လာလမ္း

" လာလမ္​း "

သင္​့ကိုယ္​ပင္​ သင္​့အ​ေၾကာင္​း
သင္သာ​​ေကာင္း ​သင္​့အျမင္​
သင္​ေကာင္​းဟုထင္​။
မာနရႊင္​ရႊင္​
စိတ္​အစဥ္ ​ဘဝင္​ျမင္​့။
တန္​ခိုး အာဏာ ရယ္​ႏွင္​့
ထင္​တစ္​ရာ ​ေမႊးထံုမႊမ္​းလို႔
လႊမ္​း တလြင္​့လြင္​့။ ။

အစမွာ ဗလာက
စရတဲ့ ဤလူ႔ျပည္​
​ေျပာတိုင္​းမတည္​။
ကံကိုမွီ
ဥာဏ္​အဆီ ျမႇင္​့​ေတြး။
စားဝတ္​​ေန ​ေသးႏုတ္​ႏုတ္​ျဖင္​့
​ေခြၽးထုတ္​ ခဲ့​ေသး။ ။

ဘဝမ​ေမ့ပါႏွင္​့
လူ႔ဓ​ေလ့ သင္​ခန္​းစာ
သင္​့လာ လမ္​းမွာ။
အသိရိွ ထိမိစြာ
သင္​့ဝန္​တာ ျပန္​​ေတြး။
​ဂုဏ္​အဂၤါ ခဝါခ်ပါလို႔
မာန ခ်ဳပ္​​ေပး။ ။

" သစ္​ရိပ္​ညိဳ "