စံရိပ္ၿငိမ္
လမင္းငယ္ ေငြရည္ေလာင္း
တိုက္တစ္ေသာင္း ၾကယ္မ်က္ရည္
မိုးျမင့္ထက္ တည္။
ညင္းေလျပည္
ေအာ္ျမည္ ျဖတ္ေျပး။
ရတက္ျဖာ
ထက္ဝဠာ အာကာကြၽန္းရဲ႕
ယြန္းတဲ့ ညေလး။ ။
” သစ္ရိပ္ညိဳ ”
ေလာကနီတိ ဆံုးမစာ
" ေလာကနီတိဆံုးမစာ " ေလာက နီတိ ၊ က၀ိ စကား မွတ္သား နာယူ ၊ ႏွလုံး ျဖဴက လူပုံ အလယ္ ၊ တင့္တယ္ ထြန္းေတာက္ စိန္ေက်ာက္ အလား ၊ စီးပြား တုိးတက္ ဂုဏ္က်က္ သေရ ၊ တက္ၿဖိဳး ေ၀လိမ့္။ ေလညာ ေလေအာက္ ၊ ရနံ႔ ေရာက္၍ ႀကိဳင္ေလာက္ ေမႊးၾကဴ၊ ပန္း မဥၥဴ သုိ႔ သူသူ ငါငါ ၊ ခ်ီးေျမွာက္ ရာ၏။ ခုခါ ေနာင္ေရး ၊ ရန္ဖယ္ ေ၀း၍ စိတ္ေအး ခ်မ္းသာ၊ ရိပ္ ဆာယာ ၀ယ္ ပညာ သီလ ၊ ျမတ္ ဓမၼ ျဖင့္ ဘ၀ ၌သုံး ၊ ခ်ိန္ မျဖဳန္း မွ မရႈံး တန္ဖုိး ၊ တုိးလိမ့္ မည္။ ။ ပ႑တ က႑ ပ်င္းရိေသာသူသည္ အတတ္ပညာမရႏုိင္၊ အတတ္ပညာမရွိသူသည္ ဥစၥာစီးပြားမရႏုိင္၊ ဥစၥာစီးပြားမရွိသူ အေဆြခင္ပြန္းေကာင္းမရႏုိင္၊ အေဆြခင္ပြန္းေကာင္းမရွိသူ ခ်မ္းသာသုခမရႏုိင္၊ ခ်မ္းသာသုခမရွိသူ ေကာင္းမႈကုသုိလ္မရႏုိင္၊ ေကာင္းမႈကုသုိလ္မရွိသူသည္နိဗၺာန္ကုိ အဘယ္မွာ မ်က္ေမွာက္ျပဳနိင္အံ့နည္း။ ဤေလာက၌ အတတ္ပညာႏွင့္ တူေသာ ဥစၥာသည္မရွိ၊ အတတ္ပညာကုိ ခုိးသူတုိ႔ မခုိးယူႏိုင္၊ အတတ္ပညာသည္ မိတ္ေဆြေကာင္းျဖစ္၍ ခ်မ္းသာကုိလည္းေပးေဆာင္ႏုိင္၏။ အၾကားအျမင္ ပညာကုိ နည္းသည္ဟူ၍ ဘယ္အခါမွ် မေအာက္ေမ့ရာ၊ ေလ့လာစည္းပူး၍ စိတ္၌ သုိမွီးသိမ္းဆည္းထားရာ၏။ ျခပု႐ြက္တုိ႔ စုဖုိ႔၍ ေျမေတာင္ပုိ႔ကုိ ...
Comments
Post a Comment