သံသရာ ဝဲတစ္ပတ္
ဘဝသမား ၊ လြန္ႀကိဳးစားကာ
မိသားစုေလး ၊ ျမႇင့္တင္ေပးခဲ့။
ေနာင္ေရးေၾကာင့္က် ၊ မျဖစ္ရေအာင္
လမ္းျပဦးေဆာင္ ၊ လြန္ပ်ိဳးေထာင္ခဲ့။
ေ႐ွ႕ေဆာင္ေ႐ွ႕ရြက္ ၊ ႀကိဳးပမ္းလ်က္ျဖင့္
ညဥ့္နက္တိတ္ဆိတ္ ၊ အိမ္ျပန္အိပ္ခဲ့။
ရိပ္ရိပ္သာယာ ၊ လွပလာေအာင္
ပညာေ႐ွ႕ရႈ ၊ ျဖည့္ဆည္းျပဳခဲ့။
ျပဳစုယုယ ၊ လိမၼာလွေအာင္
ေန႔ညအစဥ္ ၊ ဆံုးမသင္ခဲ့။
သားလွ်င္သမီး ၊ အသီးသီးတို႔
မၿငီးမတြား ၊ လြန္ႀကိဳးစားခဲ့။
ရြယ္အားတင့္တယ္ ၊ ပညာထည္ကာ
မွတ္ဘြယ္သုတ ၊ ျပည့္စံုၾကေသာ္.....
မိဘႏွစ္ျဖာ ၊ ေဖးကူရာကို
စိတ္မွာဝန္ေလး ၊ နားခ်ိန္ေလးဟု.....
ႏြဲ႔ေတြးစိတ္ညိဳ ၊ ခိုင္းသည္ကိုပင္
ၿငိဳျငင္မခန္႔ ၊ ျပန္လွန္အံ့ဟု.....
႐ွင္းသန္႔ကူေဖး ၊ ေမတၱာေရးျဖင့္
စိတ္ေလးၾကန္႔ၾကာ ၊ မရိွရာဟု.....
ႏွစ္ျဖာမိဘ ၊ အားကိုးရခ်ိန္
ဘယ္အခ်ိန္မွ ၊ လြန္အားရဟု.....
ၾကံဆမေတြး ၊ ဘဝေရးမွာ
တက္ေလးမပါ ၊ လက္ဗလာျဖင့္
ေလွာ္သာေလွာ္ၾက ၊ ဪ မိဘတို႔.....
ရင္ဝဆို႔သည့္ ၊ မျပည့္သည့္အိုး
ျပည့္သည့္အိုးပင္ ၊ စိတ္ေဘာင္ဘင္သည္
ေနာင္လွ်င္သည္းခံ အပ္ရာတည္း။ ။
ေဆာင္ငင္တရား မွတ္ရာတည္း။ ။
ေအာင္ျမင္သမီးသား မွတ္ဘို႔တည္း။ ။
" သစ္ရိပ္ညိဳ "
posted from Bloggeroid
Comments
Post a Comment