ငယ္သူငယ္ခ်င္း
ေကာင္းတူ ဆိုးဖက္ ၊ အတန္း တက္၍
ေက်ာင္းသက္ ႐ွည္႐ွည္ ၊ တို႔တစ္ေတြ သည္
ဌာေန ရပ္ျခား ၊ ကြဲကြာ သြားတာ
ေန႔မ်ား ရက္႐ွည္ ၾကာၿပီေလ။
မန္က်ည္း ေတာင့္လိုက္ ၊ ဆားတို႔ ကိုက္ကာ
ေရ၌ ေခြး႐ူး ၊ ကစား ဖူးၿပီး
ေျမလူး ဖုန္ထ ၊ ေပ်ာ္ခဲ့ ၾကတာ
ၾကာလွ ေမ့မ်ား ေနၿပီလား။
ရြာဦး ေစတီ ၊ ႀကိဳၾကား ဆီမွာ
ခိုမွီ ပုန္းေအာင္း ၊ ကုတ္ေခ်ာင္းေခ်ာင္း ျဖင့္
ျပန္ေျပာင္း ေတြးကာ ၊ လြမ္းမိ ပါသည္
ငယ္ခါ ႏုေသြး ဘဝေလး။
ခ်စ္ သူငယ္ခ်င္း ၊ ငါနဲ႔ မင္းနဲ႔
လည္ပင္း ဖက္ကာ ၊ တူသြား လာခဲ့
ရိွတာ တဝက္ ၊ မွ်စား လ်က္ျဖင့္
ငါ့တြက္ မင္းဟာ ၊ ခ်စ္စရာ ေပါ့
မင္းမွာ လည္းပဲ ၊ ငါက လြဲလို႔
တူတြဲ သြားလာ ၊ ေဖာ္မ႐ွာ ၍
ရင္မွာ စိတ္ခ်င္း ထပ္ခဲ့သည္။
ခုေနခါ မ်ား ၊ သားမယား ႏွင့္
မအားႏိုင္ ေပ ၊ တို႔တစ္ေတြ သည္
သာေစ မာေၾကာင္း ၊ စကား ေကာင္းေတာင္
ေတာင့္ေတာင့္ တတ ၊ မဆံုၾက လို႔ (ေတာင္းေတာင္း)
ဘဝ ငယ္ေပါင္း ၊ အရြယ္ ေႏွာင္းတို႔
ကိုယ့္ေၾကာင္း ႏွင့္ကိုယ္ ၊ သီးသန္႔ လိုပင္
ရြယ္အို ပံုေျပာင္း ရိွေတာ့သည္။ ။
” သစ္ရိပ္ညိဳ ”
posted from Bloggeroid
Comments
Post a Comment