ဘဝတက္လမ္း
ေမေမ သားေလ ၊ ၿမိဳ႕မွာ ေနလို႔
စာေပ တတ္ႀကီး ျဖစ္ခ်င္တယ္။
သား အထင္ႀကီး ၊ ပညာ ဆည္းဖို႔
ၿမိဳ႕ႀကီး မွာမွ ၊ စာတတ္ ရဟု
ေတြးဆ ထင္ေယာင္ မမွားႏွင့္။
ၿမိဳ႕ျပ အေဆာင္ ၊ ရြာ့ဂုဏ္ ေရာင္ႏွင့္
မြဲေျပာင္ ခမ္းနား ၊ ကြဲေသာ္ ျငားလည္း
ၿမိဳ႕ကား ရႈပ္ေပြ ၊ ပ်က္စီး ေစမည့္
ဌာေန ရပ္ဝန္း မ်ားလွတယ္။
ေတာေန ငုတ္စြန္း ၊ ပညာ ခြၽန္းက
က်ယ္ဝန္း မရိွ ၊ က်ဥ္းေျမာင္း ဘိမို႔
တတ္သိ ေတေလ ၊ မျဖစ္ ေလေအာင္
ႀကီးေထြ ထပ္ထပ္ ၊ ပညာတတ္ တို႔
သတ္မွတ္ ရပ္မွာ သင္ခ်င္တယ္။
ဤသို႔ ေျပာင္းလာ ၊ အေဆာင္ ႐ွာ၍
ေက်ာင္းစာ ကိုသင္ ၊ သားျဖစ္ အင္မွာ
ဂုဏ္အင္ ခြဲျခား ၊ ေပါင္းသင္း ၾကားႏွင့္။
အစား အေသာက္ ၊ ခ်ိဳ႕ျခံ ေထာက္လ်က္
မေလာက္ မင ၊ သား ဒုကၡ မွာ
နိမ့္က် ပညာ ၊ အားငယ္ စြာႏွင့္။
ေသခ်ာ ႀကိဳးစား ၊ ဘဝ အားလွ်င္
ငံု႔ထား မေမာ္ ၊ ေက်ာင္းမွာ ေပ်ာ္ရင္း
ေျခေခ်ာ္ တိမ္းေစာင္း ၊ မရိွ ေကာင္းေအာင္
ေနာက္ေၾကာင္း မေစ ၊ ႀကိဳးစား ေနသည္
ေမေမ စိတ္ခ်မ္း သာပါေစ။ ။
” သစ္ရိပ္ညိဳ ”
posted from Bloggeroid
Comments
Post a Comment