပ္ညိဳ "
" ထိပ္ခ်မွ ဓားျပမွန္းသိတယ္ "
ငမြဲ ငေပ ငေတစုတ္ပါကြဲ႔
ေထာက္ခံတဲ့ လက္သန္းေတြ
မဲညစ္ စြန္းေပ။
ငါ့အသည္း ဆတ္ဆတ္ခါေလ
နာလြန္းေန ၿပီေလး။
ခုမွသိတယ္ ခင္ဗ်
ဥမမယ္ ဇာမေျမာက္ရယ္လို႔
ေျမႇာက္ပင့္ ထိုးေႂကြး။ ။
" သစ္ရိပ္ညိဳ "
" မ်က္ရည္ဇာတ္ ခင္းရၿပီ "
နင္တို႔ေတြ အစ က
ငါ့ ဘာေၾကာင့္ လိမ္လည္။
ငါ့မွာေလ ယံုၾကည္ထိုက္ဟု
ေနာက္လိုက္ မိတယ္။
အခုမွ မိုက္သကြယ္
ငါ့နယ္ပယ္ နင္ဖ်က္ခ်ိဳး။
အတို႔ အေထာင္ေတြေၾကာင့္
ၿမိဳ႕ အေခါင္ ရြာ အစြန္းက
ကန္စြန္းရြက္ မ်ိဳး။ ။
" သစ္ရိပ္ညိဳ "
" ကိုးကြယ္ ရာ႐ွာ "
ကိုးကြယ္ စရာ ဆိုလို႔
ငါတို႔ရဲ႕ ဘဝမွာ။
ထရံႀကိဳ ထရံၾကား ႏွင့္
ဖ်င္ကာေလး ကာ။
ဆရာေတာ္ ေဒသနာ
ပင့္ေလွ်ာက္ကာ ဝပ္တြား။
မလိမ္ပိုး မလိမ္မာမို႔
တရား႐ွာ မြဲျပာတစ္သိုက္တို႔
အားကိုး ထိုက္သား။
" သစ္ရိပ္ညိဳ "
" စာငတ္ေပငတ္ "
စာက်က္ပါ သားငယ္ရ
ဟိုေအာက္က ဓာတ္မီးတိုင္
အသံကုန္ ကိုင္။
စာအုပ္က မပိုင္
ဘုန္းႀကီးပိုင္ စုဘူး။
ဆြမ္းက်ႏွင့္ တင္းတိမ္
ပညာခ်ိန္ ပညာရေစ့ကြယ္
ဓမၼ စကူး။ ။
" သစ္ရိပ္ညိဳ "
" ဗုဒၶဘာသာ ႀကီးစိုးသတဲ့ "
အသားတိုး မသာ မလွတဲ့
သည္ဘဝ ပညာငယ္။
ဆရာေတာ္ ဇဝန က
စာခ် ႐ွာတယ္။
အလိုကြယ္
အားငယ္တဲ့ ဘဝရယ္ တုန္း။
တို႔ဘာသာ စိုးမိုး ပါသတဲ့
သာသနာ ဆိတ္ကြယ္သုဥ္းေအာင္
အံုးအံုးႂကြက္ ေခ်မႈန္း။ ။
" သစ္ရိပ္ညိဳ "
" ေခ်းထူမေလးကို ခ်စ္တယ္ "
ဟိုးထက္က နတ္တမွ်
လွပတဲ့ ေနေပ်ာ္ေပ်ာ္
တို႔နဲ႔ မေတာ္။
အဲ့ဒါ ေတြ မသိပါေနာ္
အ႐ွက္ေသာ္ မေပၚေရး။
ဘုရားစူး ပါေစ့
မိသားစု အဖာအေထးကိုက
ေခ်းထပ္ ထပ္ ေမႊး။ ။
" သစ္ရိပ္ညိဳ "
" သူေတာင္းစား အားက်ဖြယ္ "
သူငယ္ခ်င္း သူေတာင္းစား
အေကာင္းစား ေနလိုက္တာ
အားက် လိုက္တာ။
ငါ့မွာျဖင့္ ကြာ
စားစရာ ေနစရာေဝး။
ေခတ္အေျခ ယခု မွာျဖင့္
မိသားစု သိုက္ျမံဳေလးက
ဟိုေျပး သည္ေျပး။ ။
" သစ္ရိပ္ညိဳ "
" လမ္းထိပ္အလႉ "
ဟိုလမ္းမွာ ဆန္ေဝမယ္တဲ့
လက္ဦးကြဲ႔ တန္းစီေန
မိသား စုေတြ။
ေလွ်ာက္မသြားနဲ႔ သားငယ္ေရ
တန္းစီေလ ေ႐ွ႕နားကိုသြား။
ဟန္မလုပ္ႏိုင္ပါဘု
ဆန္ျပဳတ္ကယ္ မုန္႔ဟင္းခါးဆိုက
ဗိုက္ကား ေအာင္စား။ ။
" သစ္ရိပ္ညိဳ "
" အထက္အမိန္႔တဲ့ "
ဓာတ္စက္သံ ဖြင့္မထားလို႔
ဟိုနားက အလႉကြယ္
လြဲ ခဲ့ရတယ္။
ျမန္ျမန္ ေသပါေစကြယ္
ရပ္ကြက္ကယ္ လူႀကီး။
တစ္ခါမွ မေကြၽးပါပဲ
အခြင့္ေရး လာလာပိတ္တယ္
စိတ္ပုတ္ ထုပ္ ခ်ီး။ ။
" သစ္ရိပ္ညိဳ "
" စစ္မႈထမ္းမွ လြတ္ေတာ့မည္ "
ဟယ္.. တယ္မလြယ္ ပါဘူးတဲ့
လႊတ္ေတာ္ဦး တင္ခ်ီ။
ကံမမွီ ဒီတစ္သက္ေတာ့
ပ်က္ရေတာ့မည္။
တို႔ဗုဒၶဝင္ေတြ တန္းစီ
ယံုပါၿပီ ဟိုဒီေျပး။
သြားၾကစို႔ေနာ္
တပ္မေတာ္ ျပည့္စစ္သားသာ
ဝင္ထား စို႔ေလး။ ။
" သစ္ရိပ္ညိဳ "
Comments
Post a Comment