ကဗ်ာဟုဆိုရာဝယ္
ကဗ်ာဆိုတာ သင္သိလား
ကဗ်ာဆိုတာ သင္မသိေသးပါ
သင့္ကဗ်ာကို သင္နားလည္ရဲ႕လား
သင့္ကဗ်ာကို သင္နားမလည္ေသးပါ
သင္ ကဗ်ာေရးတတ္လား
သင္ မေရးတတ္ေသးပါ
သင္ ကာရံသိလား
သင္ မသိတတ္ေသးပါ
သင့္မွာ စကားလံုးရိွလား
သင့္မွာ စကားလံုး မရိွေသးပါ
သင့္မွာ ဦးတည္ခ်က္ ရိွလား
သင့္မွာ ဦးတည္ခ်က္မရိွ ေသးပါ
သင္ စိတ္ကူးေကာင္းရဲ႕လား
သင္ စိတ္ကူးမေကာင္းေသးပါ
သင္ စိတ္ထားေကာင္းနဲ႔အျမဲေရးသလား
သင္ မေကာင္းႏိုင္ေသးပါ
သင့္ကို သင္ေပးခဲ့ၾကတယ္
သင္ေရာ သင္ေပးခဲ့ရဲ႕လား
သင့္ကို နည္းလမ္းျပၾကတယ္
သင္ေရာ နည္းလမ္းျပခဲ့လား
သင့္ကို အားေပးၾကရဲ႕လား
သင္ေရာ အားေပးပါရဲ႕လား
ဤအရာ ကဗ်ာမဟုတ္
သင့္ကိုယ္သင္ အားျပဳေနျခင္းသာ။
အကၡရာစာလံုး သင္ယူသံုးလဲ
သင္သံုးဓိပၸါယ္ တျခားရြယ္လို႔
႐ွဳငယ္ခံစား ဓိပၸါယ္ကားလို႔
သင့္အားသူက ေလးမည္ေလာ။
သင္ကယူသံုး စကားလံုးတို႔
စံသံုးအကၡရာ သရ ပါ ဗ်ည္း
ေဖြ႐ွာၿပီးလည္း ဒီအထဲတြင္
တဝဲလည္လည္ ရိွျမဲပင္။
သင္၏အေရး ေ႐ွ႕ေနာက္ေတြးလို႔
တိုက္ေႂကြးသည့္စာ တစ္မူသာလို႔
ခုတ္ရာတျခား ႐ွရာတလြဲ
သူ႔ရင္ထဲ၌ မူကြဲ၏။
သင့္ကိုယ္သင္ေပါက္ အထင္ေရာက္ဟု
ခ်ီးေျမႇာက္ပင့္ရာ စကားသာတည့္
ရင္မွာအျခား မႈမထားစြာ
ခြင့္ေရးသာမွ ကပ္လွ၏။
သင္ကားက႐ုဏာ မုဒိတာဖြဲ႔
ေမတၱာနဲ႔ပင္ ေ႐ွ႕ေနာက္ဆင္လည္း
ယူငင္လြဲက သင့္အားငါ့မွာ
သိလွစြာတ ခ်စ္ရာမျမင္
ျမတ္ႏိုးၾကင္ဟု မထင္ေလႏွင့္။
ေဖာက္လႊဲေဖာက္ျပား ေၾကာင္တရားက
ေခါင္းခါးလက္ေျခ ဥာဏ္ျဖင့္ေစ၍
စိတ္မွာခ်င့္ေတြး ကိုယ့္အေရးမွ
သင္ေတြးကဗ်ာ အေရးပါမႈ
လူတိုင္း႐ႈလည္း ေကာင္းမႈေစရာ
ဤကမ႓ာကား အတၱမ်ားေျမာင္
မျူခားေဆာင္ရြက္ မႏွစ္သက္လည္း
ခ်စ္လွ်က္နဲ႔သာ ခြဲခြာရာ၏။
" သစ္ရိပ္ညိဳ "
posted from Bloggeroid
Comments
Post a Comment